De Belgen hebben hun eerste wedstrijd van het wereldkampioenschap van 2014 erop zitten. Nu kun zij eindelijk weer veertien namen bij schrijven op de lijst van spelers die ooit op een WK uitkwamen. Vele grote spelers acteerden nooit op het hoogste podium, dit zijn de acht grootste. Met daarbij een wereld voetballer van het jaar.
8. Gareth Bale, Wales
Bale is nog jong. De rechtsbuiten/rechtshalf van Real Madrid heeft nog voldoende tijd om zijn land wel naar een WK te loodsen. In zijn nadeel spreekt dat Wales pas één keer het WK haalde, in 1958, en dat dat vooral kwam omdat een aantal landen zich terugtrok. Bale besliste dit jaar de Champions League finale en schoot zijn club naar de Copa del Rey, hij hoorde eigenlijk in Brazilië erbij te zijn. Zijn mede-internationals zijn bijna zonder uitzondering van een minder niveau. De kans dat Wales naar een EK is wel groter geworden nu dat toernooi naar vierentwintig deelnemers is uitgebreid.
7. Jari Litmanen, Finland
Niet dat hij het niet probeerde, Jari Litmanen was 21 jaar Fins international, maar grote toernooien waren niet voor de Finnen weggelegd. Litmanen is de enige speler die in vier decennia het nationale shirt droeg, '80, '90, '00 en '10. Des te knapper is het dat Litmanen tot 137 interlands is gekomen. Een speler die onder contract stond bij Ajax, FC Barcelona en Liverpool en met al die clubs prijzen won, waaronder Uefa Cup en Champions League, hoort op het hoogste podium thuis.
6. Bernd Schuster, Duitsland
In de tijd dat Bernd Schuster voetbalde haalde West-Duitsland drie keer op rij de finale van het wereldkampioenschap. Vreemd genoeg was de speler die als het grootste talent van die generatie gold er toen allang niet meer bij. In zijn jonge jaren was Bernd Schuster namelijk heel goed in ruzie maken, met de Duitse voetbalbond DFB, met de bondscoach en ook met zijn ploeggenoten. Nadat hij in 1982 het toernooi had gemist werd hij in genade aangenomen, leren deed hij niet want voor het volgende toernooi was hij alweer verdwenen, definitief ditmaal.
5. Ryan Giggs, Wales
Wat eerder al voor Gareth Bale en Jari Litmanen gold, geldt in extreme mate voor Ryan Giggs. Tussen 1990 en 2014 speelde hij voor Manchester United. Toen hij afgelopen zomer in zijn prijzen kast keek zag hij twee Champions League bekers (en twee zilveren medailles), vier FA Cups (en drie zilveren medailles en maar liefst dertien landstitels in Engeland in de periode dat de Premier League als grootste competitie op aarde werd gezien. In 2012 kreeg Giggs een klein doekje voor het bloeden, met het tijdelijke nationale team van Groot-Brittannië speelde hij de Olympische Spelen.
4. Eric Cantona, Frankrijk
Het Franse voetbal kende een enorme dip in de eerste helft van de jaren '90. Zo misten Les Bleus twee WK's op rij in 1990 en 1994. Het vervelende was dat deze dip gelijk liep aan de opkomst van één van de beste voetballers van Franse komaf ooit, Eric Cantona. Toen Cantona na zijn befaamde karatetrap werd geschorst werd hij nooit meer opgeroepen voor de nationale ploeg. De nieuwe generatie topspelers, Zidane, Henry, Thuram, groeide daardoor niet op aan de hand van de veldmaarschalk en in 1998 werden zij wereldkampioen zonder hem.
3. Alfredo di Stefano, Argentinië/Colombia/Spanje
De Blonde pijl had keuze te over om het wereldkampioenschap te halen, hij werd maar liefst voor drie verschillende landen international. Met zijn vaderland Argentinië kon hij naar het WK van 1950 in Brazilië ware het niet dat de Argentijnse bond het toernooi besloot te boycotten. In zijn tijd in Colombia vond geen WK plaats en toen hij in 1954 begon hij een procedure om Spanjaard te worden, die in 1957 werd afgerond. Waarna Spanje zich niet plaatste voor het toernooi van '58. In '62 was Di Stefano nog steeds international maar hield een blessure hem uit het toernooi. Zo maakte de man die vijf Europa Cups won en twee keer tot beste speler van Europa werd gekroond geen enkel WK mee.
2. George Best, Noord-Ierland
Vraag de gemiddelde voetballiefhebber naar vijf grootheden uit het verleden en Best zit erbij. De vijfde Beatle was dan ook Europees voetballer van het jaar in 1968 nadat hij Manchester United naar de eerste Europa Cup uit de clubgeschiedenis had geleid. Best werd door generatiegenoten als Pelé, Johan Cruyff en Bobby Charlton bewierookt om zijn techniek, beheersing (op het veld dan) en inzicht. Helaas kwam Best niet uit Manchester maar uit Belfast en kwam Noord-Ierland nooit door de kwalificatie heen. Na 37 caps hield Best het internationaal al voor gezien.
1. George Weah, Liberia
De enige wereld voetballer van het jaar die nooit op een wereldkampioenschap uit kwam was George Weah. De Liberiaan betoverde de Europese velden en was de eerste niet Europese speler die tot beste speler van de Europese velden werd gekroond. In 1995 was hij ook de beste van de wereld en 1996 de op een na beste. Helaas voor Weah woedde in Liberia in de jaren '90 een verwoestende burgeroorlog en staat voetbal toch al niet hoog op de kaart. En zo kwam 's werelds beste nooit op het hoogste podium terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten