Met nog een week te gaan tot het WK zijn de ogen op Spanje, Duitsland, Brazilië, Argentinië en, heel stiekem, op Japan gericht. Dit zijn de vijf mooiste elftallen van 2014. Hoe goed ze daadwerkelijk zijn weten we over vijf weken, kunnen ze bijvoorbeeld tippen aan de vijf beste teams ooit?
1. Brazilië 1970
Dit elftal won in 1970 van Italië in de finale. De Italianen hadden een ronde eerder de wedstrijd die later tot allerbeste voetbalwedstrijd ooit werd gekozen (tegen West-Duitsland) gewonnen. Tegen de Brazilianen hadden zij echter niets in te brengen. Dit Braziliaanse elftal bestond uit jonge twintigers als Carlos Alberto, Gerson en Tostao aangevuld met de zeer ervaren Pelé en Hercules Brito. Het was ook het laatste elftal dat met meer dan drie voorwaartsen op een wereldkampioenschap durfde te spelen. Bondscoach Mario Zagallo stuurde namelijk een 4-2-4 formatie het veld in waarbij rechtsback Carlos Alberto ook nog eens de achterlijn moest halen, denk aan zijn beroemde goal in de finale tegen Italië.
Goed beschouwd speelde dit elftal al totaalvoetbal voordat Oranje het in 1974 uitvond. Met Clodoaldo als spil op het middenveld en naast Pelé en Tostao voorin ook Rivellino en Jairzinho werd er lustig op los gepasst en voortdurend van positie gewisseld. De overmacht die dit elftal had over tegenstanders is alleen geëvenaard door clubteams.
2. Frankrijk 1998
Één van de meest verbazingwekkende zaken aan dit kampioenselftal is het spitsenduo Henry en Trezeguet. De twee doelpuntenjagers waren in 1998 nog maar 20 jaar oud. De kracht van dit Franse elftal zat echter in de misdadige hoeveelheid talent op het middenveld. Zinedine Zidane, Christian Karembeu, Youri Djorkaeff, Christophe Dugarry met Marcel Desailly en Patrick Viera als verdedigende krachten. De Fransen bleven vier jaar lang aan de top staan met na de wereldtitel in 1998 ook een Europees kampioenschap en een Confederations cup als gevolg.
Het zegt voldoende dat de Franse recordinternational Lilian Thuram (142 caps) en de topscorer aller tijden Thierry Henry (51 goals) in dit elftal speelden. Negen van de tien meest gecapte Fransen waren er in 1998 bij, de tiende (Sylvan Wiltord) sloot een jaar later aan. Ook kende het 1998 elftal van Frankrijk missers. Bernard Diomede en Alain Boghossian mochten van coach Aimé Jacquet ook mee.
3. Spanje 2010
In werkelijkheid is dit het beste landenteam aller tijden. Het toeval wil alleen dat de zeven wedstrijden op het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika niet tot de beste partijen uit de zesjarige heerschappij van de Spanjaarden behoorden. De tweede poulewedstrijd tegen Chili was nog het meest het aanzien waard. Spanje werd wel wereldkampioen en omdat het elftal voor en na het toernooi gelijk was aan de ploeg die de titel veroverde is de derde plek zeer terecht.
Dit elftal herbergt twee van de meest begaafde middenvelders die ooit over de velden hebben gedarteld, Xavi Hernandez en Andres Iniesta. Opvallender nog is dat het elftal nooit een echte spits heeft gehad. David Villa is Spaans topscorer aller tijden maar kwam vanaf de vleugel terwijl Fernando Torres als pinchhitter diende en eerste keus Cesc Fabregas eigenlijk middenvelder was. Het deerde het team echter niet, Villa maakte zelfs vijf goals op het toernooi.
4. Italië 1970
Italië werd in 1970 geen wereldkampioen. Het verloor van het beste WK-elftal aller tijden, Brazilië. Dat deed het echter niet zonder slag of stoot. De wedstrijd Italië-West-Duitsland in de halve finale (4-3) bleek teveel kracht te hebben gekost. Niet voor niets wordt deze match algemeen beschouwd als de beste wedstrijd ooit.
Italië 1970 eindigt daarom hoger dan de meeste wereldkampioenen. 1970 was waarschijnlijk ook het sterkst bezette toernooi ooit. Titelverdediger Engeland was nog bijeen, West-Duitsland was een mix van de verliezend finalisten van '66 en de aankomend winnaars van '74 en Brazilië bracht een geweldig elftal op de been. Italië bleek tussen al dat geweld prima weerstand te bieden en had op elk ander WK de titel veroverd.
5. Nederland 1974
Het beste elftal dat nooit een prijs won. Zo wordt het Nederland van Cruyff en Van Hanegem ook wel genoemd. Onder leiding van het duo op het middenveld vond Nederland de aansluiting met de wereldtop. In 1974 werden titelverdediger Brazilië en Zuid-Amerikaanse grootmachten Uruguay en Argentinië verslagen. In de eerste zes wedstrijden kreeg het Nederlands elftal maar 1 goal tegen en scoorde het zelf veertien keer.
De kracht was de onderlinge samenhang, iedereen kon overal spelen zolang alle posities maar vervuld werden. Middenvelder Cruyff speelde in de spits, Rechtshalf Neeskens op 'tien' en middenvelder Haan als centrale verdediger. Verdedigen begon bij de spits en de laatste man moest bijdragen aan de aanval.
Opvallend is dat, buiten Ruud Krol, de spelers van het elftal stuk voor stuk niet tot hoge totalen interlands zijn gekomen. Hoewel ook 1978 de finale van het WK werd bereikt. De spelers van de winnaar van dit toernooi Duitsland speelden wel vaak tachtig tot honderd interlands met een finale in 1966, een halve finale in 1970, winst in 1974 en een plaats in de tweede poulefase in 1978 maar kregen nooit de lof die Oranje wel kreeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten