De Concacafclub presteert boven verwachting op dit wereldkampioenschap. Het meest in het oog springend is de prestatie van Costa Rica. De Latijns-Amerikanen hebben poule D, met daarin drie ex-wereldkampioenen, al na twee wedstrijden overleefd. Niet slecht als je bedenkt dat dat de gecombineerde FIFA-ranking van Uruguay (7), Italië (9) en Engeland (10) lager uitvalt dan de ranking van Costa Rica (28).
De landen die Noord- en Midden-Amerika vertegenwoordigen doen het echter allemaal boven verwachting. Olympisch kampioen Mexico en buitenbeentje Verenigde Staten hielden allebei knap een topfavoriet op een gelijkspel. Zelfs Honduras mocht met enige trots terugkijken, het land wist voor het eerst in ruim vijfhonderd speelminuten te scoren op een wereldkampioenschap. Ook al werd verloren van Ecuador, de vreugde was er niet minder om. Waar de wereld al jaren op de doorbraak van Afrika hoopt, die maar niet komt, lijkt nu Amerika die stap wel te zetten.
Professionalisering
De opmars der Amerikanen komt niet uit het niets. Het voetbal is sinds het wereldkampioenschap in 1994 de Verenigde Staten bezocht aan een inhaalslag in professionalisering bezig. Vooral de USA was daarin een voortrekker maar ook de Mexicaanse competitie is aan ontwikkeling onderhevig. In Mexico en de VS is men erachter dat het om meer gaat dan achter een bal aan rennen.
Die ontwikkeling begon met de oprichting van de Major League Soccer kort na het WK '94. Na het NASL-debacle uit de jaren '70 en '80 was de MLS de laatste kans om voetbal vaste voet aan de grond te laten krijgen in Amerika. En met succes, de competitie is immer groeiende en trekt al jaren Europese sterren die hun laatste jaren als actief voetballer gebruiken om ervaring over te brengen. Vlak voor het wereldkampioenschap werd bijvoorbeeld bekend dat David Villa, Spaans topscorer aller tijden, naar New York City FC vertrekt. Een club die nog in oprichting is en gesteund wordt door Manchester City maar ook door honkbalclub New York Yankees. Hetgeen aangeeft welke krachten er in soccer werken anno 2014.
Liga MX
Sinds 2012 is ook in Mexico de hoogste divisie aan vernieuwing onderhevig. De Liga MX bestaat niet meer uit regionale competities maar is één league van 18 clubs, naar Europees model. Door het samenvoegen van de regio's is er één competitie vol toppers ontstaan, hetgeen de vijftien selectiespelers van Mexico die niet in Europa actief zijn de afgelopen twee jaar aan betere weerstand heeft onderworpen.
Van die ontwikkelingen worden nu de vruchten geplukt. De piramidewerking in het voetbal treedt namelijk op. Mexicaanse en Amerikaanse teams groeien door het landelijke niveau. Zijn nemen dat mee naar de Concacaf Champions League waar clubs als Alajuelense uit Costa Rica, Arabe Unido uit Panama en Olimpia uit Honduras geen andere keuze hebben dan mee te groeien. Waardoor de sport op het gehele continent krachtiger wordt. Het resultaat is dat driekwart van de deelnemende landen op de drempel van de tweede ronde staat waar kenners op totale eliminatie hadden gerekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten