Volgens de Amerikaanse voetbalsite WorldSoccerTalk.com is Spanje-Nederland de wedstrijd die de meeste invloed op het verloop van het wereldkampioenschap gaat hebben. De uitslag van het openingsduel van het Nederlands elftal is bepalend voor onder andere de twee grootmachten maar ook voor het thuisland.
zaterdag 31 mei 2014
Wie mogen het meest tevreden zijn over de Giro d'Italia?
Morgen eindigt de Giro d'Italia 2014 in Triest. Na drie weken sprinten, klimmen en tijdrijden is het tijd om de balans op te maken. Wie mogen met de meeste trots spreken over hun wielerprestaties van mei 2014?
Aru ging bij Astana mee als eerste luitenant van de gelouterde Michèle Scarponi. Het jonge talent had mogelijkheden voor de toekomst maar nu was het nog te vroeg vond de ploegleiding. Het noodlot sloeg toe, bij de eerste heuvel van dit jaar stort Scarponi direct in. Aru nam zijn rol echter met verve over. Het eindresultaat zijn een etappezege in de bergen, een tweede plaats in de klimtijdrit, de witte trui voor beste jongere en de derde plaats in de eindzege. Met recht het maximale uit drie weken wielrennen gehaald
Bouhanni was er klaar mee. Vlak voor aanvang van de Giro d'Italia maakte de voormalig Frans kampioen bekend zijn ploeg FDJ.com te gaan verlaten aan het eind van 2014. Bouhanni had er namelijk genoeg van dat dat andere Franse sprintkanon van de ploeg, Arnaud Demare, altijd de voorkeur kreeg. Hij kon dan ook op geen beter moment zijn topvorm bereiken. Drie zeges in massasprints hebben zijn marktwaarde exponentieel doen stijgen. Bouhanni trekt een lange neus naar zijn bazen.
De drievoudig wereldkampioen tijdrijden Michael Rogers heeft een zware tijd achter de rug. Na zijn zege in de Japan Cup, de afsluitende koers van 2013, werd de Australiër op non-actief gezet. Rogers zou doping hebben gebruikt. Na vijf maanden procederen en onderzoeken bleek Rogers onschuldig. De Giro d'Italia was zijn zoete wraak. Twee etappezeges, de langste etappe van de ronde en de zwaarste finish bergop, waren zijn deel. Er bestaat geen beter moment om je eerste dagzeges in een grote ronde te boeken.
Winnende ploeg: Bardiani-CSF
Drie etappezeges en nog eens twee podiumplekken in de daguitslagen, geen verdere woorden nodig. We geven er toch een paar; het rijden van Bardiani-CSF pleit eens te meer voor het toelaten van de minder kapitaalkrachtige ploegen tot de grootste wedstrijden op aarde toe te laten. Pro Continental ploegen hebben niets te verliezen en rijden de wedstrijden ook volgens die filosofie. Bardiani mag zich met recht de beste ploeg van de Giro d'Italia 2014 noemen.
Fabio Aru
Aru ging bij Astana mee als eerste luitenant van de gelouterde Michèle Scarponi. Het jonge talent had mogelijkheden voor de toekomst maar nu was het nog te vroeg vond de ploegleiding. Het noodlot sloeg toe, bij de eerste heuvel van dit jaar stort Scarponi direct in. Aru nam zijn rol echter met verve over. Het eindresultaat zijn een etappezege in de bergen, een tweede plaats in de klimtijdrit, de witte trui voor beste jongere en de derde plaats in de eindzege. Met recht het maximale uit drie weken wielrennen gehaald
Nacer Bouhanni
Bouhanni was er klaar mee. Vlak voor aanvang van de Giro d'Italia maakte de voormalig Frans kampioen bekend zijn ploeg FDJ.com te gaan verlaten aan het eind van 2014. Bouhanni had er namelijk genoeg van dat dat andere Franse sprintkanon van de ploeg, Arnaud Demare, altijd de voorkeur kreeg. Hij kon dan ook op geen beter moment zijn topvorm bereiken. Drie zeges in massasprints hebben zijn marktwaarde exponentieel doen stijgen. Bouhanni trekt een lange neus naar zijn bazen.
Michael Rogers
De drievoudig wereldkampioen tijdrijden Michael Rogers heeft een zware tijd achter de rug. Na zijn zege in de Japan Cup, de afsluitende koers van 2013, werd de Australiër op non-actief gezet. Rogers zou doping hebben gebruikt. Na vijf maanden procederen en onderzoeken bleek Rogers onschuldig. De Giro d'Italia was zijn zoete wraak. Twee etappezeges, de langste etappe van de ronde en de zwaarste finish bergop, waren zijn deel. Er bestaat geen beter moment om je eerste dagzeges in een grote ronde te boeken.
Winnende ploeg: Bardiani-CSF
Drie etappezeges en nog eens twee podiumplekken in de daguitslagen, geen verdere woorden nodig. We geven er toch een paar; het rijden van Bardiani-CSF pleit eens te meer voor het toelaten van de minder kapitaalkrachtige ploegen tot de grootste wedstrijden op aarde toe te laten. Pro Continental ploegen hebben niets te verliezen en rijden de wedstrijden ook volgens die filosofie. Bardiani mag zich met recht de beste ploeg van de Giro d'Italia 2014 noemen.
WK-voorbeschouwing: De grootste faalkans
Deel vier van de wk-voorbeschouwing op Sportpreview. Na wk-spelers op ervaring en bijzondere verhalen te hebben geselecteerd en we ook hebben gekeken wie niet in Brazilië in actie komen kijken we vandaag naar de landen. Om het specifieker te maken: welke landen gaan zeer waarschijnlijk hun faam niet waarmaken?
De Spaase furie duurt nu al zes jaar. Na twee Europese titels en een wereldkampioenschap raakt de pijp leeg. Spelers als Xavi Hernandez, Andres Iniesta, Fernando Torres en zelfs Iker Casillas (het slippertje in de Champions League finale) raken langzamerhand zonder benzine. Maar liefst dertien van de drieëntwintig geselecteerden waren er zes jaar geleden al bij namens Spanje.
Tijdens de Confederations Cup van vorig seizoen werden de Spanjaarden in de finale al op hun zwaktes gewezen door Brazilië. Bovendien was de as van FC Barcelona de motor van de ploeg en laat Barcelona nou juist aan het einde van een tijdperk zijn. Opvallend is ook dat Champions League winnaar Real Madrid slechts drie spelers en verliezend finalist, en landskampioen, Atlético Madrid slechts vier spelers levert.
Tot slot is na drie toernooizeges eigenlijk elk resultaat van de Zuid-Europeanen op dit toernooi een tegenvaller. De pan van het Spaanse succesverhaal is zo heet geworden dat de ploeg niet anders kan dan de vingers branden.
Voor wie het alweer vergeten is: Mexici is de regerend Olympisch kampioen voetbal. Die selectie haalde in 2011 bovendien de halve finale van het wk voor spelers tot 20 jaar. Acht spelers uit die selectie zijn nu aanwezig in Brazilië, toevallig in beide toernooien de tegenstander van de Mexicanen. Aangevuld met spelers die toernooizeges, finaleplaatsen en halve finales bereikten bij eerdere edities van jeugd wereldkampioenschappen (onder 17 en onder 20) denkt het thuisfront een titelkandidaat de wei in te sturen.
Het probleem is echter dat de Mexicanen in hun veertien deelnames slechts twee keer tot de laatste acht geraakten en daarmee hun beste prestatie neerzetten. Het lijkt Mexico ook alleen maar in eigen land te lukken een goede prestatie neer te zetten de kwartfinales werden in 1970 en 1986 bereikt.
Het elftal kent geen uitgelezen wereldsterren, Javier Hernandez (Manchester United) de meest aansprekende naam. In een poule met het thuisland en daarnaast Kameroen en dark horse Kroatië is dat onvoldoende.
De Colombianen werden hoog ingeschat door alles en iedereen die een mening heeft over voetbal. Sportland Colombia zit behoorlijk in de lift, in het wielrennen en tennis werden al resultaten geboekt en nu is ook het voetbal aan de beurt. De Colombianen boekten aansprekende resultaten door winst in uitwedstrijden op Chili en Uruguay en een gelijkspel bij Argentinië. Daarbij leek mente vergeten dat tegen laagvlieger Venezuela maar liefst vijf punten werden verspeeld.
De Colombianen drijven toch vooral op die ene spits van wereldklasse: Radamel Falcao. De puntspeler van AS Monaco is echter lang uit de roulatie geweest en twee dagen voor de deadline is nog altijd niet duidelijk of hij erbij is. Zonder Falcao is Colombia misschien zestig procent van wat de ploeg kan zijn.
Spanje
De Spaase furie duurt nu al zes jaar. Na twee Europese titels en een wereldkampioenschap raakt de pijp leeg. Spelers als Xavi Hernandez, Andres Iniesta, Fernando Torres en zelfs Iker Casillas (het slippertje in de Champions League finale) raken langzamerhand zonder benzine. Maar liefst dertien van de drieëntwintig geselecteerden waren er zes jaar geleden al bij namens Spanje.
Tijdens de Confederations Cup van vorig seizoen werden de Spanjaarden in de finale al op hun zwaktes gewezen door Brazilië. Bovendien was de as van FC Barcelona de motor van de ploeg en laat Barcelona nou juist aan het einde van een tijdperk zijn. Opvallend is ook dat Champions League winnaar Real Madrid slechts drie spelers en verliezend finalist, en landskampioen, Atlético Madrid slechts vier spelers levert.
Tot slot is na drie toernooizeges eigenlijk elk resultaat van de Zuid-Europeanen op dit toernooi een tegenvaller. De pan van het Spaanse succesverhaal is zo heet geworden dat de ploeg niet anders kan dan de vingers branden.
Mexico
Voor wie het alweer vergeten is: Mexici is de regerend Olympisch kampioen voetbal. Die selectie haalde in 2011 bovendien de halve finale van het wk voor spelers tot 20 jaar. Acht spelers uit die selectie zijn nu aanwezig in Brazilië, toevallig in beide toernooien de tegenstander van de Mexicanen. Aangevuld met spelers die toernooizeges, finaleplaatsen en halve finales bereikten bij eerdere edities van jeugd wereldkampioenschappen (onder 17 en onder 20) denkt het thuisfront een titelkandidaat de wei in te sturen.
Het probleem is echter dat de Mexicanen in hun veertien deelnames slechts twee keer tot de laatste acht geraakten en daarmee hun beste prestatie neerzetten. Het lijkt Mexico ook alleen maar in eigen land te lukken een goede prestatie neer te zetten de kwartfinales werden in 1970 en 1986 bereikt.
Het elftal kent geen uitgelezen wereldsterren, Javier Hernandez (Manchester United) de meest aansprekende naam. In een poule met het thuisland en daarnaast Kameroen en dark horse Kroatië is dat onvoldoende.
Colombia
De Colombianen werden hoog ingeschat door alles en iedereen die een mening heeft over voetbal. Sportland Colombia zit behoorlijk in de lift, in het wielrennen en tennis werden al resultaten geboekt en nu is ook het voetbal aan de beurt. De Colombianen boekten aansprekende resultaten door winst in uitwedstrijden op Chili en Uruguay en een gelijkspel bij Argentinië. Daarbij leek mente vergeten dat tegen laagvlieger Venezuela maar liefst vijf punten werden verspeeld.
De Colombianen drijven toch vooral op die ene spits van wereldklasse: Radamel Falcao. De puntspeler van AS Monaco is echter lang uit de roulatie geweest en twee dagen voor de deadline is nog altijd niet duidelijk of hij erbij is. Zonder Falcao is Colombia misschien zestig procent van wat de ploeg kan zijn.
donderdag 29 mei 2014
[Videorubriek] Beastmode: Matt Gilks
Beastmode, dè manier waarop atleten trainen. Niets ontziend en alle energie geven die je in hebt. Urban Dictionary omschrijft het alsvolgt: When in a state of serious training or at a level of high effort.. Trainingsbeesten dus. Wekelijks pikken we er een beast uit. Deze week: Matt Gilks, Blackpool FC keeper.
http://youtu.be/ud-2QGFTgO8
Matt Gilks
Matt Gilks is keeper in de Engelse Leagues sinds 2000. Sinds 2008 speelt hij bij Blackpool FC, in 2011 kwam hij voor de club uit in de Premier League. Ook was hij in 2012 kortstondig nationale doelman van Schotland. In het afgelopen seizoen 2013/'14 verdiende Gilks diverse onderscheidingen als speler van het jaar. Vandaag zie je hoe hij zichzelf fit houdt.
Matt Gilks Wikipedia.
http://youtu.be/ud-2QGFTgO8
Matt Gilks
Matt Gilks is keeper in de Engelse Leagues sinds 2000. Sinds 2008 speelt hij bij Blackpool FC, in 2011 kwam hij voor de club uit in de Premier League. Ook was hij in 2012 kortstondig nationale doelman van Schotland. In het afgelopen seizoen 2013/'14 verdiende Gilks diverse onderscheidingen als speler van het jaar. Vandaag zie je hoe hij zichzelf fit houdt.
Matt Gilks Wikipedia.
Alonso moet bellen met Seedorf en Karpin
Fernando Alonso, de Spaanse ex-wereldkampioen Formule 1, bezocht vandaag de Giro d'Italia. De man uit Oviedo oriënteert zich alvast op zijn functie als ploegbaas van een wielerformatie in 2015. In dat kader kan hij wat leren van een aantal andere voormalige toppers in andere sporten.
Clarence Seedorf is iemand die op het bellijstje van Alonso zou moeten staan. De inmiddels alweer voormalig trainer van AC Milan bestierde namelijk ooit, samen met de Brazilaanse voetballer Roberto Carlos, een motorraceteam: Clarence Seedorf Racing. Het team is verantwoordelijk voor het debuut van, tegenwoordig, wereldsterren in de MotoGP als Alvaro Bautista en Hector Barbera.
Seedorf had dezelfde beweegredenen om in de motorsport te gaan als Alonso nu heeft om de wielersport in te stappen. Hij wilde wat jongens die hun inkomen zagen verdampen door het afhaken van de sponsor een handje helpen. In het geval van Seedorf was dat Alvaro Bautista, een jonge Spanjaard met talent.
Seedorf had grote plannen. Na twee seizoenen dacht hij aan het hoogste podium. "Volgend jaar gaan we voor de wereldtitel," stond er in De Volkskrant. Het liep echter anders. Het team ging eerst samen met Derbi om een jaar later helemaal te stoppen. De fabrikanten waren niet langer in staat de kwaliteit te leveren die Seedorf voor ogen had en Seedorf verdween uit de racesport.
Nog een sporter met een motorraceteam: Michael Jordan. In 2013 verdween Jordan na tien jaar uit het Amerikaanse Superbike kampioenschap. Volgend jaar wil Jordan in het WK Superbike of MotoGP met een team deelnemen.
Karpin Galicia Cycling
Een andere oud-topsporter die na zijn actieve carrière het wielrennen in ging was de Rus Valeri Karpin. Samen met de Spaanse provincie Galicië vormde hij een procontinentale ploeg, het niveau waar ook Alonso op mikt. Karpin wilde net als Seedorf en Alonso graag helpen toen het halve Spaanse profepeloton zonder werk kwam na het terugtrekken van vier ploegen binnen korte tijd.
Het project was in de eerste bedoeld als reclamevehikel voor Galicië. Daarom bestond het team ook uit louter Galiciërs. Dat de voormalige spits van de Russische nationale selectie na een jaar werd toegevoegd was ook te verklaren. Karpin speelde jaren bij Celta de Vigo in de regio en was inmiddels een gevierd zakenman in het gebied. Die zaken werden echter ook na twee seizoenen de ondergang van de ploeg. Karpin was vastgoedhandelaar en met het uitbreken van de wereldwijde financiële crisis spatte ook de vastgoedbubbel uiteen.
In 2010 werd Karpin veroordeeld tot het betalen van een boete van twee miljoen euro vanwege de contractbreuk in 2008. Het team ging nog twee jaar door onder de naam Xacobeo Galicia maar ook dat bleek geen blijver in het wielerpeloton.
Niet alleen voetballers stappen over naar andere sporten. Omgedraaid is voormalig bokser Oscar De La Hoya eigenaar van de Amerikaanse MLS-ploeg Houston Dynamo
Amerika
De reeks ex-sporters die in Amerika een team kochten is eindeloos. Momenteel gaat het gerucht dat de volgende in aantocht is. De in zwaar weer verkerende Los Angeles Clippers wachten op een nieuwe eigenaar nu Donald Sterling de club moet verkopen. Een voorname kanshebber is de vroegere basketballer Grant Hill.
De laatste die een succesvolle overname pleegde luistert naar de naam Magic. Earvin 'Magic' Johnson was een basketballer die deel uitmaakte van het originele Dreamteam dat de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona betoverde. Sinds 2012 is hij mede-eigenaar van honkbalteam Los Angeles Dodgers. Guggenheim Partners LLC is een investeringsgroep in de Verenigde Staten. Voor hun Guggenheim Baseball Management tak werd vreemd genoeg de oud-basketballer gevraagd. De deal koste bijna drie miljard Euro.
Ook tussen voetbal en basketbal is een link te maken. De grote ster van de huidige NBA, LeBron James van Miami Heat, is al jaren mede-eigenaar van Liverpool. James kreeg de aandelen in ruil voor zijn portret- en marketingrecht.
Clarence Seedorf is iemand die op het bellijstje van Alonso zou moeten staan. De inmiddels alweer voormalig trainer van AC Milan bestierde namelijk ooit, samen met de Brazilaanse voetballer Roberto Carlos, een motorraceteam: Clarence Seedorf Racing. Het team is verantwoordelijk voor het debuut van, tegenwoordig, wereldsterren in de MotoGP als Alvaro Bautista en Hector Barbera.
Seedorf had dezelfde beweegredenen om in de motorsport te gaan als Alonso nu heeft om de wielersport in te stappen. Hij wilde wat jongens die hun inkomen zagen verdampen door het afhaken van de sponsor een handje helpen. In het geval van Seedorf was dat Alvaro Bautista, een jonge Spanjaard met talent.
Seedorf had grote plannen. Na twee seizoenen dacht hij aan het hoogste podium. "Volgend jaar gaan we voor de wereldtitel," stond er in De Volkskrant. Het liep echter anders. Het team ging eerst samen met Derbi om een jaar later helemaal te stoppen. De fabrikanten waren niet langer in staat de kwaliteit te leveren die Seedorf voor ogen had en Seedorf verdween uit de racesport.
Nog een sporter met een motorraceteam: Michael Jordan. In 2013 verdween Jordan na tien jaar uit het Amerikaanse Superbike kampioenschap. Volgend jaar wil Jordan in het WK Superbike of MotoGP met een team deelnemen.
Karpin Galicia Cycling
Een andere oud-topsporter die na zijn actieve carrière het wielrennen in ging was de Rus Valeri Karpin. Samen met de Spaanse provincie Galicië vormde hij een procontinentale ploeg, het niveau waar ook Alonso op mikt. Karpin wilde net als Seedorf en Alonso graag helpen toen het halve Spaanse profepeloton zonder werk kwam na het terugtrekken van vier ploegen binnen korte tijd.
Het project was in de eerste bedoeld als reclamevehikel voor Galicië. Daarom bestond het team ook uit louter Galiciërs. Dat de voormalige spits van de Russische nationale selectie na een jaar werd toegevoegd was ook te verklaren. Karpin speelde jaren bij Celta de Vigo in de regio en was inmiddels een gevierd zakenman in het gebied. Die zaken werden echter ook na twee seizoenen de ondergang van de ploeg. Karpin was vastgoedhandelaar en met het uitbreken van de wereldwijde financiële crisis spatte ook de vastgoedbubbel uiteen.
In 2010 werd Karpin veroordeeld tot het betalen van een boete van twee miljoen euro vanwege de contractbreuk in 2008. Het team ging nog twee jaar door onder de naam Xacobeo Galicia maar ook dat bleek geen blijver in het wielerpeloton.
Niet alleen voetballers stappen over naar andere sporten. Omgedraaid is voormalig bokser Oscar De La Hoya eigenaar van de Amerikaanse MLS-ploeg Houston Dynamo
Amerika
De reeks ex-sporters die in Amerika een team kochten is eindeloos. Momenteel gaat het gerucht dat de volgende in aantocht is. De in zwaar weer verkerende Los Angeles Clippers wachten op een nieuwe eigenaar nu Donald Sterling de club moet verkopen. Een voorname kanshebber is de vroegere basketballer Grant Hill.
De laatste die een succesvolle overname pleegde luistert naar de naam Magic. Earvin 'Magic' Johnson was een basketballer die deel uitmaakte van het originele Dreamteam dat de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona betoverde. Sinds 2012 is hij mede-eigenaar van honkbalteam Los Angeles Dodgers. Guggenheim Partners LLC is een investeringsgroep in de Verenigde Staten. Voor hun Guggenheim Baseball Management tak werd vreemd genoeg de oud-basketballer gevraagd. De deal koste bijna drie miljard Euro.
Ook tussen voetbal en basketbal is een link te maken. De grote ster van de huidige NBA, LeBron James van Miami Heat, is al jaren mede-eigenaar van Liverpool. James kreeg de aandelen in ruil voor zijn portret- en marketingrecht.
dinsdag 27 mei 2014
Vier renners die de Giro beter hadden kunnen overslaan
Er zijn twee groepen renners die hun stempel op een grote ronde drukken: de klassementsmannen en de strijdlustigen. Er is ook een hele grote groep die anoniem rondrijdt. In die groep zitten altijd een aantal mannen die er niet thuishoren. Vier van die renners vindt je hier.
Tyler Farrar is al heel lang uit vorm. Boze tongen beweren dat hij de klap van het verlies van zijn maatje Wouter Weylandt nooit te boven is gekomen. Feit is dat hij in ieder geval niet meer wint en eigenlijk ook niet meer voorin het peloton te vinden is. Farrar staat niet bij de eerste 150 van het klassement en ook in het klassement om de sprinterstrui, zijn terrein, moet hij renners voor laten gaan.
De Italiaanse tijdritspecialist heeft tot op heden nog geen seconde in beeld gereden. Het is voor Adriano Malori dan ook ontzettend jammer dat zijn kracht, de tijdrit, dit jaar vooral wordt uitgevochten op zijn zwakte, bergachtig terrein. Malori kan zich in de laatste vijf dagen nog wel nuttig maken, zijn kopman Nairo Quintana moet de roze leiderstrui gaan verdedigen en heeft daarbij al zijn manschappen nodig.
De Gendt gold als de grote belofte van het Belgische wielrennen. Na een goede Tour de France in 2011 werd hij derde in de Giro van 2012. Hij verwierf daarna wereldfaam door de Tour de France van dat jaar te laten schieten om te kunnen trouwen. Destijds werd hardop getwijfeld of De Gendt wel voldoende voor zijn sport leefde. Hij is in ieder geval niet meer teruggekomen op het niveau van mei 2012. Terwijl ploeggenoten als Uran, Poels, Brambilla en Pauwels zich in de bergetappes voorin melden is De Gendt aan een anonieme ronde bezig.
Al vanaf het eerste moment werd duidelijk dat Michèle Scarponi niet in de juiste Giro-vorm was. Astana moest dus snel overschakelen op plan B. Klassiekerrenner Enrico Gasparotto bleek niet opgewassen tegen de taak. Ook meesterknecht Valerio Agnolli bleek niet in staat voor eigen kansen te gaan. Agnolli staat Vicenzo Nibali al jaren bij in zijn grote rondes, hij was bij zijn zeges in Giro en Vuelta, zijn andere podiumplekken in die rondes en ook zijn derde plaats in de Tour van 2012. In het verleden was hij ook al secondant van Ivan Basso bij zijn Girozege. Agnolli staat nu op een onzichtbare 58e plaats op bijna twee uur terwijl zijn jeugdige ploeggenoot Fabio Aru om de podium plekken strijdt.
Tyler Farrar
Tyler Farrar is al heel lang uit vorm. Boze tongen beweren dat hij de klap van het verlies van zijn maatje Wouter Weylandt nooit te boven is gekomen. Feit is dat hij in ieder geval niet meer wint en eigenlijk ook niet meer voorin het peloton te vinden is. Farrar staat niet bij de eerste 150 van het klassement en ook in het klassement om de sprinterstrui, zijn terrein, moet hij renners voor laten gaan.
Adriano Malori
De Italiaanse tijdritspecialist heeft tot op heden nog geen seconde in beeld gereden. Het is voor Adriano Malori dan ook ontzettend jammer dat zijn kracht, de tijdrit, dit jaar vooral wordt uitgevochten op zijn zwakte, bergachtig terrein. Malori kan zich in de laatste vijf dagen nog wel nuttig maken, zijn kopman Nairo Quintana moet de roze leiderstrui gaan verdedigen en heeft daarbij al zijn manschappen nodig.
Thomas De Gendt
De Gendt gold als de grote belofte van het Belgische wielrennen. Na een goede Tour de France in 2011 werd hij derde in de Giro van 2012. Hij verwierf daarna wereldfaam door de Tour de France van dat jaar te laten schieten om te kunnen trouwen. Destijds werd hardop getwijfeld of De Gendt wel voldoende voor zijn sport leefde. Hij is in ieder geval niet meer teruggekomen op het niveau van mei 2012. Terwijl ploeggenoten als Uran, Poels, Brambilla en Pauwels zich in de bergetappes voorin melden is De Gendt aan een anonieme ronde bezig.
Valerio Agnoli
Al vanaf het eerste moment werd duidelijk dat Michèle Scarponi niet in de juiste Giro-vorm was. Astana moest dus snel overschakelen op plan B. Klassiekerrenner Enrico Gasparotto bleek niet opgewassen tegen de taak. Ook meesterknecht Valerio Agnolli bleek niet in staat voor eigen kansen te gaan. Agnolli staat Vicenzo Nibali al jaren bij in zijn grote rondes, hij was bij zijn zeges in Giro en Vuelta, zijn andere podiumplekken in die rondes en ook zijn derde plaats in de Tour van 2012. In het verleden was hij ook al secondant van Ivan Basso bij zijn Girozege. Agnolli staat nu op een onzichtbare 58e plaats op bijna twee uur terwijl zijn jeugdige ploeggenoot Fabio Aru om de podium plekken strijdt.
Zelfs kopmannen durven weer aan te vallen
Nairo Quintana geldt al een half jaar, sinds de aankondiging van zijn komst, als de topfavoriet voor de Girozege. Een dergelijke favorietenrol betekende de afgelopen dertig jaar één ding, energiesparen. Die afwachtende houding is vanaf nu voorbij.
'76,3 kilometer in lopen in zes uur, dat is mentaal moeilijker dan fysiek'
Na eerder naar racquetball in Nederland te hebben gekeken kijken we nu naar een totaal ander klein sportfenomeen: ultralopen. Terwijl ik train voor mijn eerst tien kilometer in september bedenk ik me dat er mensen zijn die het tienvoudige lopen. Hoe ze dat doen beantwoord de coördinator van de Nederlandse ultraloopselectie Mark de Boer.
Terwijl ik nog altijd worstel met alles boven het vijf kilometerpunt loopt de Amerikaan Scott Jurek -de meest beroemde ultraloper van de wereld- gerust meer dan 266 kilometer in vierentwintig uur. Hoe traint een mens zichzelf om zijn lichaam onder dergelijke stress te zetten?
Hoe ziet het trainingsschema van een ultraloper eruit?
"Dat verschilt per loper maar ook per doel. Een vijftig km -de kortste ultraloop- is eigenlijk niet veel meer dan een marathon (42,195 kilmoeter, red.). Een honderd kilometer benader ik ook zoals ik een marathon benader en een vierentwintiguurs loop vergt meer duurwerk met het leren lopen op het gewenste vierentwintiguurs tempo. Tot en met 100 kilometer kies ik voor 70% rustig tempo, 45 tot 60 seconden langzamer dan marathontempo, 20% vlot -marathontempo of iets sneller- en 10% sneller. Denk dan aan tien kilometerwedstrijdtempo. De betere lopers trainen vijf à zes keer per week."
Kan iedereen ultralopen leren of moet je een soort supermens zijn?
"Iedereen die gezond van lijf en leden is kan een ultralopen. Qua energiehuishouding is lang hardlopen voor de mens geen enkel probleem. Tempo’s van rond de 70-75% langzamer dan anaerobe drempel (de drempel waarop de zogenaamde verzuring optreedt en in plaats van energie melkzuur wordt aangemaakt, red.) zijn erg lang vol te houden."
Mijn ervaring is dat conditie iets fragiels is, is de kans dat een ultraloop mislukt omdat het bijvoorbeeld ‘vandaag even niet lekker gaat’ groter dan in andere takken van sport?
"Als je goed getraind hebt, in de juiste tempo’s, de wedstrijd op de juiste manier indeelt en een goed eet- en drinkschema hebt dan geloof ik niet dat het af moet hangen van de vorm van de dag. De Man met de Hamer is in mijn ogen niet meer dan een man met een spiegel."
Blessures
De Boer schreef op zijn website ook over de man met de spiegel. Hij doelt hiermee op het leren luisteren en omgaan met het eigen lichaam en optimaal gebruik maken van de mensenlijke mogelijkheden. Lees hierover op:
http://www.running.nu/de-man-met-de-hamer-en-de-spiegel-1/ en http://www.running.nu/de-man-met-de-hamer-en-de-spiegel-2/
Behalve te vroeg verzuren kunnen ook andere ongemakken parten spelen. Zoals in elke sport en fysieke inspanning ligt het blessuregevaar op de loer.
Waar zitten de grootste gevaren, blessuretechnisch?
"In de overbelasting, lopen is een blessuregevoelige sport waarbij overbelasting op de loer ligt. De belasting van de spieren en de pezen is iets wat goed in de gaten gehouden moet worden, zeker wanneer er op verharde weg wordt gelopen."
Zijn er leeftijdsgrenzen aan de sport verbonden (zowel een ondergrens als een bovengrens)?
"Er is vaak wel een minimumleeftijd voor deelname aan wedstrijden. Voor een marathon en langer is dit vaak achttien jaar en ouder. Een bovengrens is er niet maar veel lopers van boven de zeventig jaar zie je niet."
Een soort bondscoach
De Boer is niet alleen zelf ultraloper. Hij zorgt ook voor de meest fanatieke ultralopers van het land. Zij die meer in hun mars hebben dan doorzettingsvermogen en ook echt met andere lopers kunnen strijden.
Wat is uw taak als coördinator van de Nederlandse selectie? Is het vergelijkbaar met een bondscoachschap?
"Het lijkt er wel op, het mag geen bondscoach heten van de atletiekunie omdat dat alleen voor hun betaalde krachten geldt. Maar het is het selecteren van de lopers, ze informeren voor en tijdens de wedstrijd en de organisatie van de verzorging regelen. En alle zaken die er om heen spelen, ook advisering over trainingsprogramma’s als daar behoefte aan is, is een taak die ik op me heb genomen."
Waar komt uw fascinatie voor ultralopen vandaan?
" Ik kreeg inspiratie doordat ik een ultraloper tegenkwam in een zes-uurs wedstrijd die hij solo liep en ik in estafettevorm. Omdat er in de omgeving waarin ik opgroeide (Het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten, red.) een ultraloop werd georganiseerd. Deze heb ik eerst als estafette gelopen maar de uitdaging om hem solo te lopen kwam al snel."
Kunt u een eigen ervaring (één van de lopen die u heeft gedaan) kort beschrijven?
"Dat vind ik een lastige vraag, er zijn veel mooie ervaringen. De Zes Uur van Stein in 2012 was een bijzondere. Zes uur lang in het zelfde tempo gelopen, met als tussentijd op de marathon: 3.14. Heel de wedstrijd geconcentreerd gelopen met één doel: tempo vasthouden. Misschien mentaal nog lastiger dan fysiek vol te houden. Met 76,3 km in zes uur heb ik toen één van mijn beste prestaties op de ultra gelopen."
Hoe groot is de Nederlandse ultralopersgroep eigenlijk?
Er zijn ongeveer duizend lopers die één of meerdere ultralopen per jaar lopen. Er zijn zo’n twaalf lopers met een kwalificatie voor de honderd kilometer en een stuk of tien voor de 24 uur.
Hoe verhoudt het niveau zich in Nederland tot de rest van de wereld?
"Nederland loopt niet in de top mee. Een beste prestatie is lastig te benoemen. Europees gezien zitten we tussen de vierde en de tiende plek."
Wordt de sport ooit opgenomen in het programma op een wk atletiek of Olympische Spelen?
"Alleen de honderd kilometer wordt door de IAAF ondersteund. Maar gezien de commerciële belangen (televisie-uitzendingen bijvoorbeeld) is ultralopen niet interessant en zal het een kleine sport blijven."
Terwijl ik nog altijd worstel met alles boven het vijf kilometerpunt loopt de Amerikaan Scott Jurek -de meest beroemde ultraloper van de wereld- gerust meer dan 266 kilometer in vierentwintig uur. Hoe traint een mens zichzelf om zijn lichaam onder dergelijke stress te zetten?
Hoe ziet het trainingsschema van een ultraloper eruit?
"Dat verschilt per loper maar ook per doel. Een vijftig km -de kortste ultraloop- is eigenlijk niet veel meer dan een marathon (42,195 kilmoeter, red.). Een honderd kilometer benader ik ook zoals ik een marathon benader en een vierentwintiguurs loop vergt meer duurwerk met het leren lopen op het gewenste vierentwintiguurs tempo. Tot en met 100 kilometer kies ik voor 70% rustig tempo, 45 tot 60 seconden langzamer dan marathontempo, 20% vlot -marathontempo of iets sneller- en 10% sneller. Denk dan aan tien kilometerwedstrijdtempo. De betere lopers trainen vijf à zes keer per week."
Kan iedereen ultralopen leren of moet je een soort supermens zijn?
"Iedereen die gezond van lijf en leden is kan een ultralopen. Qua energiehuishouding is lang hardlopen voor de mens geen enkel probleem. Tempo’s van rond de 70-75% langzamer dan anaerobe drempel (de drempel waarop de zogenaamde verzuring optreedt en in plaats van energie melkzuur wordt aangemaakt, red.) zijn erg lang vol te houden."
Mijn ervaring is dat conditie iets fragiels is, is de kans dat een ultraloop mislukt omdat het bijvoorbeeld ‘vandaag even niet lekker gaat’ groter dan in andere takken van sport?
"Als je goed getraind hebt, in de juiste tempo’s, de wedstrijd op de juiste manier indeelt en een goed eet- en drinkschema hebt dan geloof ik niet dat het af moet hangen van de vorm van de dag. De Man met de Hamer is in mijn ogen niet meer dan een man met een spiegel."
Blessures
De Boer schreef op zijn website ook over de man met de spiegel. Hij doelt hiermee op het leren luisteren en omgaan met het eigen lichaam en optimaal gebruik maken van de mensenlijke mogelijkheden. Lees hierover op:
http://www.running.nu/de-man-met-de-hamer-en-de-spiegel-1/ en http://www.running.nu/de-man-met-de-hamer-en-de-spiegel-2/
Behalve te vroeg verzuren kunnen ook andere ongemakken parten spelen. Zoals in elke sport en fysieke inspanning ligt het blessuregevaar op de loer.
Waar zitten de grootste gevaren, blessuretechnisch?
"In de overbelasting, lopen is een blessuregevoelige sport waarbij overbelasting op de loer ligt. De belasting van de spieren en de pezen is iets wat goed in de gaten gehouden moet worden, zeker wanneer er op verharde weg wordt gelopen."
Zijn er leeftijdsgrenzen aan de sport verbonden (zowel een ondergrens als een bovengrens)?
"Er is vaak wel een minimumleeftijd voor deelname aan wedstrijden. Voor een marathon en langer is dit vaak achttien jaar en ouder. Een bovengrens is er niet maar veel lopers van boven de zeventig jaar zie je niet."
Een soort bondscoach
De Boer is niet alleen zelf ultraloper. Hij zorgt ook voor de meest fanatieke ultralopers van het land. Zij die meer in hun mars hebben dan doorzettingsvermogen en ook echt met andere lopers kunnen strijden.
Wat is uw taak als coördinator van de Nederlandse selectie? Is het vergelijkbaar met een bondscoachschap?
"Het lijkt er wel op, het mag geen bondscoach heten van de atletiekunie omdat dat alleen voor hun betaalde krachten geldt. Maar het is het selecteren van de lopers, ze informeren voor en tijdens de wedstrijd en de organisatie van de verzorging regelen. En alle zaken die er om heen spelen, ook advisering over trainingsprogramma’s als daar behoefte aan is, is een taak die ik op me heb genomen."
Waar komt uw fascinatie voor ultralopen vandaan?
" Ik kreeg inspiratie doordat ik een ultraloper tegenkwam in een zes-uurs wedstrijd die hij solo liep en ik in estafettevorm. Omdat er in de omgeving waarin ik opgroeide (Het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten, red.) een ultraloop werd georganiseerd. Deze heb ik eerst als estafette gelopen maar de uitdaging om hem solo te lopen kwam al snel."
Kunt u een eigen ervaring (één van de lopen die u heeft gedaan) kort beschrijven?
"Dat vind ik een lastige vraag, er zijn veel mooie ervaringen. De Zes Uur van Stein in 2012 was een bijzondere. Zes uur lang in het zelfde tempo gelopen, met als tussentijd op de marathon: 3.14. Heel de wedstrijd geconcentreerd gelopen met één doel: tempo vasthouden. Misschien mentaal nog lastiger dan fysiek vol te houden. Met 76,3 km in zes uur heb ik toen één van mijn beste prestaties op de ultra gelopen."
Hoe groot is de Nederlandse ultralopersgroep eigenlijk?
Er zijn ongeveer duizend lopers die één of meerdere ultralopen per jaar lopen. Er zijn zo’n twaalf lopers met een kwalificatie voor de honderd kilometer en een stuk of tien voor de 24 uur.
Hoe verhoudt het niveau zich in Nederland tot de rest van de wereld?
"Nederland loopt niet in de top mee. Een beste prestatie is lastig te benoemen. Europees gezien zitten we tussen de vierde en de tiende plek."
Wordt de sport ooit opgenomen in het programma op een wk atletiek of Olympische Spelen?
"Alleen de honderd kilometer wordt door de IAAF ondersteund. Maar gezien de commerciële belangen (televisie-uitzendingen bijvoorbeeld) is ultralopen niet interessant en zal het een kleine sport blijven."
maandag 26 mei 2014
Een Eibar in ieder land
De Baskische club Eibar promoveerde gisteravond voor het eerst in zijn bestaan naar de Primera Division. In het Baskische dorp wonen 27.000 mensen. Als heel het dorp uit zou lopen zou het de ArenA dus voor de helft vullen. Eibar is niet de enige Europese topdivisionist met een klein achterland. Een overzicht.
Gebaseerd op de samenstelling van de hoogste afdelingen van het betaalde voetba in Europa in het seizoen 2013/'14 vonden we in ieder land wel een Eibar. We maakten een selectie hiervan uit de grote en ons naburige landen.
Lierse SK komt uit het kleinste gemeente die vertegenwoordigd is in de Belgische Jupiler Pro League. Met 34.000 inwoners blijft het Waregem (37.000), Beveren (43.000) en Genk (50.000) nipt voor. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat Lierse -net als Genk- de titel in België al eens greep. Klein is in België namelijk maar relatief. Wat misschien wel knapper is, is dat clubs uit steden als Bergen (93.000 inwoners) en Leuven (97.000) daarentegen niet eens in de buurt van het linkerrijtje van België komen. Bergen degradeerde dit jaar na drie jaar zelfs weer uit de Jupiler Pro League.
De opkomst van Hoffenheim is het meest wonderbaarlijke verhaal van het West-Europese voetbal. Hoffenheim is een soort Gallië van het voetbal. Met 3300 inwoners is het veruit de kleinste club in de Bundesliga, waar het sinds 2009 in uitkomt. Die opmars was binnen tien jaar gerealiseerd want pas in 2001 kwam de club voor het eerst boven amateurniveau uit. Hoffenheim is haast honderd maal kleiner dan de 'naaste' belagers Freiburg (218.000) en het gedegradeerde (Eintracht) Braunschweig 246.000. Het mooiste aan Hoffenheim? het stadion met een capaciteit van 31.000, bijna tienmaal de dorpsomvang. Één ding moet gezegd, in tegenstelling tot de andere dwergen in deze lijst krijgt Hoffenheim steun van de plaatselijke softwaregigant Dietmar Hopp en zijn flinke portemonnee.
Norwich City 121,500 kwam drie punten tekort om in de Premier League te blijven. De club van Leroy Fer en Ricky van Wolfswinkel komt uit een stad van 121.500 inwoners. Ter vergelijking: Londen kent 7.500.000 inwoners. Zelfs als je het aantal inwoners door het aantal Londense clubs in de Premier League deelt, zes, is Norwich nog tienmaal zo klein. 'Concurrentie' om het recht van de kleinste krijgt het van West Brom (137.000), Swansea (170.000) en Sunderland (177.000).
Als Paris Saint Germain en AS Monaco als Goliath fungeren, dan is Guingamp in het Franse voetbal David. Guingamp herbergt op zijn 3,4 vierkante kilometer oppervlakte net geen 7.800 inwoners. Guingamp, dat dit jaar terugkeerde op het hoogste niveau, won dit seizoen voor de tweede keer in de historie de Franse beker. Hetgeen het de meest succesvolle kleine club in deze lijst maakt. Lorient, Evian (Annecy), Bastia en Ajaccio hebben tussen de 40.000 en 60.000 inwoners.
Gebaseerd op de samenstelling van de hoogste afdelingen van het betaalde voetba in Europa in het seizoen 2013/'14 vonden we in ieder land wel een Eibar. We maakten een selectie hiervan uit de grote en ons naburige landen.
Lierse SK, België
Lierse SK komt uit het kleinste gemeente die vertegenwoordigd is in de Belgische Jupiler Pro League. Met 34.000 inwoners blijft het Waregem (37.000), Beveren (43.000) en Genk (50.000) nipt voor. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat Lierse -net als Genk- de titel in België al eens greep. Klein is in België namelijk maar relatief. Wat misschien wel knapper is, is dat clubs uit steden als Bergen (93.000 inwoners) en Leuven (97.000) daarentegen niet eens in de buurt van het linkerrijtje van België komen. Bergen degradeerde dit jaar na drie jaar zelfs weer uit de Jupiler Pro League.
TSG 1899 Hoffenheim,Duitsland
De opkomst van Hoffenheim is het meest wonderbaarlijke verhaal van het West-Europese voetbal. Hoffenheim is een soort Gallië van het voetbal. Met 3300 inwoners is het veruit de kleinste club in de Bundesliga, waar het sinds 2009 in uitkomt. Die opmars was binnen tien jaar gerealiseerd want pas in 2001 kwam de club voor het eerst boven amateurniveau uit. Hoffenheim is haast honderd maal kleiner dan de 'naaste' belagers Freiburg (218.000) en het gedegradeerde (Eintracht) Braunschweig 246.000. Het mooiste aan Hoffenheim? het stadion met een capaciteit van 31.000, bijna tienmaal de dorpsomvang. Één ding moet gezegd, in tegenstelling tot de andere dwergen in deze lijst krijgt Hoffenheim steun van de plaatselijke softwaregigant Dietmar Hopp en zijn flinke portemonnee.
Norwich City FC, Engeland
Norwich City 121,500 kwam drie punten tekort om in de Premier League te blijven. De club van Leroy Fer en Ricky van Wolfswinkel komt uit een stad van 121.500 inwoners. Ter vergelijking: Londen kent 7.500.000 inwoners. Zelfs als je het aantal inwoners door het aantal Londense clubs in de Premier League deelt, zes, is Norwich nog tienmaal zo klein. 'Concurrentie' om het recht van de kleinste krijgt het van West Brom (137.000), Swansea (170.000) en Sunderland (177.000).
Guingamp, Frankrijk
Als Paris Saint Germain en AS Monaco als Goliath fungeren, dan is Guingamp in het Franse voetbal David. Guingamp herbergt op zijn 3,4 vierkante kilometer oppervlakte net geen 7.800 inwoners. Guingamp, dat dit jaar terugkeerde op het hoogste niveau, won dit seizoen voor de tweede keer in de historie de Franse beker. Hetgeen het de meest succesvolle kleine club in deze lijst maakt. Lorient, Evian (Annecy), Bastia en Ajaccio hebben tussen de 40.000 en 60.000 inwoners.
zondag 25 mei 2014
De targets van Van Gaal
Manchester United is een afgebrokkelde kathedraal die aan renovatie toe is. Louis van Gaal is de hoofdaannemer. Wie worden zijn nieuwe werklui? Of, beter gezegd, achter welke toppers gaan de Red Devils deze zomer aan? Welke spelers moeten de club uit het dal waarin het beland is trekken?
Van Gaal heeft tweehonderd miljoen pond in zijn portemonnee. Daarmee moet hij alle linies zien te versterken. Daarom zingt een elftal namen rond waarvan een zestal echt serieus te nemen is. Voor de duidelijkheid, Sebastian Jung, Arjen Robben en Mario Mandzukic horen daar niet bij.
De verdediging van Manchester United was in het voorbije seizoen van het niveau van het gemiddelde zaterdagamateurelftal in de derde klasse. Patrice Evra vertrekt in ieder geval en zelfs als Alexander Büttner een kans krijgt moet er een tweede vleugelverdediger bij gezocht worden. Intenational Luke Shaw van Southampton is de meest logische kandidaat. Shaw is nog maar een tiener maar wel één met ervaring op hoog niveau.
Badstuber is een oogappel van Van Gaal. De linksbenige verdediger werd ooit door de coach uit het opleidingselftal van Bayern München geplukt en in het eerste geplaatst. Zo werd Badstuber international en trok hij met Die Mannschaft de wereld rond. Onder Pep Guardiola is Badstuber minder zeker van zijn plek. Mede door veel blessureleed. Hereniging met zijn ontdekker lijkt een kwestie van tijd.
De oogappel van bondscoach Louis van Gaal werd al in verband gebracht met Manchester United toen de coach zijn aantreden nog officieel moest bevestigen. Het middenveld van United is het eerste punt op de agenda. Dat Strootman en Van Gaal elkaar verstaan bleek wel uit de vele wedstrijden in de Nederlandse eredivisie die het duo gezamenlijk bezocht. Opvallend was dat de man die al in Manchester rondloopt, Robin van Persie, ook bij de onderonsjes was. Een supertrio in de maak?
Een andere Van Gaal vriendelijke speler op het middenveld is Toni Kroos. De Duitser kan er eigenlijk alleen maar op achteruitgaan aangezien hij onderdeel is van de wonderploeg uit Beieren van Bayern München. Toch is een vertrek van Kroos niet ondenkbaar, Bayern heeft namelijk een overschot aan middenvelders. Real Madrid is de andere kaper op de kust, hetgeen Kroos misschien te duur maakt gezien het budget en wat daarmee gedaan moet worden.
Fabregas hoeft niet, maar mag wel weg bij FC Barcelona. The Mirror weet dat Arsenal een bod op de middenvelder voorbereidt. Dat kan er op duiden dat ook ManU, net als vorige zomer, op Cesc gaat bieden. Bij de verkoop van Fabregas in 2011 heeft Arsenal namelijk bedongen dat het altijd de kans krijgt een tegenbod te doen als Barcelona van een club de vraagprijs krijgt. Dat Arsenal de portemonnee wil trekken kan dus een reactie zijn op een bod van United. Cesc zelf ziet een terugkeer naar Engeland wel zitten. Het kan daarom ook één van de andere Engelse topploegen zijn die aan de spelmaker denkt.
Het huwelijk tussen Cavani en Paris Saint Germain is geen gelukkig verbond gebleken dit jaar. De wegen van de aanvaller en PSG lijken na een jaar dan ook alweer te scheiden. Cavani ziet de Premier League wel zitten. Metro zegt zelfs te weten wat Cavani's favoriete club is. Chelsea en Manchester City: Nee, Manchester United: Ja.
Van Gaal heeft tweehonderd miljoen pond in zijn portemonnee. Daarmee moet hij alle linies zien te versterken. Daarom zingt een elftal namen rond waarvan een zestal echt serieus te nemen is. Voor de duidelijkheid, Sebastian Jung, Arjen Robben en Mario Mandzukic horen daar niet bij.
Luke Shaw
De verdediging van Manchester United was in het voorbije seizoen van het niveau van het gemiddelde zaterdagamateurelftal in de derde klasse. Patrice Evra vertrekt in ieder geval en zelfs als Alexander Büttner een kans krijgt moet er een tweede vleugelverdediger bij gezocht worden. Intenational Luke Shaw van Southampton is de meest logische kandidaat. Shaw is nog maar een tiener maar wel één met ervaring op hoog niveau.
Holger Badstuber
Badstuber is een oogappel van Van Gaal. De linksbenige verdediger werd ooit door de coach uit het opleidingselftal van Bayern München geplukt en in het eerste geplaatst. Zo werd Badstuber international en trok hij met Die Mannschaft de wereld rond. Onder Pep Guardiola is Badstuber minder zeker van zijn plek. Mede door veel blessureleed. Hereniging met zijn ontdekker lijkt een kwestie van tijd.
Kevin Strootman
De oogappel van bondscoach Louis van Gaal werd al in verband gebracht met Manchester United toen de coach zijn aantreden nog officieel moest bevestigen. Het middenveld van United is het eerste punt op de agenda. Dat Strootman en Van Gaal elkaar verstaan bleek wel uit de vele wedstrijden in de Nederlandse eredivisie die het duo gezamenlijk bezocht. Opvallend was dat de man die al in Manchester rondloopt, Robin van Persie, ook bij de onderonsjes was. Een supertrio in de maak?
Toni Kroos
Een andere Van Gaal vriendelijke speler op het middenveld is Toni Kroos. De Duitser kan er eigenlijk alleen maar op achteruitgaan aangezien hij onderdeel is van de wonderploeg uit Beieren van Bayern München. Toch is een vertrek van Kroos niet ondenkbaar, Bayern heeft namelijk een overschot aan middenvelders. Real Madrid is de andere kaper op de kust, hetgeen Kroos misschien te duur maakt gezien het budget en wat daarmee gedaan moet worden.
Cesc Fabregas
Fabregas hoeft niet, maar mag wel weg bij FC Barcelona. The Mirror weet dat Arsenal een bod op de middenvelder voorbereidt. Dat kan er op duiden dat ook ManU, net als vorige zomer, op Cesc gaat bieden. Bij de verkoop van Fabregas in 2011 heeft Arsenal namelijk bedongen dat het altijd de kans krijgt een tegenbod te doen als Barcelona van een club de vraagprijs krijgt. Dat Arsenal de portemonnee wil trekken kan dus een reactie zijn op een bod van United. Cesc zelf ziet een terugkeer naar Engeland wel zitten. Het kan daarom ook één van de andere Engelse topploegen zijn die aan de spelmaker denkt.
Edinson Cavani
Het huwelijk tussen Cavani en Paris Saint Germain is geen gelukkig verbond gebleken dit jaar. De wegen van de aanvaller en PSG lijken na een jaar dan ook alweer te scheiden. Cavani ziet de Premier League wel zitten. Metro zegt zelfs te weten wat Cavani's favoriete club is. Chelsea en Manchester City: Nee, Manchester United: Ja.
zaterdag 24 mei 2014
Racing day: Monaco en Indianapolis
De belangrijkste dag in de autosport is de zondag in mei waarop de Grand Prix van Monaco en de Indianapolis 500 worden gereden. Dit zijn twee van de drie poten van de Triple Crown of Motorsport. Een vooruitblik door Sportpreview.
De Grand Prix van Monaco, Indy 500 en de 24 uur van Le Mans vormen samen de ultieme prijzenkast voor autosportcoureurs. Het zijn de drie races bij uitstek waar men zegevierend over de finish wil komen. Het is daarom des te opvallender dat slechts één coureur in de geschiedenis deze prestatie neerzette. Graham Hill won bij zijn Indycardebuut in 1966 direct de Indy 500, na vanaf een vijftiende plek op de grid te zijn gestart, won Monaco meerdere malen en sloot af met winst in Le Mans in 1972. Bovendien is er vooralsnog geen directe belager die hem kan evenaren aan te wijzen.
In Monaco start racing day vandaag niemand die een gooi kan doen naar de Triple Crown. Tenminste, niet door vandaag in Monaco de zege te pakken. Fernando Alonso, Jenson Button, Kimi Raikkonen, Sebastian Vettel, Lewis Hamilton en Nico Rosberg hebben deze race wel eens gewonnen maar niemand van de 24 coureurs aan de start won Indianapolis danwel Le Mans.
Rosberg en Hamilton domineren het Formule 1 seizoen tot nu toe. Alle races werden door het Mercedes GP duo gewonnen. Sterker nog, ze pakten ook alle poleposities. Ook in Monaco staan ze op plekken één (Rosberg) en twee (Hamilton). Viervoudig wereldkampioen Vettel kende een slechte seizoensstart maar begint in Monaco vanaf plek vier, met Alonso vlak achter hem.
Monaco is veruit de meest prestigieuze race in het formule 1 kampioenschap. Omdat de wedstrijd niet op een circuit maar in de straten van de stad Monte Carlo wordt gehouden worden hoge eisen aan coureur en bolide gesteld. Zo moet er per ronde van 3,3 kilometer maar liefst 54 keer geschakeld worden.
De aanloop naar de race in Indiana duurt traditioneel twee weken. Vorig weekend werd er voor het eerst volgens een nieuw kwalificatiesysteem om de startplekken op de grid gestreden. Opvallend is dat het nieuwe systeem een oude bekende op poleposition kreeg. Ed Carpenter start voor het tweede jaar op rij op poleposition. De meest dominante coureur van de afgelopen jaren staat vlak achter hem. Helio Castroneves, winnaar in 2001, 2002 en 2009, staat op startplek vier.
In Indianapolis staan ook Juan Pablo Montoya en Jacques Villeneuve aan het vertrek. De Colombiaan (op 10) en de Canadees (27) wonnen beiden zowel Monaco als Indianapolis al eens in hun carrière en missen dus nog een trofee van de Triple Crown. Villeneuve heeft in alle drie de evenementen geracet. In Amerika staan ook oud-Formule 1 coureurs Takuma Sato en Sebastien Bourdais (de Fransman is geboren in Le Mans) aan de start. Ook zij hebben beide in alle drie de evenementen aan de start gestaan. Zij wonnen echter nimmer.
De Grand Prix van Monaco, Indy 500 en de 24 uur van Le Mans vormen samen de ultieme prijzenkast voor autosportcoureurs. Het zijn de drie races bij uitstek waar men zegevierend over de finish wil komen. Het is daarom des te opvallender dat slechts één coureur in de geschiedenis deze prestatie neerzette. Graham Hill won bij zijn Indycardebuut in 1966 direct de Indy 500, na vanaf een vijftiende plek op de grid te zijn gestart, won Monaco meerdere malen en sloot af met winst in Le Mans in 1972. Bovendien is er vooralsnog geen directe belager die hem kan evenaren aan te wijzen.
Monaco
In Monaco start racing day vandaag niemand die een gooi kan doen naar de Triple Crown. Tenminste, niet door vandaag in Monaco de zege te pakken. Fernando Alonso, Jenson Button, Kimi Raikkonen, Sebastian Vettel, Lewis Hamilton en Nico Rosberg hebben deze race wel eens gewonnen maar niemand van de 24 coureurs aan de start won Indianapolis danwel Le Mans.
Rosberg en Hamilton domineren het Formule 1 seizoen tot nu toe. Alle races werden door het Mercedes GP duo gewonnen. Sterker nog, ze pakten ook alle poleposities. Ook in Monaco staan ze op plekken één (Rosberg) en twee (Hamilton). Viervoudig wereldkampioen Vettel kende een slechte seizoensstart maar begint in Monaco vanaf plek vier, met Alonso vlak achter hem.
Monaco is veruit de meest prestigieuze race in het formule 1 kampioenschap. Omdat de wedstrijd niet op een circuit maar in de straten van de stad Monte Carlo wordt gehouden worden hoge eisen aan coureur en bolide gesteld. Zo moet er per ronde van 3,3 kilometer maar liefst 54 keer geschakeld worden.
Indy 500
De aanloop naar de race in Indiana duurt traditioneel twee weken. Vorig weekend werd er voor het eerst volgens een nieuw kwalificatiesysteem om de startplekken op de grid gestreden. Opvallend is dat het nieuwe systeem een oude bekende op poleposition kreeg. Ed Carpenter start voor het tweede jaar op rij op poleposition. De meest dominante coureur van de afgelopen jaren staat vlak achter hem. Helio Castroneves, winnaar in 2001, 2002 en 2009, staat op startplek vier.
In Indianapolis staan ook Juan Pablo Montoya en Jacques Villeneuve aan het vertrek. De Colombiaan (op 10) en de Canadees (27) wonnen beiden zowel Monaco als Indianapolis al eens in hun carrière en missen dus nog een trofee van de Triple Crown. Villeneuve heeft in alle drie de evenementen geracet. In Amerika staan ook oud-Formule 1 coureurs Takuma Sato en Sebastien Bourdais (de Fransman is geboren in Le Mans) aan de start. Ook zij hebben beide in alle drie de evenementen aan de start gestaan. Zij wonnen echter nimmer.
Roland Garros: wat te verwachten?
Zoals traditie dicteert begint in de laatste week van mei het tweede Grand Slam tennistoernooi van het jaar. In Parijs wordt op het gravel van Roland Garros gespeeld. Het toernooi is al bijna een decennium lang het terrein van Rafael Nadal. Toch is het verre van zeker dat hij zijn hegemonie doorzet. Sportpreview neemt een aantal favorieten en dark horses onder de loep.
De Spanjaard is zonder twijfel de koning van Roland Garros. Er zijn echter enkele korrels van het gemalen baksteen in het mechanisme van de Spanjaard terecht gekomen. De gravelcourts leven niet langer onder zijn alleenheerschappij, Nadal verliest ook wel eens tegenwoordig. Zo gaf hij één van zijn andere favoriete toernooien, Monte Carlo, uit handen. Toch staat de Spaanse nummer 1 van de wereld nog steeds bovenaan de lijst met kanshebbers. Hij is dan wel verslagen in de aanloop naar Parijs, hij is wel consistent geweest. In Madrid pakte hij eindelijk weer eens de zege maar had daar wel een opgave van Kei Nishikori in de finale voor nodig.
Rafa treft in de kwartfinale, ervan uitgaande dat de favorieten geen fouten maken, dan wel David Ferrer of de veelbelovende jongeling Grigor Dimitrov. Dimitrov is een van de vaandeldragers van de jonge generatie, Roland Garros zou wel eens zijn doorbraak naar de top kunnen worden. Overigens zit in deze helft van het schema nog zo'n jongeling met potentie, Kevin Anderson uit Zuid-Afrika. Het zijn de spelers waarvan gehoopt wordt dat zij dan eindelijk de Big Four-hegemonie zullen omverwerpen.
In de onderste helft van dit deel van het speelschema zit de winnaar van het eerste Grand Slam toernooi van dit jaar: de Zwitser Stanislas Wawrinka. Stan is na zijn overwinning in Australië in januari enigszins teruggevallen en zal daarom uit zijn op eerherstel. Een echte Dark Horse in dit deel is Fabio Fognini. De Italiaan is als nummer 14 geplaatst en komt eigenlijk niet op de favorietenlijstjes voor. Dat is niet geheel terecht, Fognini presteert prima tot op heden en Roland Garros was vaker het toernooi voor de man in vorm, denk aan Martin Verkerk.
De andere bijna zeker kwartfinalist in dit schema is Andy Murray. De Schot blijft voor eeuwig met het imago van Nummer 4 worstelen. Zelfs nadat de Britse nummer één enkele grote zeges heeft geboekt blijft hij in de schaduw van zijn rivalen staan.
In het derde deel, de bovenkant van de rechterhelft, vinden we Tomas Berdich en Roger Federer. De Tsjech en de Zwitser hebben een abonnement op kwartfinaleplekken op Grand Slams en de kans dat dat ook dit toernooi de realiteit wordt is groot. Outsiders in dit kwart zijn John Isner, nummer 10 op de plaatsingslijst, en de Let Ernests Gulbis. Gulbis was ooit nummer 1 op de Atp-wereldranglijst voor junioren en heeft die belofte nog altijd niet ingelost.
Onderin het schema zijn Milos Raonic (Canada) en Kei Nishikori (Japan) de jonge uitdagers van Novak Djokovic. Raonic en Nishikori voeren de groep hongerige jonge honden aan. Nishikori baarde begin mei opzien door in Madrid door te stoten tot de finale en onderweg versloeg hij onder andere gravelspecialist Raonic.
De Spanjaard is zonder twijfel de koning van Roland Garros. Er zijn echter enkele korrels van het gemalen baksteen in het mechanisme van de Spanjaard terecht gekomen. De gravelcourts leven niet langer onder zijn alleenheerschappij, Nadal verliest ook wel eens tegenwoordig. Zo gaf hij één van zijn andere favoriete toernooien, Monte Carlo, uit handen. Toch staat de Spaanse nummer 1 van de wereld nog steeds bovenaan de lijst met kanshebbers. Hij is dan wel verslagen in de aanloop naar Parijs, hij is wel consistent geweest. In Madrid pakte hij eindelijk weer eens de zege maar had daar wel een opgave van Kei Nishikori in de finale voor nodig.
Uitdagers
Rafa treft in de kwartfinale, ervan uitgaande dat de favorieten geen fouten maken, dan wel David Ferrer of de veelbelovende jongeling Grigor Dimitrov. Dimitrov is een van de vaandeldragers van de jonge generatie, Roland Garros zou wel eens zijn doorbraak naar de top kunnen worden. Overigens zit in deze helft van het schema nog zo'n jongeling met potentie, Kevin Anderson uit Zuid-Afrika. Het zijn de spelers waarvan gehoopt wordt dat zij dan eindelijk de Big Four-hegemonie zullen omverwerpen.
In de onderste helft van dit deel van het speelschema zit de winnaar van het eerste Grand Slam toernooi van dit jaar: de Zwitser Stanislas Wawrinka. Stan is na zijn overwinning in Australië in januari enigszins teruggevallen en zal daarom uit zijn op eerherstel. Een echte Dark Horse in dit deel is Fabio Fognini. De Italiaan is als nummer 14 geplaatst en komt eigenlijk niet op de favorietenlijstjes voor. Dat is niet geheel terecht, Fognini presteert prima tot op heden en Roland Garros was vaker het toernooi voor de man in vorm, denk aan Martin Verkerk.
De andere bijna zeker kwartfinalist in dit schema is Andy Murray. De Schot blijft voor eeuwig met het imago van Nummer 4 worstelen. Zelfs nadat de Britse nummer één enkele grote zeges heeft geboekt blijft hij in de schaduw van zijn rivalen staan.
Rechter speelhelft
In het derde deel, de bovenkant van de rechterhelft, vinden we Tomas Berdich en Roger Federer. De Tsjech en de Zwitser hebben een abonnement op kwartfinaleplekken op Grand Slams en de kans dat dat ook dit toernooi de realiteit wordt is groot. Outsiders in dit kwart zijn John Isner, nummer 10 op de plaatsingslijst, en de Let Ernests Gulbis. Gulbis was ooit nummer 1 op de Atp-wereldranglijst voor junioren en heeft die belofte nog altijd niet ingelost.
Onderin het schema zijn Milos Raonic (Canada) en Kei Nishikori (Japan) de jonge uitdagers van Novak Djokovic. Raonic en Nishikori voeren de groep hongerige jonge honden aan. Nishikori baarde begin mei opzien door in Madrid door te stoten tot de finale en onderweg versloeg hij onder andere gravelspecialist Raonic.
Monaco staat opnieuw voor racegeschiedenis
Wie denkt dat de straatrace van Monaco alleen maar op de kalender staat omdat de rijken in het belastingparadijs een verzetje zoeken heeft het mis. Autosport en Monaco hebben veel meer aan elkaar te danken dan menigeen weet. Bovendien wordt een nieuw hoofdstuk aan de liefdesgeschiedenis tussen de racesport en het vorstendom toegevoegd.
De Formule 1 Grand Prix van Monaco is één van de oudste races op aarde. Al in 1929 stond de wedstrijd op het programma. Met Silverstone, Monza en Spa-Francorchamps is het de enige die al sinds het originelem eerste formule 1 kampioenschap van 1950 op de kalender staat. Het land Monaco organiseerde zo vroeg als in 1911 al een rallywedstrijd. Een wedstrijd die sinds 2012 weer terug is op de WK-kalender. Autosport en Monaco kennen dus een geschiedenis van meer dan een eeuw samen. Anders dan bijvoorbeeld huidige formule 1 hosts als Bahrein, Singapore en Rusland waar de sport nog in de kinderschoenen staat.
De autosport is proeftuin voor innovatie in de autobranche en het circuit van Monaco, met bijvoorbeeld maar liefst 54 schakelmomenten, is als geen ander geschikt als examen voor vernieuwing. En daarin gaan de Monegasken dit jaar opnieuw een stap maken. Monaco is namelijk één van de hosts van het allereerste wereldkampioenschap voor elektrische auto's. Samen met onder andere Miami, Berlijn, Londen, Los Angeles en Buenos Aires vormt Monaco een kalender van tien races voor auto's die volledig vrij van fossiele brandstof zijn. De Formula E is een serieuze aangelegenheid met grote teams en coureurs.
Dat Monaco een plek in het wereldkampioenschap heeft gekregen is niet vreemd. Monte Carlo is de thuisbasis van Venturi. Dit bedrijf is de drijvende kracht achter het E-kampioenschap. Voortaan staat de maand mei niet alleen garant voor een race in de koningsklasse, het is ook de maand van de toekomst. In 2015 zal de Formule E op 9 mei in Monte Carlo zijn en op 24 mei doet de Formule 1 het nog eens even over.
De Formule 1 Grand Prix van Monaco is één van de oudste races op aarde. Al in 1929 stond de wedstrijd op het programma. Met Silverstone, Monza en Spa-Francorchamps is het de enige die al sinds het originelem eerste formule 1 kampioenschap van 1950 op de kalender staat. Het land Monaco organiseerde zo vroeg als in 1911 al een rallywedstrijd. Een wedstrijd die sinds 2012 weer terug is op de WK-kalender. Autosport en Monaco kennen dus een geschiedenis van meer dan een eeuw samen. Anders dan bijvoorbeeld huidige formule 1 hosts als Bahrein, Singapore en Rusland waar de sport nog in de kinderschoenen staat.
De autosport is proeftuin voor innovatie in de autobranche en het circuit van Monaco, met bijvoorbeeld maar liefst 54 schakelmomenten, is als geen ander geschikt als examen voor vernieuwing. En daarin gaan de Monegasken dit jaar opnieuw een stap maken. Monaco is namelijk één van de hosts van het allereerste wereldkampioenschap voor elektrische auto's. Samen met onder andere Miami, Berlijn, Londen, Los Angeles en Buenos Aires vormt Monaco een kalender van tien races voor auto's die volledig vrij van fossiele brandstof zijn. De Formula E is een serieuze aangelegenheid met grote teams en coureurs.
Dat Monaco een plek in het wereldkampioenschap heeft gekregen is niet vreemd. Monte Carlo is de thuisbasis van Venturi. Dit bedrijf is de drijvende kracht achter het E-kampioenschap. Voortaan staat de maand mei niet alleen garant voor een race in de koningsklasse, het is ook de maand van de toekomst. In 2015 zal de Formule E op 9 mei in Monte Carlo zijn en op 24 mei doet de Formule 1 het nog eens even over.
vrijdag 23 mei 2014
Een derby als finale, hoe vaak komt dat voor?
Morgenavond spelen Real Madrid en Atlético Madrid de finale van de Champions League in Lissabon. Nooit eerder stonden twee ploegen uit dezelfde stad in de grootste clubfinale op aarde. Stadsderby's en finales zijn echter niet helemaal nieuw. In dit artikel zetten we er een aantal op een rij.
WK Voorbeschouwing: De club van 100
Op Sportpreview kijken we met een andere blik naar het aankomend wereldkampioenschap voetbal in Brazilië. Na eerder elf spelers met een verhaal en elf spelers die niet op de world cup zullen schitteren te hebben belicht kijken we nu naar de elf met de meeste interland ervaring.
donderdag 22 mei 2014
[Videorubriek] Beastmode: Patrick Willis
Beastmode, dè manier waarop atleten trainen. Niets ontziend en alle energie geven die je in hebt. Urban Dictionary omschrijft het alsvolgt: When in a state of serious training or at a level of high effort.. Trainingsbeesten dus. Wekelijks pikken we er een beast uit. Deze week: Patrick Willis, San Francisco 49'ers linebacker.
Cadel Evans raakt roze trui kwijt
Rigoberto Uran (Omega Pharma-Quickstep) is de nieuwe leider in de Giro d'Italia. De Colombiaan overbrugde het gat van 57 seconden met leider Cadel Evans in de tijdrit. Uran won de strijd tegen de klok vandaag in 57.34. Nooit eerder pakte een Colombiaan de leiderstrui in de Giro.
Evans reed geen slechte tijdrit, getuige zijn 59.08, goed voor de derde tijd. Hij ging tot het uiterste, raakte zelfs twee keer naast de weg in een bocht vanwege zijn hoge tempo maar was niet opgewassen tegen de jonge generatie die naast Uran ook uit Diego Ulissi, Fabio Aru, Rafal Majka, Domenico Pozzovivo, Wilco Kelderman en Wout Poels bestaat.
De gedoodverfde favoriet voor de eindzege Nairo Quintana bleef niet onder het uur in de 42 kilometer lange tijdrit. 1.00.24 was zijn eindtijd. De verrasssing van de dag was Diego Ulissi. De Italiaanse tweevoudig etappewinnaar zakte gisteren door het ijs en moest daarom vandaag als eerste van de favorieten van start. Hij had daardoor ook nog eens het meest last van de eerder gevallen regen. Zijn tijd van 58.51 was goed voor plek twee. Rafal Majka was derde in 59.13.
Wilco Kelderman en Wout Poels deden het zeer verdienstelijk. Poels, 59.34 stond lange tijd op een podiumplek. Hij hield Kelderman net van zich af 59.37. Poels en Kelderman klommen daarmee in het klassement. Poels staat nu op plek acht. Kelderman staat vijfde achter Uran, Evans, Majka en Domenico Pozzovivo. De jonge Belkinrenner staat inmiddels ook tweede in het jongerenklassement.
Uran kan leunen op een sterke ploeg in zijn verdediging van het roze. Naast de Colombiaan eindigden Gianluca Brambilla, Wout Poels en Thomas De Gendt in de top tien. Serge Pauwels zat daar vlak achter.
Dit bericht geldt als proefbericht. Getest wordt of Sportpreview.nl zich moet ontwikkelen tot een nieuwsmedium of een achtergrondblog.
Evans reed geen slechte tijdrit, getuige zijn 59.08, goed voor de derde tijd. Hij ging tot het uiterste, raakte zelfs twee keer naast de weg in een bocht vanwege zijn hoge tempo maar was niet opgewassen tegen de jonge generatie die naast Uran ook uit Diego Ulissi, Fabio Aru, Rafal Majka, Domenico Pozzovivo, Wilco Kelderman en Wout Poels bestaat.
De gedoodverfde favoriet voor de eindzege Nairo Quintana bleef niet onder het uur in de 42 kilometer lange tijdrit. 1.00.24 was zijn eindtijd. De verrasssing van de dag was Diego Ulissi. De Italiaanse tweevoudig etappewinnaar zakte gisteren door het ijs en moest daarom vandaag als eerste van de favorieten van start. Hij had daardoor ook nog eens het meest last van de eerder gevallen regen. Zijn tijd van 58.51 was goed voor plek twee. Rafal Majka was derde in 59.13.
Nederlanders
Wilco Kelderman en Wout Poels deden het zeer verdienstelijk. Poels, 59.34 stond lange tijd op een podiumplek. Hij hield Kelderman net van zich af 59.37. Poels en Kelderman klommen daarmee in het klassement. Poels staat nu op plek acht. Kelderman staat vijfde achter Uran, Evans, Majka en Domenico Pozzovivo. De jonge Belkinrenner staat inmiddels ook tweede in het jongerenklassement.
Uran kan leunen op een sterke ploeg in zijn verdediging van het roze. Naast de Colombiaan eindigden Gianluca Brambilla, Wout Poels en Thomas De Gendt in de top tien. Serge Pauwels zat daar vlak achter.
Dit bericht geldt als proefbericht. Getest wordt of Sportpreview.nl zich moet ontwikkelen tot een nieuwsmedium of een achtergrondblog.
Giro halfweg: Australisch feestje
Vandaag begint de tweede helft van de Giro d'Italia met een individuele tijdrit. Na de race tegen de klok zal het alleen nog maar om de klassementsmannen draaien. Het hooggebergte neemt de plaats in van de vlakke sprintwegen Hoe verliep het tot nu toe?
Opvallend verschijnsel is het hoge Australische gehalte dat de Ronde van Italië tot nu toe kent. De Australische formatie Orica-GreenEdge pakte drie dagzeges in de eerste anderhalve week: de ploegentijdrit, etappe zes (Michael Matthews) en etappe negen (Pieter Weening). Rijders van de ploeg droegen gezamenlijk ook nog eens zeven dagen de roze leiderstrui. Niet alleen de Oricaploeg is namens Australië succesvol. Nadat zij een week de leiding hadden gehad nam een andere Australiër het over: Cadel Evans (BMC). Tot slot won Michael Rogers van Tinkoff-Saxo etappe elf.
Het aantal etappewinnaars is halverwege de Giro 2014 beperkt. Slechts vijf ploegen mochten de champagne ontkurken tot nu toe. Naast de eerder genoemde drie zeges van Orica-GreenEdge pakte Giant-Shimano de eerste twee massasprints met Marcel Kittel. Nacer Bouhanni (FDJ.com) profiteerde van het afstappen van de Duitser en won inmiddels ook drie sprints. Ook Diego Ulissi pakte twee dagzeges voor Lampre.
Daarmee zijn tien van de elf ritten benoemd. Zoals eerder al werd gezegd pakte ook Michael Rogers eindelijk de zo lang door hem begeerde etappezege in een grote ronde. Rogers is daarmee in vele opzichten de uitzondering die de regel bevestigd. Hij won veel te weinig in grote rondes voor een renner van zijn statuur, men is geneigd te denken dat zijn erelijst eerder uitpuilt van etappezeges en hij dus juist de veelwinnaar bij uitstek zou moeten zijn.
De Ronde van Italië is nog voor het echte hooggebergte is begonnen al beroofd van een aantal klassementsrenners. Dan Martin (Garmin-Sharp) haalde zelfs de finish van etappe 1 niet waarmee hij ook zijn ploeggenoten, die op hem bleven wachten na zijn val, kansloos maakte.
Ook Joaquim Rodriguez is inmiddels uit de koers verdwenen. Vooraf kansrijk geachte renners als Nicholas Roche en Dani Moreno hebben al een achterstand van een half uur en oud-winnaar Michèle Scarponi zelfs al eenenveertig minuten. De gevolgen van de valpartijen zijn relatief groot. Dit komt mede omdat veel gevallen werd door toedoen van de weersomstandigheden. Vallen op gladde wegen heeft vaak grotere gevolgen.
Pieter Weening was al de laatste Nederlandse etappewinnaar in de Giro en heeft zichzelf nu tweevoudig opgevolgd. Met zijn ploeg Orica-GreenEdge won hij de ploegentijdrit en individueel won hij ook een etappe. Wilco Kelderman rijgt de top tien klasseringen aaneen en staat ook nog eens zevende in het algemeen klassement. Met zijn specialisme, de tijdrit, nog voor de boeg een prima uitgangspositie. Ook Wout Poels staat hooggeklasseerd, twaalfde, terwijl zijn voornaamste taak het ondersteunen van Rigoberto Uran is.
In de tweede helft van de Giro kan het momentum weleens van Australië naar Colombia opschuiven. Terwijl Julian Arrendondo de bergtrui probeert te veroveren lijken Nairo Quintana en Rigoberto Uran de voornaamste uitdagers van roze truidrager Cadel Evans, die nog altijd Australisch welvaren is in de ronde, te worden. Grappig feit: eerste roze trui drager Svein Tuft stond voorafgaand aan de tijdrit inmiddels laatste in het klassement.
Opvallend verschijnsel is het hoge Australische gehalte dat de Ronde van Italië tot nu toe kent. De Australische formatie Orica-GreenEdge pakte drie dagzeges in de eerste anderhalve week: de ploegentijdrit, etappe zes (Michael Matthews) en etappe negen (Pieter Weening). Rijders van de ploeg droegen gezamenlijk ook nog eens zeven dagen de roze leiderstrui. Niet alleen de Oricaploeg is namens Australië succesvol. Nadat zij een week de leiding hadden gehad nam een andere Australiër het over: Cadel Evans (BMC). Tot slot won Michael Rogers van Tinkoff-Saxo etappe elf.
Veelwinnaars
Het aantal etappewinnaars is halverwege de Giro 2014 beperkt. Slechts vijf ploegen mochten de champagne ontkurken tot nu toe. Naast de eerder genoemde drie zeges van Orica-GreenEdge pakte Giant-Shimano de eerste twee massasprints met Marcel Kittel. Nacer Bouhanni (FDJ.com) profiteerde van het afstappen van de Duitser en won inmiddels ook drie sprints. Ook Diego Ulissi pakte twee dagzeges voor Lampre.
Daarmee zijn tien van de elf ritten benoemd. Zoals eerder al werd gezegd pakte ook Michael Rogers eindelijk de zo lang door hem begeerde etappezege in een grote ronde. Rogers is daarmee in vele opzichten de uitzondering die de regel bevestigd. Hij won veel te weinig in grote rondes voor een renner van zijn statuur, men is geneigd te denken dat zijn erelijst eerder uitpuilt van etappezeges en hij dus juist de veelwinnaar bij uitstek zou moeten zijn.
Valpartijen
De Ronde van Italië is nog voor het echte hooggebergte is begonnen al beroofd van een aantal klassementsrenners. Dan Martin (Garmin-Sharp) haalde zelfs de finish van etappe 1 niet waarmee hij ook zijn ploeggenoten, die op hem bleven wachten na zijn val, kansloos maakte.
Ook Joaquim Rodriguez is inmiddels uit de koers verdwenen. Vooraf kansrijk geachte renners als Nicholas Roche en Dani Moreno hebben al een achterstand van een half uur en oud-winnaar Michèle Scarponi zelfs al eenenveertig minuten. De gevolgen van de valpartijen zijn relatief groot. Dit komt mede omdat veel gevallen werd door toedoen van de weersomstandigheden. Vallen op gladde wegen heeft vaak grotere gevolgen.
Nederlanders en kanshebbers
Pieter Weening was al de laatste Nederlandse etappewinnaar in de Giro en heeft zichzelf nu tweevoudig opgevolgd. Met zijn ploeg Orica-GreenEdge won hij de ploegentijdrit en individueel won hij ook een etappe. Wilco Kelderman rijgt de top tien klasseringen aaneen en staat ook nog eens zevende in het algemeen klassement. Met zijn specialisme, de tijdrit, nog voor de boeg een prima uitgangspositie. Ook Wout Poels staat hooggeklasseerd, twaalfde, terwijl zijn voornaamste taak het ondersteunen van Rigoberto Uran is.
In de tweede helft van de Giro kan het momentum weleens van Australië naar Colombia opschuiven. Terwijl Julian Arrendondo de bergtrui probeert te veroveren lijken Nairo Quintana en Rigoberto Uran de voornaamste uitdagers van roze truidrager Cadel Evans, die nog altijd Australisch welvaren is in de ronde, te worden. Grappig feit: eerste roze trui drager Svein Tuft stond voorafgaand aan de tijdrit inmiddels laatste in het klassement.
woensdag 21 mei 2014
Red Bull Racing moet camera uitwendig plaatsen
Red Bull Racing moet de camera's op de voorvleugel van de RB10 vanaf komend weekend uitwendig plaatsen. Dat meldt Racer.com. De huidige plaatsing is in strijd met de regels.
Red Bull Racing dacht een gat in de regelgeving gevonden te hebben. De Oostenrijkse renstal had de camera's inwendig geplaatst onder de neus van de bolides. Traditioneel worden de camera's aan de voorzijde uitwendig geplaatst door alle teams. Red Bull creëerde hiermee een klein aërodynamisch voordeel, uiterst belangrijk in de Formule 1. Dit mag dus niet langer worden uitgebuit.
De internationale autosport federatie FIA heeft nu ingegrepen. Hoewel niet duidelijk aangegeven in de regels acht de bond de interpretatie van Red Bull een overtreding. Vanaf komend weekend moet de camera dan ook onder de neus vandaan en op de vleugel geplaatst worden. Red Bull heeft daarom weinig tijd om het geheel te stroomlijnen voorafgaand aan de Grote Prijs van Monaco komende zondag.
Red Bull kopman Sebastian Vettel vertelde ondertussen dat hij gelooft dat zijn team het gat met het dominerende Mercedes GP aan het verkleinen is. Red Bull kan voor het eerst in het jaren niet echt meestrijden om de prijzen.
"Ik denk dat we in Spanje hebben ontdekt wat er mis is," aldus Vettel. "De bevestiging krijgen we pas in Canada. Monaco is niet de geschikte race, het is geen echt circuit. In Barcelona was de race pace eindelijk goed. In de kwalificatie kunnen we nog veel winnen. Dat is ons volgende doel."
Red Bull Racing dacht een gat in de regelgeving gevonden te hebben. De Oostenrijkse renstal had de camera's inwendig geplaatst onder de neus van de bolides. Traditioneel worden de camera's aan de voorzijde uitwendig geplaatst door alle teams. Red Bull creëerde hiermee een klein aërodynamisch voordeel, uiterst belangrijk in de Formule 1. Dit mag dus niet langer worden uitgebuit.
De internationale autosport federatie FIA heeft nu ingegrepen. Hoewel niet duidelijk aangegeven in de regels acht de bond de interpretatie van Red Bull een overtreding. Vanaf komend weekend moet de camera dan ook onder de neus vandaan en op de vleugel geplaatst worden. Red Bull heeft daarom weinig tijd om het geheel te stroomlijnen voorafgaand aan de Grote Prijs van Monaco komende zondag.
Vettel ziet vooruitgang
Red Bull kopman Sebastian Vettel vertelde ondertussen dat hij gelooft dat zijn team het gat met het dominerende Mercedes GP aan het verkleinen is. Red Bull kan voor het eerst in het jaren niet echt meestrijden om de prijzen.
"Ik denk dat we in Spanje hebben ontdekt wat er mis is," aldus Vettel. "De bevestiging krijgen we pas in Canada. Monaco is niet de geschikte race, het is geen echt circuit. In Barcelona was de race pace eindelijk goed. In de kwalificatie kunnen we nog veel winnen. Dat is ons volgende doel."
[Video] Honkballer doet 'Mike Tysontje'
Miguel Olivo, actief bij Triple A team Albuquerque Isotopes heeft volgens de geruchten maandagavond een stuk van het oor van ploeggenoot Alex Guerrero af gebeten. Het incident vond plaats tijdens een vechtpartij op het veld.
Volgens Bleacher-Report kregen Olivo en Guerrero het met elkaar aan de stok in de dug out in de achtste inning tegen Salt Lake Bees. Dit is een wedstrijd in de Pacific Coast League. Het duel werd door de vechtpartij tijdelijk stil gelegd.
Het gevecht zou ontstaan zijn nadat Olivo Guerrero aangooide en Guerrero vervolgens niet de bedoelde uit maakte. Olivo kwam daarop verhaal halen. Eerst deed hij dat met zijn vuisten. Toen zijn teamgenoten hem klemvast hadden besloot hij te happen naar Guerrero. Volgens spelersmakelaar Scott Boras, die Guerrero vertegenwoordigd, moest zijn pupil direct plastische chirurgie ondergaan.
Guerrero heeft inmiddels aangifte tegen zijn ploegmaat gedaan. Albuquerque Isotopes is een affiliatie van Los Angeles Dodgers. Dodgers heeft echter nog geen stappen ondernomen. Wel liet de ploeg bij monde van general manager Ned Colletti weten het voorval niet onder het tapijt te schuiven. Dodgers zal niet blij zijn met het wegvallen van Guerroro, de Cubaan kostte de ploeg uit Californië afgelopen winter achtentwintig miljoen dollar.
Mike Tyson
De gedachten gingen terug naar 1997. Mike Tyson bokst tegen Evander Holyfield en bijt zijn oor eraf. Één van de meest beroemde sportmomenten aller tijden. Dat ging zo:
Volgens Bleacher-Report kregen Olivo en Guerrero het met elkaar aan de stok in de dug out in de achtste inning tegen Salt Lake Bees. Dit is een wedstrijd in de Pacific Coast League. Het duel werd door de vechtpartij tijdelijk stil gelegd.
Het gevecht zou ontstaan zijn nadat Olivo Guerrero aangooide en Guerrero vervolgens niet de bedoelde uit maakte. Olivo kwam daarop verhaal halen. Eerst deed hij dat met zijn vuisten. Toen zijn teamgenoten hem klemvast hadden besloot hij te happen naar Guerrero. Volgens spelersmakelaar Scott Boras, die Guerrero vertegenwoordigd, moest zijn pupil direct plastische chirurgie ondergaan.
Guerrero heeft inmiddels aangifte tegen zijn ploegmaat gedaan. Albuquerque Isotopes is een affiliatie van Los Angeles Dodgers. Dodgers heeft echter nog geen stappen ondernomen. Wel liet de ploeg bij monde van general manager Ned Colletti weten het voorval niet onder het tapijt te schuiven. Dodgers zal niet blij zijn met het wegvallen van Guerroro, de Cubaan kostte de ploeg uit Californië afgelopen winter achtentwintig miljoen dollar.
Mike Tyson
De gedachten gingen terug naar 1997. Mike Tyson bokst tegen Evander Holyfield en bijt zijn oor eraf. Één van de meest beroemde sportmomenten aller tijden. Dat ging zo:
dinsdag 20 mei 2014
Het Nederlandse wielrennen wint juist onder de top
Nu 'De Nederlanders' weer kunnen winnen in klassiekers, tijdritten en bergetappes heeft het vaderlandse wielrennen iets van zijn oude glans terug. Raleightijden zijn het nog niet maar de grote droogte lijkt voorbij. Niet alleen grote zeges zoals die van Niki Terpstra in Paris-Roubaix tillen het Nederlandse wielrennen naar een hoger plan, juist niet. Onder de toplaag zijn een flink aantal zeges geboekt. Afgelopen nacht bijvoorbeeld.
Wielerwereldreiziger Wouter Wippert won afgelopen nacht in de Ronde van Japan de tweede etappe. Wippert won ook al etappes in Taiwan, Slovenië en Nieuw-Zeeland dit seizoen. Wippert rijdt voor de Australische Drapac formatie. Drapac, nieuw in het peloton, is het soort formatie dat onderaan de ladder moet beginnen, zoals bijvoorbeeld ook Giant-Shimano (toen nog Skil-Shimano) dat ooit deed. Geen Tour de France en Paris-Roubaix maar eenzame rondjes in exotische oorden, ver buiten het zicht van de camera.
De zeges van Wippert staan overigens niet in de top 20 van overwinningen die Nederland dit jaar de meeste punten hebben bezorgd. Die taak is min of meer uitsluitend voorbehouden aan Terpstra met zijn zeges in Paris-Roubaix, de Ronde van Qatar en Dwars door Vlaanderen. Toch staan een aantal verrassende renners op de lijst vermeld. Kenny van Hummel bijvoorbeeld, de nationale knuffelbeer uit de Tour de France van 2009 bezorgde Nederland met zijn dagzege in etappe zes van de Ronde van Lankawi kostbare punten (plek 15). Van Hummel won vorige week ook in de Ronde van Azerbeidzjan.
Ook Bert-Jan Lindeman, die de volgers alweer bijna vergeten waren, deed goede zaken voor het vaderlandse wielrennen. Lindeman, tegenwoordig wegkapitein voor het Rabobank Development Team, won de Tour de Bretagne Cycliste trophée Harmonie Mutuelle. Ploeggenoot Sam Oomen won in de etappekoers overigens het bergklassement. Het zijn het soort zeges dat straks in oktober het verschil maakt tussen starten met zes renners of met negen renners op het wereldkampioenschap in Ponferada. Drie renners meer of minder maakt zonder twijfel een groot verschil in de kansberekening.
Hoewel de grote koersen snelle punten opleveren zijn juist zeges in deze kleine koersen van belang voor de wereldranglijst. Nederland mist namelijk nog één type renner, een veelwinnaar. Het Britse wielrenner verdient bijvoorbeeld al jaren zijn zes tot negen startbewijzen voor het wereldkampioenschap aan Mark Cavendish die eigen handig meer won dan de meeste gehele naties bij elkaar. Onze Barry Markus, Moreno Hofland en Danny van Poppel zijn daar simpelweg nog niet klaar voor.
Juist door Lindemann, Wippert en Van Hummel mag Nederland zich weer topland noemen. Juist omdat de Nederlanders steeds minder afhankelijk zijn van één Erik Dekker, één Michael Boogerd, één Robert Gesink of één Bauke Mollema, groeit de wielersport weer naar grootse hoogten.
Wielerwereldreiziger Wouter Wippert won afgelopen nacht in de Ronde van Japan de tweede etappe. Wippert won ook al etappes in Taiwan, Slovenië en Nieuw-Zeeland dit seizoen. Wippert rijdt voor de Australische Drapac formatie. Drapac, nieuw in het peloton, is het soort formatie dat onderaan de ladder moet beginnen, zoals bijvoorbeeld ook Giant-Shimano (toen nog Skil-Shimano) dat ooit deed. Geen Tour de France en Paris-Roubaix maar eenzame rondjes in exotische oorden, ver buiten het zicht van de camera.
Ranglijsten
De zeges van Wippert staan overigens niet in de top 20 van overwinningen die Nederland dit jaar de meeste punten hebben bezorgd. Die taak is min of meer uitsluitend voorbehouden aan Terpstra met zijn zeges in Paris-Roubaix, de Ronde van Qatar en Dwars door Vlaanderen. Toch staan een aantal verrassende renners op de lijst vermeld. Kenny van Hummel bijvoorbeeld, de nationale knuffelbeer uit de Tour de France van 2009 bezorgde Nederland met zijn dagzege in etappe zes van de Ronde van Lankawi kostbare punten (plek 15). Van Hummel won vorige week ook in de Ronde van Azerbeidzjan.
Ook Bert-Jan Lindeman, die de volgers alweer bijna vergeten waren, deed goede zaken voor het vaderlandse wielrennen. Lindeman, tegenwoordig wegkapitein voor het Rabobank Development Team, won de Tour de Bretagne Cycliste trophée Harmonie Mutuelle. Ploeggenoot Sam Oomen won in de etappekoers overigens het bergklassement. Het zijn het soort zeges dat straks in oktober het verschil maakt tussen starten met zes renners of met negen renners op het wereldkampioenschap in Ponferada. Drie renners meer of minder maakt zonder twijfel een groot verschil in de kansberekening.
Hoewel de grote koersen snelle punten opleveren zijn juist zeges in deze kleine koersen van belang voor de wereldranglijst. Nederland mist namelijk nog één type renner, een veelwinnaar. Het Britse wielrenner verdient bijvoorbeeld al jaren zijn zes tot negen startbewijzen voor het wereldkampioenschap aan Mark Cavendish die eigen handig meer won dan de meeste gehele naties bij elkaar. Onze Barry Markus, Moreno Hofland en Danny van Poppel zijn daar simpelweg nog niet klaar voor.
Juist door Lindemann, Wippert en Van Hummel mag Nederland zich weer topland noemen. Juist omdat de Nederlanders steeds minder afhankelijk zijn van één Erik Dekker, één Michael Boogerd, één Robert Gesink of één Bauke Mollema, groeit de wielersport weer naar grootse hoogten.
maandag 19 mei 2014
Drie voetbalspelregels die een update verdienen
Internationale scheidsrechtersbaas Pierluigi Collina opperde vorige week om tijdstraffen uit te delen aan spelers die een tegenstander blesseren. De Italiaan en zijn medestanders verwachten dat het spel eerlijk wordt bij het invoeren van die maatregel. In deze blogpost: drie spelregels die gelijk mee moeten veranderen.
zondag 18 mei 2014
Fascinerend kwalificatiesysteem Indy 500
Twee weken lang staat de autosportwereld in het teken van de Indy 500. Vijfhonderd mijlen racen in Indianapolis op de Motor Speedway. Vandaag is het eerste hoogtepunt in die twee weken, de kwalificatie. De organisatie IMS heeft een nieuw systeem bedacht.
Kwalificeren voor de Indy 500 heb je niet zomaar gedaan. Drieëndertig auto's kunnen de startgrid halen maar, anders dan bijvoorbeeld in de formule 1, er doen een veelvoud aan coureurs mee aan de voorronde. Wie op welke plek komt te staan is bovendien al een race op zich in het nieuwe kwalificatiesysteem. Te beginnen bij de eerste negen op de voorste drie startrijen, de Indy 500 kent startrijen van drie, waarvoor iedereen die deelneemt in aanmerking komt. Alle coureurs in kwalificatieronde 1 kregen zaterdag de kans om in vier ronden (tien mijl) een tijd neer te zetten.
De snelste negen staan op de eerste drie rijen. Om bij dat elitegezelschap te komen kun je overigens meerdere kansen krijgen, dit is vergelijkbaar met het oude systeem met het verschil dat coureurs niet hun eerder gereden tijden in zijn geheel hoeven op te geven voor een nieuwe run. Om een tweede kans te krijgen (of zelfs een derde of vierde) wordt alleen de snelste kwalificatieronde van de coureur in kwestie tot dan toe geschrapt. Alle andere rondetijden, die vaak dichtbij elkaar liggen, blijven staan. Een plek bij de eerste negen zegt overigens nog niets over de definitieve startplaats.
Update na kwalifcatie
Vandaag rijdt de top negen nogmaals vier ronden in de zogenaamde Fast 9 shoot out, de snelste coureur van vandaag start op poleposition. De een na snelste krijgt plek twee en zo verder tot en met plek negen. Ook het tweede deel van de kwalificatie-uitslag van zaterdag, auto's tien tot en met drieëndertig, krijgt zondag de gelegenheid hun definitieve plek op de grid te veroveren in vier nieuwe rondjes op de ovaal. De onderste drie van de uitslag zijn hun plaatsje dan nog niet zeker, last minute inschrijvingen (vaak toppers uit afgelopen jaren of andere racedisciplines die om uiteenlopende redenen niet aan de kwalificatie meededen) kunnen nog een aanwijsplek krijgen.
De lijst van sterkste negen coureurs kende weinig verrassingen. Naast de man die vorig jaar op poleposition stond, Ed Carpenter, zullen morgen ook Carlos Muñoz, Helio Castroneves, James Hinchcliffe, Will Power, Marco Andretti, Simon Pagenaud, Josef Newgarden en JR Hildebrand elkaar bestrijden voor de beste plekken bij de startstreep. De kwalificatie is om een andere reden interessant, anders dan bijvoorbeeld in de Formule 1 krijgen coureurs punten voor de wk-stand. Poleposition betekent 33 punten. achteraan de grid betekent 1 punt.
Overigens staan op de startgrid een aantal bekende namen uit de racesport: Juan Pablo Montoya (13), Takuma Sato (18), Sebastien Bourdais (24) en Jacques Villeneuve (27) kennen we nog uit het Formule 1 circuit.
Kwalificatieronde 2 start om 15.45.
Kwalificeren voor de Indy 500 heb je niet zomaar gedaan. Drieëndertig auto's kunnen de startgrid halen maar, anders dan bijvoorbeeld in de formule 1, er doen een veelvoud aan coureurs mee aan de voorronde. Wie op welke plek komt te staan is bovendien al een race op zich in het nieuwe kwalificatiesysteem. Te beginnen bij de eerste negen op de voorste drie startrijen, de Indy 500 kent startrijen van drie, waarvoor iedereen die deelneemt in aanmerking komt. Alle coureurs in kwalificatieronde 1 kregen zaterdag de kans om in vier ronden (tien mijl) een tijd neer te zetten.
De snelste negen staan op de eerste drie rijen. Om bij dat elitegezelschap te komen kun je overigens meerdere kansen krijgen, dit is vergelijkbaar met het oude systeem met het verschil dat coureurs niet hun eerder gereden tijden in zijn geheel hoeven op te geven voor een nieuwe run. Om een tweede kans te krijgen (of zelfs een derde of vierde) wordt alleen de snelste kwalificatieronde van de coureur in kwestie tot dan toe geschrapt. Alle andere rondetijden, die vaak dichtbij elkaar liggen, blijven staan. Een plek bij de eerste negen zegt overigens nog niets over de definitieve startplaats.
Fast 9 Shoot out
Update na kwalifcatie
Vandaag rijdt de top negen nogmaals vier ronden in de zogenaamde Fast 9 shoot out, de snelste coureur van vandaag start op poleposition. De een na snelste krijgt plek twee en zo verder tot en met plek negen. Ook het tweede deel van de kwalificatie-uitslag van zaterdag, auto's tien tot en met drieëndertig, krijgt zondag de gelegenheid hun definitieve plek op de grid te veroveren in vier nieuwe rondjes op de ovaal. De onderste drie van de uitslag zijn hun plaatsje dan nog niet zeker, last minute inschrijvingen (vaak toppers uit afgelopen jaren of andere racedisciplines die om uiteenlopende redenen niet aan de kwalificatie meededen) kunnen nog een aanwijsplek krijgen.
De lijst van sterkste negen coureurs kende weinig verrassingen. Naast de man die vorig jaar op poleposition stond, Ed Carpenter, zullen morgen ook Carlos Muñoz, Helio Castroneves, James Hinchcliffe, Will Power, Marco Andretti, Simon Pagenaud, Josef Newgarden en JR Hildebrand elkaar bestrijden voor de beste plekken bij de startstreep. De kwalificatie is om een andere reden interessant, anders dan bijvoorbeeld in de Formule 1 krijgen coureurs punten voor de wk-stand. Poleposition betekent 33 punten. achteraan de grid betekent 1 punt.
Overigens staan op de startgrid een aantal bekende namen uit de racesport: Juan Pablo Montoya (13), Takuma Sato (18), Sebastien Bourdais (24) en Jacques Villeneuve (27) kennen we nog uit het Formule 1 circuit.
Kwalificatieronde 2 start om 15.45.
zaterdag 17 mei 2014
[Video] De Cupfinal, hoe liep het vorig jaar ook alweer
Vandaag neemt Arsenal het op tegen Hull City in de finale van de FA Cup. De Gunners beginnen als grote favoriet. Dat die rol weinig zegt bewees de finale van 2013.
[Video] Kijk mee door de ogen van Victorino
Altijd al willen weten hoe het is om één van de grootste sportevenementen op aarde te winnen? Ben je nieuwsgierig hoe zoiets eruit ziet? Kijk dan even mee!
Je hebt als honkbalfan de World Series van 2013 tussen St. Louis Cardinals en Boston Red Sox inmiddels wel uit alle hoeken en standen gezien. Behalve deze!
Shane Victorino droeg een GoPro camera met zich mee tijdens de World Series. Kijk letterlijk door de ogen van Shane mee vanaf het winnende punt. Er is niet veel fantasie nodig om jezelf World Series winnaar te wanen. In ieder geval voor vier minuten!
http://youtu.be/eesJwsJoczY
Je hebt als honkbalfan de World Series van 2013 tussen St. Louis Cardinals en Boston Red Sox inmiddels wel uit alle hoeken en standen gezien. Behalve deze!
Shane Victorino droeg een GoPro camera met zich mee tijdens de World Series. Kijk letterlijk door de ogen van Shane mee vanaf het winnende punt. Er is niet veel fantasie nodig om jezelf World Series winnaar te wanen. In ieder geval voor vier minuten!
http://youtu.be/eesJwsJoczY
vrijdag 16 mei 2014
Nieuwste aanwinst voor MLS: Las Vegas Matchfixers?
De Amerikaanse voetbalcompetitie ondergaat een groeispurt. De MLS veramerikaanst: groot, groter, grootst. De nieuwste tak aan de boom krijgt een wel heel bijzondere thuisbasis, Las Vegas, Nevada.
Het achtste wereldwonder wordt nationaal monument
In november werd bekend dat één van de meest mythische plekken in de Amerikaanse sportgeschiedenis zou verdwijnen. Na een stemronde in de gemeenteraad van Houston was er geen hoop meer voor de Astrodome, het stadion werd gesloopt. Een half jaar later hebben lobbygroepen hun voet tussen de deur gekregen.
Het stadion in Texas is volgens de lobbyisten van historische waarde voor stad, staat en land. Astrodome moet daarom volgens hen een nationaal monument worden. De voormalige thuishaven van Houston Astros, die hun naam zelfs danken aan het stadion, is een dermate in het oog springend object dat het behouden moet blijven.
De plaatselijke autoriteiten hebben inmiddels gehoor gegeven aan een heropening van de zaak. Op 31 juli gaat de gemeente opnieuw stemmen. Hoewel het stadion sinds 1999 geen sportploegen meer huisvest en sinds 2009 ook geen andere evenementen meer toegewezen krijgt is de bevolking van Houston behoorlijk gehecht aan de koepel.
Wereldwonder
Het stadion werd kort na de opening in 1965 tot 'Het achtste wereldwonder' omgedoopt. Niet alleen was het stadion de allereerste overdekte sporttempel van de wereld, ook was het voorloper in bijvoorbeeld skyboxen, elektronische scoreborden en catering.
In het eerste jaar na opening betaalden bijna een half miljoen mensen een dollar voor een toegangskaartje puur en alleen om een keer door de gangen van de Astrodome te mogen lopen. Roy Hofheinz, destijds voor 86% eigenaar Houston Astros omschreef de Dome alsvolgt: "Deze plek is gebouwd om mensen gelukkig te maken. In andere stadions kun je niets doen dan zitten op pijnlijke houten banken en naar het spelletje kijken. Bij ons hoef tenminste je geen persoonlijk offer te maken om van honkbal te houden."
Het stadion in Texas is volgens de lobbyisten van historische waarde voor stad, staat en land. Astrodome moet daarom volgens hen een nationaal monument worden. De voormalige thuishaven van Houston Astros, die hun naam zelfs danken aan het stadion, is een dermate in het oog springend object dat het behouden moet blijven.
De plaatselijke autoriteiten hebben inmiddels gehoor gegeven aan een heropening van de zaak. Op 31 juli gaat de gemeente opnieuw stemmen. Hoewel het stadion sinds 1999 geen sportploegen meer huisvest en sinds 2009 ook geen andere evenementen meer toegewezen krijgt is de bevolking van Houston behoorlijk gehecht aan de koepel.
Wereldwonder
Het stadion werd kort na de opening in 1965 tot 'Het achtste wereldwonder' omgedoopt. Niet alleen was het stadion de allereerste overdekte sporttempel van de wereld, ook was het voorloper in bijvoorbeeld skyboxen, elektronische scoreborden en catering.
In het eerste jaar na opening betaalden bijna een half miljoen mensen een dollar voor een toegangskaartje puur en alleen om een keer door de gangen van de Astrodome te mogen lopen. Roy Hofheinz, destijds voor 86% eigenaar Houston Astros omschreef de Dome alsvolgt: "Deze plek is gebouwd om mensen gelukkig te maken. In andere stadions kun je niets doen dan zitten op pijnlijke houten banken en naar het spelletje kijken. Bij ons hoef tenminste je geen persoonlijk offer te maken om van honkbal te houden."
Het werelduurrecord wordt weer interessant
Als het aan de UCI ligt gaat de strijd om het werelduurrecord weer voor spektakel zorgen. De Wielerunie is namelijk voornemens de regels omtrent de te gebruiken fietsen te versoepelen. Voortaan hoeft de vooruitgang niet meer genegeerd te worden. Één van de meest fascinerende vormen van de fietssport krijgt daarmee weer het cachet dat het hoort te krijgen.
Waar in de jaren negentig een hele reeks aan recordpogingen werd gedaan, in 1994 werd de toptijd maar liefst vier keer binnen twaalf maanden verbeterd, is deze race tegen de klok sinds de eeuwwisseling een zachte dood gestorven. Vijf schamele pogingen werden er gedaan. Van die vijf waren er twee, Chris Boardman en Ondrej Sosenka, succesvol. Het duo kwam bovendien nog geeneens in de buurt van de echte toptijden uit de jaren '90 en bleven Eddy Merckx in 1972 (het oude 'nieuwe' record) maar net voor, Boardman reed precies tien meter verder in 2000.
De oorzaak van die alles was de wasmachinefiets van Graeme Obree. Toegegeven, de wielerwereld stond wel enigszins voor paal. Een willekeurige Schot sloopt een wasmachine, maakt van de onderdelen een fiets en verbetert een negen jaar oud, onaantastbaar geacht, wereldrecord. Dat konden de professionals op de fiets en in de fietsfabriek natuurlijk niet hebben.
Obree op zijn wasmachinefiets.
De oplossing die de hoge heren van de UCI destijds voor ogen hadden was simpel, alle records die niet in een natuurlijke fietshouding waren gerealiseerd werden geschrapt. Daarmee gingen we dus niet negen jaar maar eenentwintig jaar terug in de tijd, helemaal tot aan Eddie Merckx en zijn stalen ros in de jaren zeventig. Iedereen die op welke wijze dan ook gebruik had gemaakt van aerodynamica werd terugverwezen naar een nieuw bedachte categorie genaamd grootste menselijke prestatie. Het resultaat? Het werelduurrecord werd voortaan door de grote tenoren genegeerd.
En nu komt de UCI tot inkeer aldus Sporza.be. De nieuwe voorzitter Brian Cookson wil namelijk het slagveld van zijn twee voorgangers, Hein Verbruggen en Pat McQuaid, zo snel mogelijk opruimen en dat kan maar op één manier: alle regels die de afgelopen vijfentwintig jaar zijn bedacht één voor één weer afschaffen.
In het geval van het werelduurrecord heeft Cookson het in ieder geval bij het goede eind. Onder andere Fabian Cancellara en Tony Martin azen op een verbetering van een uur fietsen tegen de klok en niets lijkt interessanter dan deze twee supermannen te zien fietsen in de superman houding. Met dank aan Cookson mogen supermensen weer supermensen zijn.
Waar in de jaren negentig een hele reeks aan recordpogingen werd gedaan, in 1994 werd de toptijd maar liefst vier keer binnen twaalf maanden verbeterd, is deze race tegen de klok sinds de eeuwwisseling een zachte dood gestorven. Vijf schamele pogingen werden er gedaan. Van die vijf waren er twee, Chris Boardman en Ondrej Sosenka, succesvol. Het duo kwam bovendien nog geeneens in de buurt van de echte toptijden uit de jaren '90 en bleven Eddy Merckx in 1972 (het oude 'nieuwe' record) maar net voor, Boardman reed precies tien meter verder in 2000.
De oorzaak van die alles was de wasmachinefiets van Graeme Obree. Toegegeven, de wielerwereld stond wel enigszins voor paal. Een willekeurige Schot sloopt een wasmachine, maakt van de onderdelen een fiets en verbetert een negen jaar oud, onaantastbaar geacht, wereldrecord. Dat konden de professionals op de fiets en in de fietsfabriek natuurlijk niet hebben.
Obree op zijn wasmachinefiets.Stalen tijdperk
De oplossing die de hoge heren van de UCI destijds voor ogen hadden was simpel, alle records die niet in een natuurlijke fietshouding waren gerealiseerd werden geschrapt. Daarmee gingen we dus niet negen jaar maar eenentwintig jaar terug in de tijd, helemaal tot aan Eddie Merckx en zijn stalen ros in de jaren zeventig. Iedereen die op welke wijze dan ook gebruik had gemaakt van aerodynamica werd terugverwezen naar een nieuw bedachte categorie genaamd grootste menselijke prestatie. Het resultaat? Het werelduurrecord werd voortaan door de grote tenoren genegeerd.
En nu komt de UCI tot inkeer aldus Sporza.be. De nieuwe voorzitter Brian Cookson wil namelijk het slagveld van zijn twee voorgangers, Hein Verbruggen en Pat McQuaid, zo snel mogelijk opruimen en dat kan maar op één manier: alle regels die de afgelopen vijfentwintig jaar zijn bedacht één voor één weer afschaffen.
In het geval van het werelduurrecord heeft Cookson het in ieder geval bij het goede eind. Onder andere Fabian Cancellara en Tony Martin azen op een verbetering van een uur fietsen tegen de klok en niets lijkt interessanter dan deze twee supermannen te zien fietsen in de superman houding. Met dank aan Cookson mogen supermensen weer supermensen zijn.
donderdag 15 mei 2014
Lionels Visie: Topsport en sportiviteit niet samen in Giro
De Giro d'Italia 2014 wordt tot op heden geteisterd door keiharde valpartijen. Zo hard zelfs dat renners met zware verwondingen worden afgevoerd. In dat geweld hebben een aantal renners een gat in het klassement geslagen door handig gebruik te maken van de situatie. Is de sportiviteit verdwenen uit het peloton?
Nog niet zo lang geleden fietste een peloton vol met de grootste valsspelers die de sport ooit gekend heeft over de Europese wegen. Renners als Lance Armstrong, Tyler Hamilton en jan Ullrich mogen als het aan de UCI ligt nooit meer binnen een straal van honderd kilometer van een wielerwedstrijd komen. Die generatie stond stijf van de verboden middelen als EPO en Testosteron en waren volgens de volgers mannen zonder eer. Die generatie had echter juist een erecode die onderling streng werd nageleefd.
Wie kan zich de valpartijen uit de Tour de France edities van die jaren, ruwweg tussen 1996 en 2010, nu niet herinneren? Het ene jaar reed Jan Ullrich een ravijn in, het andere jaar haakte Lance Armstrong in een handtas. Wat de reden ook was, de concurrenten knepen direct in de remmen. Wachtend tot de favorieten weer aansloten om vervolgens elkaar al duellerend te bestrijden. Nimmer werd de gashendel opengedraaid als de tegenstand tegen het asfalt smakte.
Nu de dopinggeneratie zogezegd uit het peloton is verdwenen lijkt het ook gedaan met de sportiviteit en de erecode. Terwijl Damiano Caruso en Janesz Brajkovic met loeiende sirenes werden afgevoerd zetten Michael Matthews en Cadel Evans (nota bene een harde giller als het om onsportief dopinggedrag ging, oh oh oh wat vond Cadel het allemaal oneerlijk) nog een keer aan, opzoek naar extra seconden winst in de etappe. De onverwachte bijwerking van doping bleek dus een sportmanshart te zijn.
EPO en Testosteron blijken menselijkere vormen van vals spelen dan profiteren van botbreuken ooit zullen zijn. De Aussies staan één en twee, we hopen dat ze trots zijn. Wij herstellen Lance, Jan en Tyler stilletjes in hun eer.
Nog niet zo lang geleden fietste een peloton vol met de grootste valsspelers die de sport ooit gekend heeft over de Europese wegen. Renners als Lance Armstrong, Tyler Hamilton en jan Ullrich mogen als het aan de UCI ligt nooit meer binnen een straal van honderd kilometer van een wielerwedstrijd komen. Die generatie stond stijf van de verboden middelen als EPO en Testosteron en waren volgens de volgers mannen zonder eer. Die generatie had echter juist een erecode die onderling streng werd nageleefd.
Wie kan zich de valpartijen uit de Tour de France edities van die jaren, ruwweg tussen 1996 en 2010, nu niet herinneren? Het ene jaar reed Jan Ullrich een ravijn in, het andere jaar haakte Lance Armstrong in een handtas. Wat de reden ook was, de concurrenten knepen direct in de remmen. Wachtend tot de favorieten weer aansloten om vervolgens elkaar al duellerend te bestrijden. Nimmer werd de gashendel opengedraaid als de tegenstand tegen het asfalt smakte.
Nu de dopinggeneratie zogezegd uit het peloton is verdwenen lijkt het ook gedaan met de sportiviteit en de erecode. Terwijl Damiano Caruso en Janesz Brajkovic met loeiende sirenes werden afgevoerd zetten Michael Matthews en Cadel Evans (nota bene een harde giller als het om onsportief dopinggedrag ging, oh oh oh wat vond Cadel het allemaal oneerlijk) nog een keer aan, opzoek naar extra seconden winst in de etappe. De onverwachte bijwerking van doping bleek dus een sportmanshart te zijn.
EPO en Testosteron blijken menselijkere vormen van vals spelen dan profiteren van botbreuken ooit zullen zijn. De Aussies staan één en twee, we hopen dat ze trots zijn. Wij herstellen Lance, Jan en Tyler stilletjes in hun eer.
WK Voorbeschouwing: Wie zijn er niet?
Voorbeschouwingen zijn saai en in overvloed. Om te ontkomen aan de standaard lijstjes van drieëntwintig, het palmares van de deelnemers en een overzicht van de speelsteden geeft sportpreview.nl het geheel de komende tijd een twist. Elf spelers die niet naar het wereldkampioenschap gaan bijvoorbeeld.
woensdag 14 mei 2014
Sevilla FC-Benfica van minuut tot minuut
Sevilla FC heeft voor de derde keer in de geschiedenis de Europa League gewonnen. Benfica verloor voor het tweede jaar op rij de finale. Het was al de achtste finale in successie die verloren werd door de Portugezen. Lees hier de wedstrijd van minuut tot minuut terug.
STRAFSCHOPPEN
Lima 0-1
Bacca 1-1
Cardozo mist
Mbia 1-2
Rodrigo mist
Coke 1-3
Luizao 2-3
Gameiro 2-4
23.17 Nog twee minuten blessuretijd.
23.15 Laatste wissel Benfica Nico Gaetan eruit, Ivan Caveleiro erin. Is dit het geheimen wapen van Jorge Jesus voor de strafschoppenserie?
23.06 Derde en laatste wissel Sevilla FC Vitolo uit, Figueiras erin. Figueiras is oud-speler van tegenstander Benfica.
23.05 De ploegen worden voorzichtiger. Het gaat steeds meer richting strafschoppen.
23.01 Tweede helft verlenging onderweg.
22.57 Tweede wissel Sevilla FC Invaller Marko Marin gaat er alweer uit, Kevin Gameiro komt erin.
22.54 Carlos Bacca oog in oog met Oblak. De Colombiaan schiet keihard naast.
22.53 Gele kaart Maxi (Benfica).
22.52 Tweede wissel Benfica Siqueira eruit, Oscar Cardozo erin.
22.51 Gele kaart Coke (Sevilla FC).
22.43 Derde aftrap, eerste verlenging onderweg.
22.37 Full time 0-0 Verlengen.
22.36 Garay schiet over uit een corner.
22.35 Blessuretijd twee minuten.
22.29 Garay kopt een voorzet van Maxi over.
22.28 Lima schiet van buiten de zestien, goede redding Beto.
22.22 Eerste wissel Sevilla FC Jose Antonio Reyes uit, Marko Marin in.
22.20 Nog een kwartier. De tijd begint te dringen, willen de Zuid-Europese ploegen het binnen negentig minuten beslissen?
22.16 Lima krijgt een open kans. Coke verdedigt scherp. Het blijft 0-0.
22.06 De kansen vliegen over en weer. Reyes schiet opnieuw in de handen van Oblak.
21.59 Het komt wat los. Reyes schiet, keeper Oblak redt.
21.57 Kans Sevilla Reyes mist op de steekpass van Rakitic.
21.53 Counter Benfica. Lima passert Beto, bal wordt van de lijn gehaald. Lima en Rodrigo missen in de rebound.
21.50 Aftrap tweede helft. De ploegen zullen op zoek moeten naar een doelpunt.
21.33 Benfica mist weer oog in oog met de keeper. Nico Gaitan schiet naast van dichtbij.
21.31 Grootste kans tot nu toe. Maxi komt vrij voor keeper Beto. De Portugese doelman van Sevilla FC redt knap. Ook de rebound van Rodrigo heeft geen succes.
21.29 De supporters van Benfica maken er op de tribune een grotere show van dan de 22 op het veld tot nu toe.
21.26 Counter Benfica loopt op niets uit. Luisao kopt uit de daaropvolgende corner over het doel.
21.22 Schot Reyes op doel
21.15 Geel Siqueira (Benfica)
21.10 Wissel Benfica Miralem Sulejmani kan niet verder na de overtreding van Moreno eerder in de wedstrijd. Andre Almeida vervangt de Seviër.
20.58 Geel Moreno (Sevilla FC)
20.57 Geel Fazio (Sevilla FC)
20.55 Volgende kans voor Bacca maar de Colombiaan staat buitenspel.
20.53 Eerste kans Sevilla FC voorzet Vitolo, bal wordt van de voeten van Bacca geplukt.
20.50 De openingsfase is voor Benfica. Alles speelt zich af op helft Sevilla FC.
20.45 AFTRAP
20.43 Reserves
SEVILLA Varas, Navarro, Figueiras, Iborra, Trochowski, Marin, Gameiro
BENFICA Artur, de Sousa Vitoria, Jardel, Almeida, Djuricic Neves Abreu Cavaleiro, Cardozo
20.40 De ploegen en arbitrage staan klaar in de gang, de openingsceremonie is bijna ten einde. Tijd om het veld op te gaan.
20.35 De beker is binnen gebracht door Ciro Ferrara, Juventus legende.
20.05 Opstellingen
SEVILLA: Beto,Coke,Pareja,Fazio,Moreno,
Reyes,M'Bia,Rakitic,Carriço,Vitolo,
Bacca
BENFICA: Oblak,M.Pereira,Luisão,Garay,
Siqueira,Sulejmani,Amorim,Gomes,Gaitán,
Lima,Rodrigo
STRAFSCHOPPEN
Lima 0-1
Bacca 1-1
Cardozo mist
Mbia 1-2
Rodrigo mist
Coke 1-3
Luizao 2-3
Gameiro 2-4
23.17 Nog twee minuten blessuretijd.
23.15 Laatste wissel Benfica Nico Gaetan eruit, Ivan Caveleiro erin. Is dit het geheimen wapen van Jorge Jesus voor de strafschoppenserie?
23.06 Derde en laatste wissel Sevilla FC Vitolo uit, Figueiras erin. Figueiras is oud-speler van tegenstander Benfica.
23.05 De ploegen worden voorzichtiger. Het gaat steeds meer richting strafschoppen.
23.01 Tweede helft verlenging onderweg.
22.57 Tweede wissel Sevilla FC Invaller Marko Marin gaat er alweer uit, Kevin Gameiro komt erin.
22.54 Carlos Bacca oog in oog met Oblak. De Colombiaan schiet keihard naast.
22.53 Gele kaart Maxi (Benfica).
22.52 Tweede wissel Benfica Siqueira eruit, Oscar Cardozo erin.
22.51 Gele kaart Coke (Sevilla FC).
22.43 Derde aftrap, eerste verlenging onderweg.
22.37 Full time 0-0 Verlengen.
22.36 Garay schiet over uit een corner.
22.35 Blessuretijd twee minuten.
22.29 Garay kopt een voorzet van Maxi over.
22.28 Lima schiet van buiten de zestien, goede redding Beto.
22.22 Eerste wissel Sevilla FC Jose Antonio Reyes uit, Marko Marin in.
22.20 Nog een kwartier. De tijd begint te dringen, willen de Zuid-Europese ploegen het binnen negentig minuten beslissen?
22.16 Lima krijgt een open kans. Coke verdedigt scherp. Het blijft 0-0.
22.06 De kansen vliegen over en weer. Reyes schiet opnieuw in de handen van Oblak.
21.59 Het komt wat los. Reyes schiet, keeper Oblak redt.
21.57 Kans Sevilla Reyes mist op de steekpass van Rakitic.
21.53 Counter Benfica. Lima passert Beto, bal wordt van de lijn gehaald. Lima en Rodrigo missen in de rebound.
21.50 Aftrap tweede helft. De ploegen zullen op zoek moeten naar een doelpunt.
21.33 Benfica mist weer oog in oog met de keeper. Nico Gaitan schiet naast van dichtbij.
21.31 Grootste kans tot nu toe. Maxi komt vrij voor keeper Beto. De Portugese doelman van Sevilla FC redt knap. Ook de rebound van Rodrigo heeft geen succes.
21.29 De supporters van Benfica maken er op de tribune een grotere show van dan de 22 op het veld tot nu toe.
21.26 Counter Benfica loopt op niets uit. Luisao kopt uit de daaropvolgende corner over het doel.
21.22 Schot Reyes op doel
21.15 Geel Siqueira (Benfica)
21.10 Wissel Benfica Miralem Sulejmani kan niet verder na de overtreding van Moreno eerder in de wedstrijd. Andre Almeida vervangt de Seviër.
20.58 Geel Moreno (Sevilla FC)
20.57 Geel Fazio (Sevilla FC)
20.55 Volgende kans voor Bacca maar de Colombiaan staat buitenspel.
20.53 Eerste kans Sevilla FC voorzet Vitolo, bal wordt van de voeten van Bacca geplukt.
20.50 De openingsfase is voor Benfica. Alles speelt zich af op helft Sevilla FC.
20.45 AFTRAP
20.43 Reserves
SEVILLA Varas, Navarro, Figueiras, Iborra, Trochowski, Marin, Gameiro
BENFICA Artur, de Sousa Vitoria, Jardel, Almeida, Djuricic Neves Abreu Cavaleiro, Cardozo
20.40 De ploegen en arbitrage staan klaar in de gang, de openingsceremonie is bijna ten einde. Tijd om het veld op te gaan.
20.35 De beker is binnen gebracht door Ciro Ferrara, Juventus legende.
20.05 Opstellingen
SEVILLA: Beto,Coke,Pareja,Fazio,Moreno,
Reyes,M'Bia,Rakitic,Carriço,Vitolo,
Bacca
BENFICA: Oblak,M.Pereira,Luisão,Garay,
Siqueira,Sulejmani,Amorim,Gomes,Gaitán,
Lima,Rodrigo
WK voorbeschouwing: Een elftal met een verhaal
Voorbeschouwingen zijn saai en in overvloed. Om te ontkomen aan de standaard lijstjes van drieëntwintig, het palmares van de deelnemers en een overzicht van de speelsteden geeft sportpreview.nl het geheel de komende tijd een twist. Elf spelers met een verhaal bijvoorbeeld.
Voor wie niet kan slapen: Freeway Face-Off game six
Terwijl Europa zich op maakt voor eerst de Europese voetbalfinales en daarna het wereldkampioenschap voetbal is men in de Verenigde Staten vooral bezig met de NHL en NBA play-offs. Vannacht staat één van de meest fascinerende ontmoetingen in het ijshockey op het programma: de Freeway Face-Off
Voor de duidelijkheid de Freeway Face-Off wordt gespeeld in Los Angeles. Niet bepaald de eerste plek waar je als leek aan denkt als het onderwerp van gesprek ijshockey is. Los Angeles, in Californië, roept toch vooral Hollywood en Malibu in gedachten, met hagelwitte stranden gevuld met palmbomen. Toch staat juist hier de schaatshal momenteel centraal, Los Angeles Kings en Anaheim Ducks staan namelijk al tien dagen tegenover elkaar in de play-offs. Nooit eerder kwamen de twee teams uit de City of Angels elkaar tegen in het naseizoen.
De Freeway Face-Off is een stereotype voor de ijshockeysport. Veel vechtpartijen, duwen, trekken, hoge scores en shoot outs. Dat ziet er dus ongeveer zo uit:
Sinds Anaheim Ducks zijn intrede in de NHL heeft gedaan, in 1993, is Los Angeles een ijshockeystad om rekening mee te houden geworden. Los Angeles Kings speelde sinds de oprichting in 1967 slechts in de marge mee. Dat veranderde met de komst van Ducks. Beide teams, Ducks in 2007 en Kings in 2012, vierden inmiddels hun eerste landskampioenschap, de Stanley Cup. Bovendien komen de teams in de laatste twintig jaar bijna onafgebroken in de play-offs uit. Daarmee is het belang van de betrekkelijk jonge rivaliteit in rap tempo gegroeid.
De Freeway Face-Off is echter bij lange na nog niet zo groot als andere rivaliteiten en derby's in de mondiale sport. Daarvoor is de historie simpelweg te beperkt. Daarom juist is de ontmoeting van vannacht zo interessant. Dit is namelijk de allereerste keer dat de ploegen een wedstrijd spelen waarbij direct iets op het spel staat. De 3-2 stand in de best-of-seven serie betekent dat Kings bij winst zeker is van de finale. Anderzijds kan Ducks de stand gelijk trekken, wat dan weer een allesbeslissende apotheose in de vorm van een zevende wedstrijd zou betekenen. In beide gevallen is het ijshockey in het zuidwesten van de Verenigde Staten, en eigenlijk in het gehele land erbij gebaat. De NHL wordt namelijk sinds het begin der tijden gedomineerd door de Canadese teams, de oorsprong van de competitie ligt zelfs in Canada.
De Freeway Face-Off is een moderne versie van een duel tussen het establishment en de gewone man, zoals in historische verhalen vaak wordt verteld. Anaheim Ducks, dat in zijn kortere bestaan meer succes heeft gekend dan Kings, wordt in Los Angeles gezien als de club van de overlopers. Terwijl Ducks-fans Los Angeles Kings zien als de club uit de grote stad die geen oog heeft voor de suburbs.
Dat komt voort uit de ligging. Anaheim ligt buiten Los Angeles en wordt vaak gebruikt als verwijzing voor 'tweede' teams van de stad. In het honkbal heten de Angels bijvoorbeeld officieel de Los Angeles Angels of Anaheim. Vanuit iedere invalshoek een interessante optie voor een ieder die de slaap niet kan vatten vannacht dus. Vannacht is game six te volgen via ESPN.
Voor de duidelijkheid de Freeway Face-Off wordt gespeeld in Los Angeles. Niet bepaald de eerste plek waar je als leek aan denkt als het onderwerp van gesprek ijshockey is. Los Angeles, in Californië, roept toch vooral Hollywood en Malibu in gedachten, met hagelwitte stranden gevuld met palmbomen. Toch staat juist hier de schaatshal momenteel centraal, Los Angeles Kings en Anaheim Ducks staan namelijk al tien dagen tegenover elkaar in de play-offs. Nooit eerder kwamen de twee teams uit de City of Angels elkaar tegen in het naseizoen.
De Freeway Face-Off is een stereotype voor de ijshockeysport. Veel vechtpartijen, duwen, trekken, hoge scores en shoot outs. Dat ziet er dus ongeveer zo uit:
Boost voor de sport
Sinds Anaheim Ducks zijn intrede in de NHL heeft gedaan, in 1993, is Los Angeles een ijshockeystad om rekening mee te houden geworden. Los Angeles Kings speelde sinds de oprichting in 1967 slechts in de marge mee. Dat veranderde met de komst van Ducks. Beide teams, Ducks in 2007 en Kings in 2012, vierden inmiddels hun eerste landskampioenschap, de Stanley Cup. Bovendien komen de teams in de laatste twintig jaar bijna onafgebroken in de play-offs uit. Daarmee is het belang van de betrekkelijk jonge rivaliteit in rap tempo gegroeid.
De Freeway Face-Off is echter bij lange na nog niet zo groot als andere rivaliteiten en derby's in de mondiale sport. Daarvoor is de historie simpelweg te beperkt. Daarom juist is de ontmoeting van vannacht zo interessant. Dit is namelijk de allereerste keer dat de ploegen een wedstrijd spelen waarbij direct iets op het spel staat. De 3-2 stand in de best-of-seven serie betekent dat Kings bij winst zeker is van de finale. Anderzijds kan Ducks de stand gelijk trekken, wat dan weer een allesbeslissende apotheose in de vorm van een zevende wedstrijd zou betekenen. In beide gevallen is het ijshockey in het zuidwesten van de Verenigde Staten, en eigenlijk in het gehele land erbij gebaat. De NHL wordt namelijk sinds het begin der tijden gedomineerd door de Canadese teams, de oorsprong van de competitie ligt zelfs in Canada.
Eer op het spel
De Freeway Face-Off is een moderne versie van een duel tussen het establishment en de gewone man, zoals in historische verhalen vaak wordt verteld. Anaheim Ducks, dat in zijn kortere bestaan meer succes heeft gekend dan Kings, wordt in Los Angeles gezien als de club van de overlopers. Terwijl Ducks-fans Los Angeles Kings zien als de club uit de grote stad die geen oog heeft voor de suburbs.
Dat komt voort uit de ligging. Anaheim ligt buiten Los Angeles en wordt vaak gebruikt als verwijzing voor 'tweede' teams van de stad. In het honkbal heten de Angels bijvoorbeeld officieel de Los Angeles Angels of Anaheim. Vanuit iedere invalshoek een interessante optie voor een ieder die de slaap niet kan vatten vannacht dus. Vannacht is game six te volgen via ESPN.
dinsdag 13 mei 2014
5-3-2 en het selectiebeleid dat daarbij hoort
Nationale selecties samenstellen is geen natte vingerwerk. Sterker nog, er komt enige wetenschap bij kijken. Zo is het selectiebeleid als bondscoach Louis van Gaal bij 5-3-2 anders dan bij 4-3-3. Als de coach na de testcase tegen Ecuador komende zaterdag daadwerkelijk voor 5-3-2 hoort is dit volgens ons de selectie waar hij dat mee gaat doen.
Het zwaartepunt in iedere voetbalselectie ligt traditioneel bij de verdedigers. In een systeem waar altijd vijf verdedigende spelers in het veld staan telt dat nog zwaarder dan bij een spelsysteem van gelijk verdeling als 4-3-3 of 3-4-3. Daarom geldt dat de achterste linie, in de voorselectie van dertig spelers al het best vertegenwoordigd, de meeste plekken gaat opeisen.
Het aantal keepers staat in de statuten vastgelegd, drie. Van de vier keepers in de voorselectie gaan Tim Krul en Jeroen Zoet om de derde plek achter Jasper Cillessen en Michel Vorm vechten. Dit staat overigens geheel los van de speelwijze. Anders dan in het geval de coach voor 4-3-3 had gekozen hoeft de keeper niet als een soort laatste man te fungeren. Ballen uit het doel houden is de primaire taak.
Omdat er met vijf verdedigers gespeeld gaat worden gaan volgens ons acht van de tien voorgeselecteerden de schifting overleven. De Feyenoorders Daryl Janmaat, Terence Kongolo, Bruno Martins Indi en Stefan de Vrij lijken, vanwege hun ervaring met de vijf achterin, hun plek te hebben veroverd. Backs Daley blind en Patrick van Aanholt lijken ook zeker, net als Ron Vlaar. Voor de laatste centrale plek komen drie man in aanmerking. De routine van Paul Verhaegh lijkt daarbij de voorkeur te genieten.
Voor de drie plekken in het midden kiezen wij voor zeven gegadigden. Dat betekent dat er slechts één af valt van de acht spelers die bij de laatste dertig horen. Omdat de de punt naar voren staat op het middenveld gaan drie aanvallende middenvelders en vier verdedigend ingestelde middenvelders mee. Onze keuze voor de verdedigende plekken: Jordy Clasie, Tonny Vilhena, Leroy Fer en Nigel de Jong. Jonathan de Guzman, Wesley Sneijder en Georginio Wijnaldum gaan ook mee. Rafael van de Vaart is daarmee de enige die over anderhalve week naar huis mag.
Vijf spelers in de voorste linie is voldoende in een 5-3-2 systeem. Ook als er geforceerd moet worden en er een derde aanvaller extra in het veld moet komen. Daarom zijn naast de aanvoerders Robin van Persie en Arjen Robben ook Klaas-Jan Huntelaar, Dirk Kuijt en Jeremain Lens zeker van hun plek. Jongelingen Memphis Depay, Jean-Paul Boëtius en Quincy Promes moeten nog twee jaar geduld hebben.
Het zwaartepunt in iedere voetbalselectie ligt traditioneel bij de verdedigers. In een systeem waar altijd vijf verdedigende spelers in het veld staan telt dat nog zwaarder dan bij een spelsysteem van gelijk verdeling als 4-3-3 of 3-4-3. Daarom geldt dat de achterste linie, in de voorselectie van dertig spelers al het best vertegenwoordigd, de meeste plekken gaat opeisen.
Doelmannen
Het aantal keepers staat in de statuten vastgelegd, drie. Van de vier keepers in de voorselectie gaan Tim Krul en Jeroen Zoet om de derde plek achter Jasper Cillessen en Michel Vorm vechten. Dit staat overigens geheel los van de speelwijze. Anders dan in het geval de coach voor 4-3-3 had gekozen hoeft de keeper niet als een soort laatste man te fungeren. Ballen uit het doel houden is de primaire taak.
Verdediging
Omdat er met vijf verdedigers gespeeld gaat worden gaan volgens ons acht van de tien voorgeselecteerden de schifting overleven. De Feyenoorders Daryl Janmaat, Terence Kongolo, Bruno Martins Indi en Stefan de Vrij lijken, vanwege hun ervaring met de vijf achterin, hun plek te hebben veroverd. Backs Daley blind en Patrick van Aanholt lijken ook zeker, net als Ron Vlaar. Voor de laatste centrale plek komen drie man in aanmerking. De routine van Paul Verhaegh lijkt daarbij de voorkeur te genieten.
Middenveld
Voor de drie plekken in het midden kiezen wij voor zeven gegadigden. Dat betekent dat er slechts één af valt van de acht spelers die bij de laatste dertig horen. Omdat de de punt naar voren staat op het middenveld gaan drie aanvallende middenvelders en vier verdedigend ingestelde middenvelders mee. Onze keuze voor de verdedigende plekken: Jordy Clasie, Tonny Vilhena, Leroy Fer en Nigel de Jong. Jonathan de Guzman, Wesley Sneijder en Georginio Wijnaldum gaan ook mee. Rafael van de Vaart is daarmee de enige die over anderhalve week naar huis mag.
Aanval
Vijf spelers in de voorste linie is voldoende in een 5-3-2 systeem. Ook als er geforceerd moet worden en er een derde aanvaller extra in het veld moet komen. Daarom zijn naast de aanvoerders Robin van Persie en Arjen Robben ook Klaas-Jan Huntelaar, Dirk Kuijt en Jeremain Lens zeker van hun plek. Jongelingen Memphis Depay, Jean-Paul Boëtius en Quincy Promes moeten nog twee jaar geduld hebben.
[Video] Hollandse Homeruns
De Nederlanders zijn roodgloeiend in de grootste honkbalcompetitie van de wereld. Drie jonge Antilliaanse spelers stelen dagelijks de show. Zowel aanvallend als verdedigend zijn Jonathan Schoop, Andrelton Simmons en Xander Bogaerts als jonge twintigers nu al wereldtoppers. Bekijk in Hollandse homeruns waarom.
Jonathan Schoop, Baltimore Orioles
Schoop verdedigend
Xander Bogaerts, Boston Red Sox
Xander Bogaerts als korte stop
Andrelton Simmons, Atlanta Braves
Simmons als beste verdediger van de MLB
maandag 12 mei 2014
Tijdrit Californië: Phinney of Wiggins?
In de waaieretappe van gisteren naar de Californische hoofdstad Sacramento etaleerde Taylor Phinney zijn blakende vorm. De bijna 24-jarige Amerikaan staat op een kruispunt in zijn carrière en vandaag, en alleen vandaag, moet hij richting kiezen. De oude vos Bradley Wiggins kan hem daarbij dwars zitten. De vraag die speelt: Phinney of Wiggins?
Taylor Phinney ging ooit door het leven als Baby Lance. Bij de junioren en espoirs won Phinney alles wat er te winnen viel, tijdritten, keienklassiekers en etappekoersen. Het zou slechts een kwestie van tijd zijn voor Phinney de fakkel van, toen nog, volksheld Lance Armstrong zou overnemen. Phinney was de grote man en Team USA zou dankzij hem nog vele jaren regeren over wielerland. De schok was dan ook groot toen hij uit de beschermde boezem van Team Livestrong, Amrstrongs opleidingsteam, kroop en bij concurrent BMC tekende. Het zegt iets over wie de jongeling is.
Phinney is inmiddels aan zijn vierde profjaar bezig en na een aardig begin met een aantal kleine zeges, een nog beter tweede jaar met een tijdritoverwinning in de Giro d'Italia, een roze trui en een zilvere medaille op het wk tijdrijden in Valkenburg, viel zijn derde jaar als prof behoorlijk tegen. Één zege, in Polen, is eigenlijk te weinig voor een talent. Daar doen ereplaatsen in klassiekers niets aan af, zesde worden is immers niet wat men van Phinney hoopt en verwacht, ongeacht de grootte van de wedstrijd.
In 2014 komt Phinney voor het eerst niet meer in aanmerking voor jongerenklassementen. Dat betekent ook dat hij door de buitenwereld als een volwassene beoordeeld moet worden. En dus moet hij gaan winnen. Dat deed hij dan ook. In een deelnemersveld vergelijkbaar met een wereldkampioenschap, met Fabian Cancellara, Adriano Malori en Tony Martin, won Phinney de tijdrit, en daarmee het eindklassement, in de Ronde van Dubai. Een koers die vroeg in het seizoen door velen wordt gebruikt om warm te draaien voor het echte werk.
In Californië is het deelnemersveld minder sterk dan in Dubai maar het podium wel hoger, de koers was immers ooit onderdeel van de World Tour. Phinney moet nu dus zijn talent gaan verzilveren. Daarbij moet hij afrekenen met een oude geslepen vos. Die vos is Bradley Wiggins. Sir Brad deed in 2011 en 2013 wat Phinney in 2012 deed, zilver pakken op het wk. In 2012 sloeg hij het wereldkampioenschap over. Dat mocht ook, hij had immers Olympisch tijdritgoud en de Tour de France op zijn naam geschreven. Dit jaar wil hij nog een laatste keer proberen alsnog wereldkampioen tegen de klok worden. Daarmee lijkt hij de ideale sparringpartner voor de Amerikaan.
Taylor Phinney ging ooit door het leven als Baby Lance. Bij de junioren en espoirs won Phinney alles wat er te winnen viel, tijdritten, keienklassiekers en etappekoersen. Het zou slechts een kwestie van tijd zijn voor Phinney de fakkel van, toen nog, volksheld Lance Armstrong zou overnemen. Phinney was de grote man en Team USA zou dankzij hem nog vele jaren regeren over wielerland. De schok was dan ook groot toen hij uit de beschermde boezem van Team Livestrong, Amrstrongs opleidingsteam, kroop en bij concurrent BMC tekende. Het zegt iets over wie de jongeling is.
Phinney is inmiddels aan zijn vierde profjaar bezig en na een aardig begin met een aantal kleine zeges, een nog beter tweede jaar met een tijdritoverwinning in de Giro d'Italia, een roze trui en een zilvere medaille op het wk tijdrijden in Valkenburg, viel zijn derde jaar als prof behoorlijk tegen. Één zege, in Polen, is eigenlijk te weinig voor een talent. Daar doen ereplaatsen in klassiekers niets aan af, zesde worden is immers niet wat men van Phinney hoopt en verwacht, ongeacht de grootte van de wedstrijd.
Phinney, talent af
In 2014 komt Phinney voor het eerst niet meer in aanmerking voor jongerenklassementen. Dat betekent ook dat hij door de buitenwereld als een volwassene beoordeeld moet worden. En dus moet hij gaan winnen. Dat deed hij dan ook. In een deelnemersveld vergelijkbaar met een wereldkampioenschap, met Fabian Cancellara, Adriano Malori en Tony Martin, won Phinney de tijdrit, en daarmee het eindklassement, in de Ronde van Dubai. Een koers die vroeg in het seizoen door velen wordt gebruikt om warm te draaien voor het echte werk.
In Californië is het deelnemersveld minder sterk dan in Dubai maar het podium wel hoger, de koers was immers ooit onderdeel van de World Tour. Phinney moet nu dus zijn talent gaan verzilveren. Daarbij moet hij afrekenen met een oude geslepen vos. Die vos is Bradley Wiggins. Sir Brad deed in 2011 en 2013 wat Phinney in 2012 deed, zilver pakken op het wk. In 2012 sloeg hij het wereldkampioenschap over. Dat mocht ook, hij had immers Olympisch tijdritgoud en de Tour de France op zijn naam geschreven. Dit jaar wil hij nog een laatste keer proberen alsnog wereldkampioen tegen de klok worden. Daarmee lijkt hij de ideale sparringpartner voor de Amerikaan.
Racquetball, de kleinste sport van Nederland
De Nederlandse Racquetball Associatie is de allerkleinste sportbond van Nederland. Een conclusie zou kunnen zijn dat racquetball dus de minst populaire sport van het land is. Bestuurslid Peter de Jong legt aan de hand van een aantal vragen uit waarom dat niet terecht is. Zelf speelt hij al sinds 1987 op de baan van Westvliet racket en fitnessclub in Den Haag en is sindsdien verslaafd.
Een groot aantal sportclubs/sportscholen biedt racquetball aan, heeft u een idee waarom de Nederlandse Racquetball Associatie niet heel erg hoog in ledental is terwijl de sport informeel vrij veel beoefend wordt? Is racquetball niet geschikt als competitiesport?
In Nederland zijn op dit moment twee commerciële centers (Den Haag en Franeker) met elk één baan. Daarnaast zijn er twee militaire basissen, Soesterberg met drie banen en Schinnen met twee banen. Het ledental van rond de dertig komt vrij goed overeen met het aantal banen. Ik schat dat zo’n 100 tot 150 mensen racquetball spelen in de twee genoemde centers. Ik moet de uitspraak “een groot aantal sportclubs/sportscholen biedt racquetball aan” dan ook, jammer genoeg, ontkrachten.
Racquetball zeer populair in Zuid- en Noord Amerika waar racquetball als een prof sport wordt beoefend. Het aantal banen groeit daar per week. Racquetball is dus zeker geschikt als een competitiesport. In Nederland en Europa is het niet eenvoudig. Sportcentra staan vaak op dure grond. De racquetballbaan is wat groter dan de squashbaan en dus duurder en de populariteit van squash loopt de laatste jaren sterk terug. De ondernemers spelen liever op safe, op het aantal vierkante meters van een racquetball- en of squashbaan kan je veel mensen laten fitnessen. De ondernemers nemen het risico dus liever niet.
Er zijn wel wat ondernemers die racketball aanbieden -let op het verschil in schrijfwijze. Racketball isracquetball op een squashbaan. De bal is stuitert dan weer wat minder.
(zie ook www.racketball.eu).
Racquetball en squash worden vaak door buitenstaanders door elkaar gehaald. Wat is het verschil tussen deze twee racketsporten?
Heel kort, racket, bal en baan. Het lijkt hetzelfde zoals voetbal lijkt op rugby, er is een veld, bal en een goal.
Het racket is wat korter, 55 centimeter, en het blad is wat breder.De bal ligt qua formaat tussen een squashbal en een tennisbal in. De racquetball-bal stuitert echter veel beter dan een squash- en of tennisbal. De baan lijkt erg op een squashbaan maar is een stuk langer, 12,20 meter tegenover een squashbaan van 9,75 meter.
Omdat de bal veel beter stuitert dan een squashbal, is racquetball relatief makkelijk te leren. Ook bij beginnende en jeugdige beoefenaren kan racquetball al snel tot mooie spelmomenten leiden. Bij squash valt de bal eerder “dood” waardoor dit een stuk moeilijker te leren is.
Hoe groot is de sport internationaal en hoe groot in Nederland? En hoe verhoudt het niveau in Nederland zich tot het internationale niveau?
Internationaal kan racquetball zich qua grootte redelijk meten met squash. Racquetball wordt met name veel gespeeld in Zuid- en Noord Amerika, Korea en Japan. In Europa is racquetball relatief klein. Behalve in Ierland waar zo’n zestig banen zijn.
Het internationale niveau van Nederland heeft zich altijd rondom plaats 10 tot 14 op de WK’s afgespeeld. Het laatste WK waaraan Nederland heeft meegedaan was echter in 2010 in Ierland met als resultaat een tiende plaats. In 2012 en in 2014 hebben we geen spelers meer die meedoen met het WK. De groep uit 2010 is “te oud” en er is te weinig nieuwe aanwas.
De Nederlandse Racquetball Associatie is één van de kleinste sportbonden in Nederland, is het moeilijker of makkelijker om de leden te bedienen als het aantal zo klein is?
Ik kan dit niet vergelijken omdat we altijd een kleine bond zijn geweest. Voordeel is dat je als bestuur alle leden bijna persoonlijk kent en snel dingen kan organiseren waaraan behoefte is. We zouden dit natuurlijk liever anders zien.
Racquetball is een relatief jonge sport (halverwege de twintigste eeuw uitgevonden) en is behoorlijk dynamisch. Hoe komt het dat de sport niet die jonge dynamische uitstraling lijkt te hebben? Racquetball zou haast door kunnen gaan voor de 'extreme sport' onder de racketsporten.
Ik weet niet of racquetball geen dynamische uitstraling heeft. Onbekend maakt onbemind? Als ik speel met vrienden dan blijven er altijd wel mensen staan kijken, ze vinden het spectaculair, willen het ook proberen. Maar omdat we weinig spelers hebben vallen er ook regelmatig mensen weer af, te weinig competitie, vaak tegen dezelfde tegenstander enz. Het is een beetje het kip en het ei verhaal, aantal spelers en aantal banen.
Een groot aantal sportclubs/sportscholen biedt racquetball aan, heeft u een idee waarom de Nederlandse Racquetball Associatie niet heel erg hoog in ledental is terwijl de sport informeel vrij veel beoefend wordt? Is racquetball niet geschikt als competitiesport?
In Nederland zijn op dit moment twee commerciële centers (Den Haag en Franeker) met elk één baan. Daarnaast zijn er twee militaire basissen, Soesterberg met drie banen en Schinnen met twee banen. Het ledental van rond de dertig komt vrij goed overeen met het aantal banen. Ik schat dat zo’n 100 tot 150 mensen racquetball spelen in de twee genoemde centers. Ik moet de uitspraak “een groot aantal sportclubs/sportscholen biedt racquetball aan” dan ook, jammer genoeg, ontkrachten.
Racquetball zeer populair in Zuid- en Noord Amerika waar racquetball als een prof sport wordt beoefend. Het aantal banen groeit daar per week. Racquetball is dus zeker geschikt als een competitiesport. In Nederland en Europa is het niet eenvoudig. Sportcentra staan vaak op dure grond. De racquetballbaan is wat groter dan de squashbaan en dus duurder en de populariteit van squash loopt de laatste jaren sterk terug. De ondernemers spelen liever op safe, op het aantal vierkante meters van een racquetball- en of squashbaan kan je veel mensen laten fitnessen. De ondernemers nemen het risico dus liever niet.
Er zijn wel wat ondernemers die racketball aanbieden -let op het verschil in schrijfwijze. Racketball isracquetball op een squashbaan. De bal is stuitert dan weer wat minder.
(zie ook www.racketball.eu).
Racquetball en squash worden vaak door buitenstaanders door elkaar gehaald. Wat is het verschil tussen deze twee racketsporten?
Heel kort, racket, bal en baan. Het lijkt hetzelfde zoals voetbal lijkt op rugby, er is een veld, bal en een goal.
Het racket is wat korter, 55 centimeter, en het blad is wat breder.De bal ligt qua formaat tussen een squashbal en een tennisbal in. De racquetball-bal stuitert echter veel beter dan een squash- en of tennisbal. De baan lijkt erg op een squashbaan maar is een stuk langer, 12,20 meter tegenover een squashbaan van 9,75 meter.
Omdat de bal veel beter stuitert dan een squashbal, is racquetball relatief makkelijk te leren. Ook bij beginnende en jeugdige beoefenaren kan racquetball al snel tot mooie spelmomenten leiden. Bij squash valt de bal eerder “dood” waardoor dit een stuk moeilijker te leren is.
Hoe groot is de sport internationaal en hoe groot in Nederland? En hoe verhoudt het niveau in Nederland zich tot het internationale niveau?
Internationaal kan racquetball zich qua grootte redelijk meten met squash. Racquetball wordt met name veel gespeeld in Zuid- en Noord Amerika, Korea en Japan. In Europa is racquetball relatief klein. Behalve in Ierland waar zo’n zestig banen zijn.
Het internationale niveau van Nederland heeft zich altijd rondom plaats 10 tot 14 op de WK’s afgespeeld. Het laatste WK waaraan Nederland heeft meegedaan was echter in 2010 in Ierland met als resultaat een tiende plaats. In 2012 en in 2014 hebben we geen spelers meer die meedoen met het WK. De groep uit 2010 is “te oud” en er is te weinig nieuwe aanwas.
De Nederlandse Racquetball Associatie is één van de kleinste sportbonden in Nederland, is het moeilijker of makkelijker om de leden te bedienen als het aantal zo klein is?
Ik kan dit niet vergelijken omdat we altijd een kleine bond zijn geweest. Voordeel is dat je als bestuur alle leden bijna persoonlijk kent en snel dingen kan organiseren waaraan behoefte is. We zouden dit natuurlijk liever anders zien.
Racquetball is een relatief jonge sport (halverwege de twintigste eeuw uitgevonden) en is behoorlijk dynamisch. Hoe komt het dat de sport niet die jonge dynamische uitstraling lijkt te hebben? Racquetball zou haast door kunnen gaan voor de 'extreme sport' onder de racketsporten.
Ik weet niet of racquetball geen dynamische uitstraling heeft. Onbekend maakt onbemind? Als ik speel met vrienden dan blijven er altijd wel mensen staan kijken, ze vinden het spectaculair, willen het ook proberen. Maar omdat we weinig spelers hebben vallen er ook regelmatig mensen weer af, te weinig competitie, vaak tegen dezelfde tegenstander enz. Het is een beetje het kip en het ei verhaal, aantal spelers en aantal banen.
zondag 11 mei 2014
Drie outsiders voor de Tour of California
Terwijl in Belfast en Dublin de Giro d'Italia door Marcel Kittel wordt gedomineerd begint vandaag aan de andere kant van de oceaan die andere World Tour etappekoers van de maand mei. Drie serieuze kandidaten voor de eindzege waar niemand aan denkt.
Rusland krijgt zijn eigen Atleti-Barca
Heel de voetbalwereld maakt zich op voor de directe confrontatie tussen de nummer één, Atletíco Madrid, en twee, Barcelona op de laatste speeldag van de Primera division. Vierduizend kilometer noordelijker staat echter een zelfde confrontatie op het programma, met een extra handicap.
vrijdag 9 mei 2014
De kanshebbers voor de ploegentijdrit
De Giro d'Italia opent vanavond in Belfast met een ploegentijdrit. Het parcours is 21,4 kilometer lang en niet bijzonder technisch. Geschikt voor de mannen van de grote molen dus. Voor een aantal ploegen is de ploegentijdrit het belangrijkste onderdeel van de wielerkalender. In dit artikel: de kanshebbers voor vandaag.
donderdag 8 mei 2014
Straatraces in Formule 1 een nieuwe trend?
Vandaag werd bekend dat Azerbeidzjan zijn eigen Formule 1 wedstrijd krijgt. Volgend jaar vervangt de Grand Prix van Bakoe die van Yeongam. De eenheidsworstencircuits die de laatste jaren in allerlei landen zijn neergelegd maken langzaam maar zeker plaats voor een nieuwe trend.
Bernie Ecclestone gaf het vandaag zelf eerlijk toe, de nieuwe circuits zijn eigenlijk best wel een dooie boel. Niet alleen in Yeongam, Zuid-Korea maar ook in Austin, Amerika en in Shanghai en Bahrein en eigenlijk overal waar bondsarchitect Hermann Tilke zijn gang mocht gaan.
De laatste jaren komt er gelukkig een nieuwe trend overwaaien uit Amerika. Waar na de grote oorlog in het Indycarwereldje de traditionele ovalen werden aangevuld met een reeks aan straatcircuits. Zien we ook in de koningsklasse van de racesport het aantal races op openbare wegen toenemen.
Sinds mensenheugenis staan Spa-Francorchamps en Monaco al op de kalender. Spa is gedeeltelijk en Monaco zelfs geheel op de openbare weg. De laatste paar seizoenen kwam daar al Marina Bay in Singapore bij en dit jaar gaan we voor het eerst in Sochi op de straten strijden om wie de snelste coureur van Rusland is. Ook in Rusland is de Tilke van Moskou ingeruild voor een straatrace dus.
Met de race in Bakoe erbij is de verdeling in 2016 tussen straatcircuits en gesloten circuits inmiddels 60-40. Een goede stap vooruit op weg naar meer spanning. Want dat is natuurlijk het enige echte aspect van belang. Wetende dat onder andere gesprekken over Peking en Las Vegas gaande zijn kan die verdeling wel eens heel snel totaal doorslaan naar de openbare weg.
Bernie Ecclestone gaf het vandaag zelf eerlijk toe, de nieuwe circuits zijn eigenlijk best wel een dooie boel. Niet alleen in Yeongam, Zuid-Korea maar ook in Austin, Amerika en in Shanghai en Bahrein en eigenlijk overal waar bondsarchitect Hermann Tilke zijn gang mocht gaan.
De laatste jaren komt er gelukkig een nieuwe trend overwaaien uit Amerika. Waar na de grote oorlog in het Indycarwereldje de traditionele ovalen werden aangevuld met een reeks aan straatcircuits. Zien we ook in de koningsklasse van de racesport het aantal races op openbare wegen toenemen.
Sinds mensenheugenis staan Spa-Francorchamps en Monaco al op de kalender. Spa is gedeeltelijk en Monaco zelfs geheel op de openbare weg. De laatste paar seizoenen kwam daar al Marina Bay in Singapore bij en dit jaar gaan we voor het eerst in Sochi op de straten strijden om wie de snelste coureur van Rusland is. Ook in Rusland is de Tilke van Moskou ingeruild voor een straatrace dus.
Met de race in Bakoe erbij is de verdeling in 2016 tussen straatcircuits en gesloten circuits inmiddels 60-40. Een goede stap vooruit op weg naar meer spanning. Want dat is natuurlijk het enige echte aspect van belang. Wetende dat onder andere gesprekken over Peking en Las Vegas gaande zijn kan die verdeling wel eens heel snel totaal doorslaan naar de openbare weg.
woensdag 7 mei 2014
Kan iemand Quintana van de zege afhouden?
Vrijdag start een historische Giro d'Italia. Niet alleen vanwege het feit dat de start op vrijdag is maar ook omdat de wielercaravaan in Ierland is neergestreken. De ronde begint met één grote kanshebber. Kan de rest zich gaan concentreren op plek twee of is er hoop?
Nairo Quintana (Movistar) is zonder twijfel de renner die Vicenzo Nibali moet gaan opvolgen als Girowinnaar. Quintana uitte meerdere malen zijn liefde voor Italië's grootste etappekoers en wilde liever alleen het kopmanschap in deze wedstrijd dan een gedeeld kopmanschap in de Tour de France. In die Tour de France werd Quintana vorig jaar, in zijn allereerste grote ronde, direct tweede en pakte hij de witte trui voor beste jonge renner. Het contrast met zijn uitdagers is groot. Sommigen werden al prof toen Quintana nog op de basisschool zat.
Scarponi (34) is speciaal voor deze rol naar Astana gekomen dit seizoen. Bij Lampre zag men geen toekomst meer als kopman voor hem na de doorbraak van Diego Ulissi en het aantrekken van wereldkampioen Rui Costa. Bij de Kazachse formatie mag Scarponi nog één keer proberen de Giro op zijn naam te schrijven zoals hij ook in 2011 deed.
Ook Basso is oud-winnaar en ook Basso staat voor zijn laatste kunstje. Na tweemaal de eindzege in de Giro (2006 en 2011), een vierde plek in de Vuelta a Espana (2011) en een keer derde (2004) en tweede (2005) in de Tour is het de laatste jaren eigenlijk wel gedaan met de 36-jarige Basso. Bij gebrek aan kopmannen bij zijn ploeg Cannondale mag Ivan de verschrikkelijke het nog één keer proberen.
De winnaar van 2012 zakte vorig jaar volledig door het ijs. Sterker nog, de Canadees haalde de finish geeneens. Dit jaar is het deelnemersveld, uitgezonderd Quintana, nagenoeg hetzelfde als in zijn gloriejaar. Genoeg reden om Hesjedal podiumkansen toe te dichten dus.
De Nederlanders hebben het voorjaar gekleurd. Er was zelfs een moment dat Nederland bovenaan het overwinningenklassement stond. In dat licht besloot Belkin acht Nederlanders -en de Australiër David Tanner- op te stellen. Kelderman mag de Nederlandse enclave leiden, in de rug gesteund door Steven Kruijswijk. Kelderman won ondanks zijn jonge leeftijd al een aantal kleinere etappekoersen. Ook pakte hij het jongerenklassement in onder andere Romandië, Californië en Criterium du Dauphiné. Bij zijn Girodebuut in 2013 werd hij zeventiende, zelf gokt hij dit jaar op top 10 en als alles meezit is hij in staat het podium te bereiken.
De beste renner die nooit een grote ronde won. Rodriguez bereikte de afgelopen twee seizoenen in alle grote rondes en op het WK het podium maar stond nooit op de hoogste trede. Zijn kracht is dat hij altijd verbetert tijdens een etappekoers en hij in de laatste week op zijn best is als de concurrentie aan het zuurstof ligt.
Mogelijk dat de grootste uitdager van Quintana uit eigen land komt. Het is duidelijk hoogtij in de Colombiaanse sportwereld en dat uit zich vooral in het wielrennen. Rigoberto Uran eindigde in 2013 al als tweede in het eindklassement en zal er, nu hij bij Omega Pharma als kopman de show mag stelen, op gebrand zijn om dat resultaat tenminste te evenaren en liever nog te overtreffen. Nu Carlos Betancur in een klein sportief dal verkeert en Sergio Henao met blessures kampt is de hoop naast Quintana volledig op Uran gevestigd.
Nairo Quintana (Movistar) is zonder twijfel de renner die Vicenzo Nibali moet gaan opvolgen als Girowinnaar. Quintana uitte meerdere malen zijn liefde voor Italië's grootste etappekoers en wilde liever alleen het kopmanschap in deze wedstrijd dan een gedeeld kopmanschap in de Tour de France. In die Tour de France werd Quintana vorig jaar, in zijn allereerste grote ronde, direct tweede en pakte hij de witte trui voor beste jonge renner. Het contrast met zijn uitdagers is groot. Sommigen werden al prof toen Quintana nog op de basisschool zat.
Michèle Scarponi
Scarponi (34) is speciaal voor deze rol naar Astana gekomen dit seizoen. Bij Lampre zag men geen toekomst meer als kopman voor hem na de doorbraak van Diego Ulissi en het aantrekken van wereldkampioen Rui Costa. Bij de Kazachse formatie mag Scarponi nog één keer proberen de Giro op zijn naam te schrijven zoals hij ook in 2011 deed.
Ivan Basso
Ook Basso is oud-winnaar en ook Basso staat voor zijn laatste kunstje. Na tweemaal de eindzege in de Giro (2006 en 2011), een vierde plek in de Vuelta a Espana (2011) en een keer derde (2004) en tweede (2005) in de Tour is het de laatste jaren eigenlijk wel gedaan met de 36-jarige Basso. Bij gebrek aan kopmannen bij zijn ploeg Cannondale mag Ivan de verschrikkelijke het nog één keer proberen.
Ryder Hesjedal
De winnaar van 2012 zakte vorig jaar volledig door het ijs. Sterker nog, de Canadees haalde de finish geeneens. Dit jaar is het deelnemersveld, uitgezonderd Quintana, nagenoeg hetzelfde als in zijn gloriejaar. Genoeg reden om Hesjedal podiumkansen toe te dichten dus.
Wilco Kelderman
De Nederlanders hebben het voorjaar gekleurd. Er was zelfs een moment dat Nederland bovenaan het overwinningenklassement stond. In dat licht besloot Belkin acht Nederlanders -en de Australiër David Tanner- op te stellen. Kelderman mag de Nederlandse enclave leiden, in de rug gesteund door Steven Kruijswijk. Kelderman won ondanks zijn jonge leeftijd al een aantal kleinere etappekoersen. Ook pakte hij het jongerenklassement in onder andere Romandië, Californië en Criterium du Dauphiné. Bij zijn Girodebuut in 2013 werd hij zeventiende, zelf gokt hij dit jaar op top 10 en als alles meezit is hij in staat het podium te bereiken.
Joaquim Rodriguez
De beste renner die nooit een grote ronde won. Rodriguez bereikte de afgelopen twee seizoenen in alle grote rondes en op het WK het podium maar stond nooit op de hoogste trede. Zijn kracht is dat hij altijd verbetert tijdens een etappekoers en hij in de laatste week op zijn best is als de concurrentie aan het zuurstof ligt.
Rigoberto Uran
Mogelijk dat de grootste uitdager van Quintana uit eigen land komt. Het is duidelijk hoogtij in de Colombiaanse sportwereld en dat uit zich vooral in het wielrennen. Rigoberto Uran eindigde in 2013 al als tweede in het eindklassement en zal er, nu hij bij Omega Pharma als kopman de show mag stelen, op gebrand zijn om dat resultaat tenminste te evenaren en liever nog te overtreffen. Nu Carlos Betancur in een klein sportief dal verkeert en Sergio Henao met blessures kampt is de hoop naast Quintana volledig op Uran gevestigd.
dinsdag 6 mei 2014
[Video] De vijf beste NBA-spelers op een rij
De stemmen zijn geteld, de uitslag staat vast. De nieuwe Most Valueable Player van de NBA heet Kevin Durant. De forward van Oklahoma City Thunder klopte al vijf jaar op de poort en nu is hij de nieuwe koning. Hij is daarmee troonopvolger King James (LeBron James) die tweede werd. De gehele top vijf zie je hier op een rij.
4. Joakim Noah (Chicago Bulls)
Foto: Justin Smith/Wikicommons
1. Kevin Durant (Oklahoma City Thunder)
2. LeBron James (Miami Heat)
3. Blake Griffin (Los Angeles Clippers)
4. Joakim Noah (Chicago Bulls)
5. James Harden (Houston Rockets)
Foto: Justin Smith/Wikicommons
maandag 5 mei 2014
De waan van de dag regeert in de MLB
Stel, je wordt ontslagen. Je vraagt een laatste kans aan je baas en hij zegt dat je die kunt krijgen maar in een lagere functie. Jij accepteert dat en nog voor je er ook maar één werkdag in die nieuwe functie op hebt zitten maak je alweer promotie. Dat is de Major League in een notendop.
Ik heb het over Roger Bernadina. De Haagse honkballer maakt de laatste dagen mee hoe onderling inwisselbaar spelers worden gezien door de grote bazen in de bestuurskamers. Bernadina kende een goede voorbereiding waarin hij vocht voor een kans bij Cincinnati Reds in de hoofdmacht. Die plek verdiende hij. Mede omdat omdat zijn concurrent Skip Schumaker zichzelf blesseerde.
Gisteren keerde Schumaker terug op het veld. Voor de leiding van Reds een Reden om Bernadina direct af te danken en op de transferlijst te zetten. De Haagse hitter vroeg of hij voor zijn kans mocht vechten in een lager team -de zogenaamde- Minor Leagues. De leiding van Reds stemde toe en gaf hem een plekje bij Louisville.
Nog voor Bernadina koers richting Louisville kon zetten kon hij zijn koffers alweer uitpakken. Reden? Jay Bruce is minimaal een maand niet inzetbaar. Bernadina is dus weer interessant als 'goedkope' arbeidskracht. En over een maand kan het weer anders zijn.
Verhalen als dat van Bernadina zijn schering en inslag in het Amerikaanse tophonkbal. Antilliaan Dashenko Ricardo verlengde in februari nog zijn contract bij Los Angeles Dodgers om in maart gedesillusioneerd op het vliegtuig richting Nederland te stappen om bij Corendon Kinheim aan de slag te gaan. Ook Kalian Sams verlengde zijn contract om na twee weken alweer ontslagen te worden. En morgen? Dan kan alles weer anders zijn in de MLB.
Ik heb het over Roger Bernadina. De Haagse honkballer maakt de laatste dagen mee hoe onderling inwisselbaar spelers worden gezien door de grote bazen in de bestuurskamers. Bernadina kende een goede voorbereiding waarin hij vocht voor een kans bij Cincinnati Reds in de hoofdmacht. Die plek verdiende hij. Mede omdat omdat zijn concurrent Skip Schumaker zichzelf blesseerde.
Gisteren keerde Schumaker terug op het veld. Voor de leiding van Reds een Reden om Bernadina direct af te danken en op de transferlijst te zetten. De Haagse hitter vroeg of hij voor zijn kans mocht vechten in een lager team -de zogenaamde- Minor Leagues. De leiding van Reds stemde toe en gaf hem een plekje bij Louisville.
Goedkope kracht
Nog voor Bernadina koers richting Louisville kon zetten kon hij zijn koffers alweer uitpakken. Reden? Jay Bruce is minimaal een maand niet inzetbaar. Bernadina is dus weer interessant als 'goedkope' arbeidskracht. En over een maand kan het weer anders zijn.
Verhalen als dat van Bernadina zijn schering en inslag in het Amerikaanse tophonkbal. Antilliaan Dashenko Ricardo verlengde in februari nog zijn contract bij Los Angeles Dodgers om in maart gedesillusioneerd op het vliegtuig richting Nederland te stappen om bij Corendon Kinheim aan de slag te gaan. Ook Kalian Sams verlengde zijn contract om na twee weken alweer ontslagen te worden. En morgen? Dan kan alles weer anders zijn in de MLB.
[Video] 'Caveman' stopt ermee
De Fransman Sebastien 'Caveman' Chabal gaat me pensioen. Met zijn lange haar en volle baard werd hij een wereldwijd cultfiguur. Zelfs in landen waar rugby totaal geen plaats in de maatschappij heeft kennen echte sportliefhebbers hem. Na veertien jaar is het genoeg geweest voor de Franse nummer acht.
Omdat woorden het atletisch vermogen van Chabal niet goed onder woorden brengen doen we het met een aantal beelden.
http://youtu.be/B1zkDi5SkWs
http://youtu.be/2psDE3fGDeY
http://youtu.be/xv4G92Fgvuw
http://youtu.be/Zcth0RNSTLs
Omdat woorden het atletisch vermogen van Chabal niet goed onder woorden brengen doen we het met een aantal beelden.
http://youtu.be/B1zkDi5SkWs
http://youtu.be/2psDE3fGDeY
http://youtu.be/xv4G92Fgvuw
http://youtu.be/Zcth0RNSTLs
De twintig van Louis, wie wel en wie niet?
De groep van twintig spelers die vandaag door bondscoach Louis van Gaal is opgeroepen is ruwweg te verdelen in twee delen. De tien die in vorm moeten blijven en de tien waarvan er één of twee overblijven na een survival of the fittest. Wie behoren tot de eerste groep? En welke twee van de overige tien gaan door naar de volgende ronde?
Aanwijzen wie de twintig eredivisiespelers zijn die zich straks gegarandeerd bij de laatste dertig mogen voegen is niet heel erg moeilijk. Een aantal is een vaste waarde geworden onder Van Gaal. De anderen passen in zijn profiel. We doen het per linie. Wie maken grote kans op een ticket naar Rio?
Ervan uitgaande dat in de groep van dertig straks vier keepers worden opgenomen en Michel Vorm en Tim Krul daarbij zijn, strijden de drie die nu opgeroepen zijn daarom om twee plaatsen. Jasper Cillesen lijkt gezien de afgelopen interlands een zekerheid. De bondscoach heeft bovendien letterlijk gezegd dat Kenneth Vermeer hem bevalt. Die twee blijven dus over.
Voorspelling: Jasper Cillesen en Kenneth Vermeer.
Zekerheden bij de verdedigers zijn Daryl Janmaat en Bruno Martins Indi. Het Feyenoordduo heeft vrijwel alle interlands onder Van Gaal gespeeld. Van Gaal heeft met Karim Rekik hetzelfde als met keeper Vermeer, hij ziet iets in hem wat anderen niet zien, een Oranje-international. Terence Kongolo wordt al weken getipt als de verrassing en zal dus ook de eerste schifting overleven.
Voorspelling: Daryl Janmaat, Bruno Martins Indi, Terence Kongolo en Karim Rekik.
De grootste verrassingen zullen in deze linie plaatsvinden. Daley Blind is van de groep van twintig de enige zekerheid. Tonny Vilhena lijkt net op tijd zijn beste vorm te hebben gevonden en Georginio Wijnaldum is het meest gebrand op speelminuten na een seizoen vol blessureleed. Jordy Clasie lijkt daarom na het verliezen van zijn basisplaats op het U21 EK vorige zomer opnieuw een teleurstelling te moeten slikken.
Voorspellinng: Daley Blind, Tonny Vilhena en Georginio Wijnaldum
De drie overgebleven plekken zullen naar vleugelflitsers gaan. De spitsen zijn immers Robin van Persie, Klaas-Jan Huntelaar en Dirk Kuijt, allen actief buiten de landsgrenzen. Jurgen Locadia en Luc Castaignos zijn puur op het trainingskamp aanwezig om negen tegen negen te kunnen spelen tijdens trainingsvormen. Dat betekent dus dat de mannen met snelheid op links en rechts nog een kans om naar Brazilië te gaan.
Voorspelling: Memphis Depay, Luciano Narsingh en Jean-Paul Boëtius.
Aanwijzen wie de twintig eredivisiespelers zijn die zich straks gegarandeerd bij de laatste dertig mogen voegen is niet heel erg moeilijk. Een aantal is een vaste waarde geworden onder Van Gaal. De anderen passen in zijn profiel. We doen het per linie. Wie maken grote kans op een ticket naar Rio?
Keepers
Ervan uitgaande dat in de groep van dertig straks vier keepers worden opgenomen en Michel Vorm en Tim Krul daarbij zijn, strijden de drie die nu opgeroepen zijn daarom om twee plaatsen. Jasper Cillesen lijkt gezien de afgelopen interlands een zekerheid. De bondscoach heeft bovendien letterlijk gezegd dat Kenneth Vermeer hem bevalt. Die twee blijven dus over.
Voorspelling: Jasper Cillesen en Kenneth Vermeer.
Verdedigers
Zekerheden bij de verdedigers zijn Daryl Janmaat en Bruno Martins Indi. Het Feyenoordduo heeft vrijwel alle interlands onder Van Gaal gespeeld. Van Gaal heeft met Karim Rekik hetzelfde als met keeper Vermeer, hij ziet iets in hem wat anderen niet zien, een Oranje-international. Terence Kongolo wordt al weken getipt als de verrassing en zal dus ook de eerste schifting overleven.
Voorspelling: Daryl Janmaat, Bruno Martins Indi, Terence Kongolo en Karim Rekik.
Middenvelders
De grootste verrassingen zullen in deze linie plaatsvinden. Daley Blind is van de groep van twintig de enige zekerheid. Tonny Vilhena lijkt net op tijd zijn beste vorm te hebben gevonden en Georginio Wijnaldum is het meest gebrand op speelminuten na een seizoen vol blessureleed. Jordy Clasie lijkt daarom na het verliezen van zijn basisplaats op het U21 EK vorige zomer opnieuw een teleurstelling te moeten slikken.
Voorspellinng: Daley Blind, Tonny Vilhena en Georginio Wijnaldum
Aanvallers
De drie overgebleven plekken zullen naar vleugelflitsers gaan. De spitsen zijn immers Robin van Persie, Klaas-Jan Huntelaar en Dirk Kuijt, allen actief buiten de landsgrenzen. Jurgen Locadia en Luc Castaignos zijn puur op het trainingskamp aanwezig om negen tegen negen te kunnen spelen tijdens trainingsvormen. Dat betekent dus dat de mannen met snelheid op links en rechts nog een kans om naar Brazilië te gaan.
Voorspelling: Memphis Depay, Luciano Narsingh en Jean-Paul Boëtius.
zondag 4 mei 2014
Vijf redenen om vannacht NBA play offs te kijken
Terwijl de mannen van titelverdediger Miami Heat al een week vanuit hun leunstoel kijken welke ander ploegen naar de tweede ronde van de play offs gaan vechten vier ploegen vannacht voor de laatste twee tickets. In dit artikel vijf interessante feiten over de NBA play offs.
De eerste ronde van de NBA play-offs 2014 gaat de geschiedenis in als meest spectaculaire ooit. Zelden waren de zestien ploegen zo gewaagd aan elkaar. Maar liefst vijf van de acht match ups draaiden uit op een zevende wedstrijd. Twee van die Game 7 wedstrijden, Toronto Raptors-Brooklyn Nets en San Antonio Spurs-Dallas Mavericks worden vannacht beslist. Spurs-Marvericks is ook nog eens een derby, het vuur zal extra hoog worden opgestookt.
Tim Duncan, Dirk Nowitski, Vince Carter, Kevin Garnett. Een hele generatie topbasketballers zou wel eens voor het laatst op het hoogste podium kunnen staan vanavond. Spurs en Mavericks hebben de eerste vijftien jaar van de eenentwintigste eeuw kleur gegeven. Tim Duncan heeft bijvoorbeeld sinds hij 1997 prof werd nooit de play-offs gemist, en daarmee San Antonio Spurs dus ook niet, hoe lang De dertigers het nog volhouden weet niemand. Sommigen kunnen na vanavond wel eens nooit meer terugkeren in het naseizoen.
San Antonio Spurs-Dallas Mavericks is zoals gezegd een staatsderby. Beide ploegen komen uit Texas. Spurs is het oudere team van de twee en begon ooit als Dallas Chaparrals. Nadat de ploeg naar San Antonio verhuisde werd in Dallas een nieuwe club opgericht: Mavericks. De eerste wedstrijd van de Mavs als NBA-team was tegen Spurs en werd gewonnen. Het is de zesde keer dat de teams elkaar in de play offs treffen, de stand is 3-2 voor Spurs.
Van alle acht confrontaties in de eerste ronde was Raptors-Nets degene met veruit de hoogste amusementswaarde. Zowel op als buiten het veld. Game six is nu al een klassieker en de uitspraken van Andray Blatche zijn nu al legendarisch. Blatche garandeerde in New York Post dat de fans vanavond een overwinning van Nets te zien krijgen. Dit is geheel in New Yorkse traditie, denk aan NFL Hall of Famers Joe Namath en Mark Messier, en reden genoeg om opnieuw van spektakel uit te gaan. De pers speelde sowieso een grote rol. De Toronto Sun deed een gooi naar een plek de rubriek koppensnellen.
Zowel Toronto Raptors als Brooklyn Nets won nog nooit een play-offduel dat uitdraaide op een reeks van zeven wedstrijden. Zoals het Nederlands voetbalelftal in 2004 met het penaltysyndroom afrekende en de Zweden hem behielden zo gaat één van deze twee vanavond het spook van de zevende wedstrijd verslaan terwijl de ander nog dieper in het bijgeloof wordt gestort. Naarmate de wedstrijd gelijk op blijft gaan tegen het einde zullen zenuwen een hele grote rol spelen bij deze twee kleine ploegen. Bovendien mag de winnaar het in de volgende ronde gaan opnemen tegen de grootmacht van dit moment: Miami Heat.
Meest spectaculaire eerste ronde ooit
De eerste ronde van de NBA play-offs 2014 gaat de geschiedenis in als meest spectaculaire ooit. Zelden waren de zestien ploegen zo gewaagd aan elkaar. Maar liefst vijf van de acht match ups draaiden uit op een zevende wedstrijd. Twee van die Game 7 wedstrijden, Toronto Raptors-Brooklyn Nets en San Antonio Spurs-Dallas Mavericks worden vannacht beslist. Spurs-Marvericks is ook nog eens een derby, het vuur zal extra hoog worden opgestookt.
Einde van een tijdperk
Tim Duncan, Dirk Nowitski, Vince Carter, Kevin Garnett. Een hele generatie topbasketballers zou wel eens voor het laatst op het hoogste podium kunnen staan vanavond. Spurs en Mavericks hebben de eerste vijftien jaar van de eenentwintigste eeuw kleur gegeven. Tim Duncan heeft bijvoorbeeld sinds hij 1997 prof werd nooit de play-offs gemist, en daarmee San Antonio Spurs dus ook niet, hoe lang De dertigers het nog volhouden weet niemand. Sommigen kunnen na vanavond wel eens nooit meer terugkeren in het naseizoen.
Texaanse rivaliteit
San Antonio Spurs-Dallas Mavericks is zoals gezegd een staatsderby. Beide ploegen komen uit Texas. Spurs is het oudere team van de twee en begon ooit als Dallas Chaparrals. Nadat de ploeg naar San Antonio verhuisde werd in Dallas een nieuwe club opgericht: Mavericks. De eerste wedstrijd van de Mavs als NBA-team was tegen Spurs en werd gewonnen. Het is de zesde keer dat de teams elkaar in de play offs treffen, de stand is 3-2 voor Spurs.
Hoogste amusementswaarde
Van alle acht confrontaties in de eerste ronde was Raptors-Nets degene met veruit de hoogste amusementswaarde. Zowel op als buiten het veld. Game six is nu al een klassieker en de uitspraken van Andray Blatche zijn nu al legendarisch. Blatche garandeerde in New York Post dat de fans vanavond een overwinning van Nets te zien krijgen. Dit is geheel in New Yorkse traditie, denk aan NFL Hall of Famers Joe Namath en Mark Messier, en reden genoeg om opnieuw van spektakel uit te gaan. De pers speelde sowieso een grote rol. De Toronto Sun deed een gooi naar een plek de rubriek koppensnellen.
Game 7 syndroom
Zowel Toronto Raptors als Brooklyn Nets won nog nooit een play-offduel dat uitdraaide op een reeks van zeven wedstrijden. Zoals het Nederlands voetbalelftal in 2004 met het penaltysyndroom afrekende en de Zweden hem behielden zo gaat één van deze twee vanavond het spook van de zevende wedstrijd verslaan terwijl de ander nog dieper in het bijgeloof wordt gestort. Naarmate de wedstrijd gelijk op blijft gaan tegen het einde zullen zenuwen een hele grote rol spelen bij deze twee kleine ploegen. Bovendien mag de winnaar het in de volgende ronde gaan opnemen tegen de grootmacht van dit moment: Miami Heat.
zaterdag 3 mei 2014
Talladega opnieuw plaats van Nascarhistorie
Voor het eerst in de geschiedenis wordt de poleposition in een Nascar race bepaald volgens het Knock Out principe. Allemaal de baan op en zorgen dat je de snelste bent dus. Plaats van handeling is ook nog eens de grootste oval op de kalender: Talladega Superspeedway.
Het is voor het eerst in het vijfenzestigjarig bestaan van de raceklasse dat er volgens deze manier om de beste startplekken wordt gestreden. Het systeem wordt maar in een beperkt aantal races gebruikt. Het is kopie van het kwalificatiesysteem uit de Formule 1. Met zijn allen het circuit op in de eerste vijfentwintig minuten. De snelste 24 gaan naar de tien minuten durende ronde twee. De snelste twaalf maken vervolgens in de laatste vijf minuten uit wie de pole pakt.
Hoewel het systeem in de koningsklasse Formule 1 prima werkt komt er uit de Nascar Sprint Cup hoek veel kritiek. In opleidingsklasse Nationwide Series wordt daarom ook nog geen gebruik van de nieuwe methode gemaakt. Omdat de banen relatief kort zijn en de bolides ongeveer gelijk aan elkaar, veel meer dan in de Formule 1, bestaat het gevaar dat de kwalificatiedag een soort tweede (of eigenlijk eerste van twee) racedag wordt. USA Today publiceerde gisteren een artikel waarin alle ondervraagden zonder uitzondering woorden als chaos, gestoord en ongeorganiseerd zooitje in de mond namen.
Voor de race op Talladega Superspeedway gelden drie grote kanshebbers. Een legende, een rebel en een expert. Wij zetten ze naast elkaar en zoeken uit wat ze kunnen.
Dale Earnhardt Jr.
Dale Earnhardt schreef de eerste race van dit seizoen op zijn naam. Dat was ook nog eens van de grootste affiches van het jaar: Daytona 500. Earnhardt is lekker bezig tot nu toe tot nu toe verzamelde hij 309 punten en staat daarmee vijfde in de tussenstand. Op Talladega heeft Earnhardt een prima staat van dienst met veertien keer top 10 waarvan tien keer top vijf waarvan twee keer winnaar. Het circuit is sowieso goed voor de familie Earnhardt gweest, ook Dale sr. won er regelmatig.
Matt Kenseth
Kenseth is generatiegenoot van Earnhardt Jr. Ook Kenseth heeft een imposante staat van dienst. En ook Kenseth heeft nog altijd honger. Dit jaar pakte hij pas één zege en nota bene ook nog eens één die niet meetelt voor het klassement. In de achttien jaar dat Kenseth inmiddels Nascar rijdt reed hij 271 Nationwide races. Daarvan eindigde hij er maar liefst 188 in de top tien.
Kurt Busch
De rebel Kurt wil in de voetsporen van zijn jongere broer Kyle treden. Kyle won immers in 2008 op Talladega Superspeedway. Kyle staat bovendien ook nu weer hoog in het tussenklassement, op pelk vier. Kurt daarentegen kwam maar moeizaam op gang. De eerste vier races leverde zelfs geen plek bij de eerste twintig op. Team Stweart-Haas Racing lijkt inmiddels de zaken op orde te hebben, getuige de zege van Kevin Harvick in Darlington. Kurt zal al zijn criticasters nu ook eindelijk de mond eens willen snoeren.
Het is voor het eerst in het vijfenzestigjarig bestaan van de raceklasse dat er volgens deze manier om de beste startplekken wordt gestreden. Het systeem wordt maar in een beperkt aantal races gebruikt. Het is kopie van het kwalificatiesysteem uit de Formule 1. Met zijn allen het circuit op in de eerste vijfentwintig minuten. De snelste 24 gaan naar de tien minuten durende ronde twee. De snelste twaalf maken vervolgens in de laatste vijf minuten uit wie de pole pakt.
Hoewel het systeem in de koningsklasse Formule 1 prima werkt komt er uit de Nascar Sprint Cup hoek veel kritiek. In opleidingsklasse Nationwide Series wordt daarom ook nog geen gebruik van de nieuwe methode gemaakt. Omdat de banen relatief kort zijn en de bolides ongeveer gelijk aan elkaar, veel meer dan in de Formule 1, bestaat het gevaar dat de kwalificatiedag een soort tweede (of eigenlijk eerste van twee) racedag wordt. USA Today publiceerde gisteren een artikel waarin alle ondervraagden zonder uitzondering woorden als chaos, gestoord en ongeorganiseerd zooitje in de mond namen.
Kanshebbers
Voor de race op Talladega Superspeedway gelden drie grote kanshebbers. Een legende, een rebel en een expert. Wij zetten ze naast elkaar en zoeken uit wat ze kunnen.
Dale Earnhardt Jr.
Dale Earnhardt schreef de eerste race van dit seizoen op zijn naam. Dat was ook nog eens van de grootste affiches van het jaar: Daytona 500. Earnhardt is lekker bezig tot nu toe tot nu toe verzamelde hij 309 punten en staat daarmee vijfde in de tussenstand. Op Talladega heeft Earnhardt een prima staat van dienst met veertien keer top 10 waarvan tien keer top vijf waarvan twee keer winnaar. Het circuit is sowieso goed voor de familie Earnhardt gweest, ook Dale sr. won er regelmatig.
Matt Kenseth
Kenseth is generatiegenoot van Earnhardt Jr. Ook Kenseth heeft een imposante staat van dienst. En ook Kenseth heeft nog altijd honger. Dit jaar pakte hij pas één zege en nota bene ook nog eens één die niet meetelt voor het klassement. In de achttien jaar dat Kenseth inmiddels Nascar rijdt reed hij 271 Nationwide races. Daarvan eindigde hij er maar liefst 188 in de top tien.
Kurt Busch
De rebel Kurt wil in de voetsporen van zijn jongere broer Kyle treden. Kyle won immers in 2008 op Talladega Superspeedway. Kyle staat bovendien ook nu weer hoog in het tussenklassement, op pelk vier. Kurt daarentegen kwam maar moeizaam op gang. De eerste vier races leverde zelfs geen plek bij de eerste twintig op. Team Stweart-Haas Racing lijkt inmiddels de zaken op orde te hebben, getuige de zege van Kevin Harvick in Darlington. Kurt zal al zijn criticasters nu ook eindelijk de mond eens willen snoeren.
Abonneren op:
Posts (Atom)