5. Gennady Golovkin
Het grootste sportevent van dit jaar kreeg het labeltje Fight of the Century opgeplakt. Daar moesten we allemaal maar eens voor gaan zitten, het liefst tegen betaling van een pak pay-per-view duiten. Wat het grootste gevecht sinds Tyson versus Holyfield had moeten worden en de bokssport in één keer weer op de kaart had moeten zetten bereikte echter totaal het tegenovergestelde. Helaas, er was geen reet aan Mayweather versus Pacquiao. Voor iedereen is het nu wel duidelijk, boksen is iets uit de vorige eeuw. Boksen is eigenlijk gewoon verdrongen door betere gevechtsvarianten zoals kickboksen en MMA. Dat de sport sinds de millenniumwisseling gedomineerd wordt door twee mannen die heel handig zijn in het verbuigen van de regels helpt ook al niet.
Enter Gennady Golovkin. De Kazakse knock-out koning reeg in 2015 nog maar eens een paar scalpen aan zijn championshipbelt. Misschien is boksen toch nog in leven.
4. Kristof Allegaert
Ongeveer een week nadat Chris Froome al het gezeik dat hij letterlijk en figuurlijk over zich heen had gekregen had doorstaan en voor de tweede keer de Tour de France had gewonnen stonden ergens aan de rand van Europa acht mannen en een vrouw aan de start van een echte wielerrace. De allereerste Trans Siberian Extreme. Een wedstrijd die drie keer zo lang is als de Tour de France maar in slechts de helft van het aantal dagen beslist moet worden.
Dat doe je dus niet zomaar even. Behalve als je uit België komt. Het land waar ze ergens in de jaren tachtig blijkbaar een paar potjes toverdrank in de waterleidingen hebben laten leeglopen. Belgen kunnen ineens alles, voetballen, tennissen, niets is ze te gek. Zo’n rondje door Rusland op een fiets al helemaal niet. Dus kwam Kristof Allegaert na een koers van 381 uur en een handvol minuten en seconden als eerste over de finish. Chris of Kris, voor ons is de keuze niet zo moeilijk!
3. Eddie Hall
Elke generatie heeft zijn knuffelstrongman. Rond 1900 was Eugene Sandow de sterkste en meest gespierde verschijning op aarde. Kort na hem verscheen Charles Atlas ten tonele, de man die telefoonboeken in stukken scheurde en alle vrouwen van Amerika ermee om zijn vinger wond. Steve Reeves, Reg Park en Arnold Schwarzenegger mochten ook enige tijd het genoegen de allerallerallersterkste te zijn smaken. De knuffelsterkeman van 2015 kennen we van TV. Nee, het is niet deze schreeuwlelijk. Het is deze mafkees.
Op dagen dat Haftor Bjornsson zich niet bezighoudt met fantasyshows opnemen wil hij nog wel eens een barbelletje of dumbbelletje optillen. Kilo’tje of vijfhonderd erop geschroefd en gaan. Met zo’n tegenstander is het niet gek dat de mannen die echt voor de strongmansport leven gepusht worden tot grootse daden. Eddie Hall is zo’n man. Eddie brak dit jaar tot tweemaal toe het wereldrecord deadliften. Reken even uit hoevaak jij hier met je eigen lichaamsgewicht in past.
2. Victor Espinoza
Je zal als sportman maar minder bekend zijn dan je ‘gereedschap’. Hoeveel is je 'menselijke' prestatie dan eigenlijk nog waard? In racesport, dat is nog enigszins te begrijpen. Maar je ziet de liefhebber nog niet zo snel het racket van Roger Federer belangrijker vinden dan Fed-Express zelf. Om over de bat van Mike Trout of de bal van Steph Curry nog maar te zwijgen. En dan is er Victor Espinoza.
Wie?
Dat Espinoza minder beroemd is dan zijn ‘werktuig’ is niet zo vreemd. Espinoza komt namelijk uit in een sport waarin het net zo belangrijk is om je ‘tool’ te trainen als je eigen uurtjes in de gym te volbrengen. Espinoza is de jockey die het paard American Pharoah naar de triple crown jaagde dit seizoen. Mexicaan Espinoza en American Pharoah wonnen samen de Kentucky Derby, Preakness Stakes en Belmont Stakes. Alsof dat nog niet genoeg was won het duo ook nog de Breeders' Cup Classic, de vierde grote race van het jaar. Daarmee was Victor Espinoza de eerste man ooit die samen met zijn paard deze Grand Slam in een en hetzelfde jaar volbracht. En dan nog kan hij rustig over straat.
1. Ryan Cavalieri
Ryan Cavalieri is de Sven Kramer van de USA. Hij is meervoudig kampioen in een sport waar de rest van de wereld geen reet om geeft. In juli voegde hij nog maar eens twee titels aan zijn palmares toe, in de twowheeldrive-klasse en de fourwheeldrive-klasse. Dat klinkt als of hij racet, is hij soms een NASCAR-kampioen? Vertoont hij zijn kunsten soms in de Indycar? Won hij dit jaar misschien de Mint 400 of de Dakar Rally?
Niets van dat alles. Cavalieri is de Amerikaanse dubbelkampioen in het racen met radiografisch bestuurbare wagens van een schaal 1:10. De sport waarbij de zwaarste blessure die je kunt oplopen een RSI-duim is. Met recht de grootse held van de kleine sporten dus. De vete tussen Cavalieri en zijn landgenoot Jared Tebo liep ook dit jaar weer eens hoog op. Zo hoog zelfs dat Amerikaans kampioen Cavalieri en de nummer 1 van de wereldranglijst Tebo allebei geen wereldtitel pakten, die eer ging naar de lachende derde. Dat was trouwens ook al een Amerikaan, Spencer Rivkin. Als je het over sporthelden hebt dan heb je het (te weinig) over Ryan Cavalieri.
