Wat is deze Belkin Tourploeg waard?

De negen namen van Belkin die de maand juli voor sportminnend Nederland moeten kleuren zijn bekend. Dat zeven van de negen geselecteerden het Rood-Wit-Blauw vertegenwoordigen helpt daar in ieder geval alvast aan mee. Maar als het chauvinisme opzij wordt gezet, wat zijn deze negen dan werkelijk waard?

Vorig jaar kende de Belkinformatie een uitstekende Tour de France. een zesde plaats voor Bauke Mollema een dertiende voor Laurens ten Dam en met Robert Gesink en Lars-Petter Nordhaug nog eens twee man bij de eerste vijftig. Dat het een geslaagde Ronde was bleek ook uit het feit dat alle negen 'uitreden'. Die negen (Mollema, Ten Dam, Gesink, Nordhaug, Tankink, Wynants, Vanmarcke, Leezer en Boom) zijn nagenoeg bij elkaar gebleven.

Boom, Vanmarcke, Wynants

Hoewel de goede klassementsprestaties in de recente grote rondes met gejuich werden ontvangen is Nederland is de grote droom van de fans toch om weer eens etappe-overwinningen te kunnen vieren. Nederlandse etappe-overwinningen. Helaas zijn de Nederlandse zegekansen in de selectie dun gezaaid. Voor de etappewinst komen in eerste instantie Lars Boom, Sep Vanmarcke en Maarten Wynants in aanmerking. Dit drietal zal met de vluchters op pad gaan en heeft het vermogen de juiste ontsnapping te kiezen. Het nadeel is alleen dat zij dit meestal in kleinere wedstrijden doen en zelden in de grote rondes.

Boom verdient hierin het meeste krediet. In 2013 zat Lars Boom in de juiste ontsnapping in etappe 1, etappe 2 en etappe 17. Hoewel geen enkele van deze vluchtpogingen tot de finish droeg reed Boom wel zo'n 400 kilometer in de aanval. Vanmarcke en Wynants deden dat niet. Opvallend was dat geen van de Belkins in de succesvolle ontsnappingen van etappe 14 en etappe 16 zat. De enige die wel succesvol voor het peloton uit wist te blijven is er dit jaar niet bij. Robert Gesink werd achtste in de bergrit naar Le Grand Bornant in etappe 19.

Dagzegekansen na een geslaagde vlucht lijken daarmee minimaal. Belkin had ervoor kunnen (moeten) kiezen één van de twee Belgen in te ruilen voor Jonathan Hivert. Anderzijds is de optie met de grootste winkans, het opstellen van Moreno Hofland, niet mogelijk, Hofland is niet voldoende hersteld om in de Tour de France een topprestatie neer te zetten.

Mollema en Ten Dam

De eerste de beste etappe bergop was in 2013 gelijk het startschot van de sterke Tourcampagne van Bau en Lau. In etappe acht pakte het duo plek vier en vijf. Een dag later pakte Mollema de achtste plek in een 'Luikachtig' sprintje tegen bijvoorbeeld Daniel Martin en Michal Kwiatkowski. De tweede week was de week waarin de slag werd geslagen. Eerst met een uitstekende tijdrit en vervolgens de legendarische waaieretappe van Tours naar Saint-Armand Montrond.

Belangrijk daarin is de vorm waarmee Mollema naar de Tour kwam en hoe die zich verhoudt tot zijn vorm nu. De verrassing daarin is dat die vorm nagenoeg gelijk of misschien zelfs iets beter is. Uitslagen als een derde plaats in de Ronde van Zwitserland (vorig jaar tweede), een derde in de Ronde van Noorwegen (vorig jaar vierde) en topklasseringen in Luik-Bastenaken-Luik (15 tegenover 77), Waalse Pijl (4 tegenover 9) en Amstel Gold Race (7 tegenover 10) geven aan dat Mollema niet slechter is dan in 2013.

Voor Laurens ten Dam geldt hetzelfde. Ook zijn programma is 2014 iets anders dan in 2013 maar de uitslagen zijn ongeveer gelijk of zelfs beter. Zo reed hij dit jaar de Ronde van Californië waar hij als achtste in het klassement eindigde na twee elfde plaatsen in de gevreesde bergritten naar Mount Diablo en Mountain High.

Nieuwelingen in 2014

Op het eerste gezicht lijk de ploegleiding van Belkin er goed aan te hebben gedaan, al dan niet gedwongen, om Gesink en Nordhaug in te ruilen voor Clement en Kruijswijk. Waar Gesink en Nordhaug zichzelf er toe moeten zetten om zich weg te cijferen zijn Stef Clement en Steven Kruijswijk veel meer aan deze rol gewend. Daardoor zijn zij ook meer bekwaam in de helpersrol in de bergen. Als Belkin het beter kan doen dan in 2013 dan is dat omdat zij hier een stap vooruit hebben gezet. Stef Clement is bovendien een wapen in de tijdritten.

De rol van Tom Leezer en Bram Tankink tot slot is van buitenaf moeilijk op waarde te schatten. Pas wanneer de UCI ertoe over gaat camera's op de fietsen te plaatsen en de communicatiekanalen openbaar te maken zal het grote publiek pas echt weten wat een leider op de weg nu eigenlijk voor echte inbreng heeft.