Alle wedstrijden die door het Waalse heuvellandschap trekken hebben allure. Tien keer klimmen, waarvan de laatste helling naar de finish leidt, is geen slappe hap. De Muur van Huy is kort maar ontzettend krachtig. De 1,3 kilometer lange klim met een gemiddeld stijginspercentage van 9,3% doet menig, gelijkmatig oplopende, grote klim verbleken. Dit jaar ging het peloton er ook weer driemaal over met als hoogtepunt de finish op de top. En in het collectieve wielergeheugen staat de demonstratie op de Muur van Gewis-Ballan in 1994, de openbaring van EPO, gegrift. Het parcours spreekt dus in het voordeel van de wedstrijd.
De Erelijst
Valverde, Gilbert, Armstrong, Bartoli, Jalabert, Hinault, Fignon, Zoetemelk, Merckx, De Vlaemink, Poulidor, Kübler, Coppi, de lijst aan grote namen onder de winnaars is eindeloos. Sterker nog, Amstel Gold Race, waarvan de status als klassieker nimmer in twijfel wordt getrokken moet het met een aantal veel minder grote namen doen. Als jaarlijks zoveel grote renners aan de start willen staan zegt dat iets over de status van de wedstrijd. Ook dit spreekt in het voordeel van de Waalse Pijl.
De lengte
De afgelopen twintig jaar is het parcours iedere keer een stukje ingekort. Ook dit jaar reden de renners weer zes kilometer minder dan de editie van vorig jaar. Dit jaar bleef de lengte van de wedstrijd zelfs onder de tweehonderd kilometer. Die afstand is een echte klassieker onwaardig. In 1938 was de wedstrijd zelfs 300 kilometer lang. Wil de Waalse Pijl de absolute A-status bereiken, of beter gezegd: terugkrijgen, dan zal er toch nog een plaatselijke ronde worden toegevoegd worden om de koers van aansprekende lengte te maken.
Woensdag
Doordeweekse wedstrijden dragen altijd een wat vreemde sfeer mee. Er staat niet veel publiek langs de weg bijvoorbeeld. Dat beeld bepaald veel van de status van een wielerwedstrijd, of van elke sportwedstrijd zelfs. Vergelijk het met een voetbalwedstrijd die zonder publiek wordt gespeeld, hoe hoog het niveau van de mannen op het veld ook is, zonder die voelbare spanning van duizenden toeschouwers stelt het niet veel voor. Hoe anders is dat bijvoorbeeld bij Strade Bianche, de Italiaanse witte paadjes koers die pas tien jaar op de kalender staat. Alleen al omdat die wedstrijd op een zondag in maart zoveel bekijks trekt klopt hij hard op de deur van de UCI World Tour. Doordeweekse dagen zijn een minpunt voor de Waalse Pijl.
Conclusie
De status van de Waalse Pijl blijft er één van tussen wal en schip vallen. De wedstrijd heeft veel om tot de grote koersen te behoren maar is tegelijkertijd niet het sterke merk dat bijvoorbeeld wedstrijden als de Ronde van Vlaanderen of Milaan-San Remo wel zijn. De zwakke punten zijn duidelijk, wil de organisatie van de Waalse Pijl het hoogste nastreven dan zullen die punten aangepakt moeten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten