Atlético Madrid kan na veertig jaar afwezigheid vanavond terugkeren op het allerhoogsgte niveau. In 1974 haalde de tweede club uit de Spaanse hoofdstad de finale van de toenmalige Europa Cup 1. Om dat kunststukje te herhalen moet vanavond uit bij Chelsea gewonnen worden. Onmogelijk? Niet volgens het 1974-scenario.
In het succesjaar van Atlético was de route naar de finale niet dezelfde als tegenwoordig. Zo bestond de poulefase nog niet, vanaf ronde één was het knock out. Winner takes all. In een dergelijk systeem heeft scoren op bezoek bij de tegenstander enorm veel waarde. En precies dat deed Atlético in iedere ronde van het jaar 1973/'74.
Atlético Madrid won in Turkije van Galatasaray (0-1) na een doelpuntloos gelijkspel in Vicente Calderon. Het won op bezoek bij Dinamo Boekarest met 2-0, waarna de Roemenen in Madrid op 2-2 bleven steken. In de kwartfinale werd opnieuw met 0-2 gewonnen, ditmaal van Rode Ster Belgrado, om vervolgens thuis een gelijkspel af te dwingen (0-0). Pas in de halve finale waren de rollen omgedraaid. 0-0 uit, 2-0 thuis.
Of Diego Simone en zijn mannen op de hoogte zijn van is de vraag. Dit seizoen hebben ze de uitgoal immers nog niet nodig gehad. De supporters steken echter een kaarsje op: Als het moet, dan vanavond. Een kans op eerherstel zal nooit groter zijn dan nu. Helemaal nu de brug te ver van 1974, Bayern München, gisteren uit het toernooi is gestoten. En omdat de grote rivaal, de onderdrukker, Real Madrid in de finale wacht, na winst in een uitwedstrijd.
De replay (na 1-1 in de eerste wedstrijd) van de finale van 1974:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten