Het jaar van de klassieke verrassingen

Het wielervoorjaar is vandaag in stijl afgesloten. Luik-Bastenaken-Luik werd gewonnen door Simon Gerrans. Daarmee werden drie -en een half- van de vijf klassiekers door outsiders gewonnen. Een zeldzaamheid die het herinneren waard zal blijken in komende jaren.

Gerrans kwam vooraf op geen enkel favorietenlijstje voor. Philippe Gilbert, Alejandro Valverde, Michal Kwiatkowski en zelfs onze Bauke Mollema, dat waren de mannen die het gingen doen dit jaar. De Australiër profiteerde optimaal van zijn underdogrol. Hij had bovendien enig fortuin in het verloop, valpartijen die hij ternauwernood wist te ontwijken en andere zaken die zijn race danig hadden kunnen verstoren. Luik-Bastenaken-Luik is de tweede klassieker op zijn erelijst na Milaan-San Remo in 2012.

Het wielerlandschap is in 2014 enorm veranderd. Kijk alleen al naar de grote winnaars dit jaar: Alexander Kristoff (Milaan-San Remo), Fabian Cancellara (Ronde van Vlaanderen), Niki Terpstra (Parijs-Roubaix), Philippe Gilbert (Amstel Gold Race) en Simon Gerrans. Alleen Cancellara was een zogenaamd zekerheidje, Gilbert als winnaar in Valkenburg was een goede mogelijkheid als hij zijn oude vorm terugvond. De andere drie stonden echter bij geen enkele bookmaker bovenaan de lijst. wie geld had gezet op Gerrans, Terpstra of Kristoff had nu een weekje vrijaf kunnen nemen.

Oorzaak van de verschuiving

Het is te makkelijk om het d-woord opnieuw 'de schuld' te geven van het veranderde wielerlandschap. Zelfs wanneer het juist om het ontbreken ervan gaat. Doping was wel degelijk een grotere factor die het wedstrijdverloop bepaalde in het verleden dan in het heden maar er speelt nog iets anders. Het is namelijk tijd geworden voor een wisseling van de wacht. De kleppers die de klassieke kalender de afgelopen tien jaar hebben gedomineerd worden een dagje ouder en de jonge talenten raken langzaam volgroeid. Kristoff bijvoorbeeld, is 26 jaar oud. Oude meesters als Cancellara en Boonen daarentegen, tikken de 35 jaar al aan, bijna een decennium aan leeftijdsverschil. Een periode van tien jaar is per definitie een generatie.

In het schemergebied tussen oude en nieuwe helden pakken renners als Gerrans en Terpstra hun, mogelijk enige, kans op de grote zeges. Het zijn de renners die altijd in de schaduw van de grote mannen hebben moeten leven. Net voor de Degenkolbs en Sagans hun vuist zullen maken moeten deze renners toeslaan. Het oog moet daarom op de plekken in de uitslag achter de winnaars worden gericht: in Valkenburg waren dat bijvoorbeeld de jonge twintigers Michal Kwiatkowski (derde), Tom-Jelte Slagter (vijfde) en Romain Bardet (tiende). In die namen ziet de liefhebber de podiumklanten voor de komende tien jaar. Tot die tijd geniet de liefhebber van klassieke verrassingen.