Op zijn zestiende nam hij het al op tegen de sterren van de ATP. Op zijn negentiende won hij zijn eerste Grand Slamtoernooi. Op zijn achtentwintigste lijkt Rafael Nadal echter al over zijn hoogtepunt heen. Is Rafael Nadal yesterdays's news?
Waar normale, gezonde mannen juist hun menselijke top rond hun achtentwintigste levensjaar beleven is Rafael Nadal in een flinke crisis aan het raken. De Spanjaard werd in april 2014 in twee van zijn toernooien, Monte Carlo en Barcelona, roemloos en genadeloos naar de uitgang verwezen. In Barcelona had hij sinds 2003 44 overwinningen op rij geboekt, tot hij vandaag van zijn landgenoot Nicolas Almagro verloor.
Betekent dit het einde van het tijdperk Nadal? Ja en nee. Het was al langer waarheid dat Nadal niet meer de onschendbare graveltennisser uit de periode 2008-2012 was. Vorig jaar verloor hij in de finale van Monte Carlo op zijn geliefde gravel van zijn grote rivaal Novak Djokovic. Nadal is tegenwoordig te kloppen, ook op de ondergrond van gemalen baksteen. Anderzijds haalde Nadal in januari nog de finale van de Australian Open. Iemand die nog altijd in staat is Grand Slamfinales te bereiken kun je onmogelijk afschrijven. Zeker niet op zijn favoriete ondergrond.
Tennis is bovendien een sport waarbij de toppers een andere levensloop dan sterren uit andere sporten doormaken. Goede tennissers komen vaak snel bovendrijven -denk naast Nadal aan de opmars van bijvoorbeeld Djokovic, Leyton Hewitt, Guillermo Coria, maar ook Boris Becker en Michael Chang- om vervolgens twee tot vier jaar aan de absolute top te staan. Daarna, de tennisser is dan pas midtwintiger, zakt hij langzaam af op de ranglijst maar kan wel tot ver in de dertig, sommigen zelfs tot voorbij de veertig, mee op de ATP Tour.
Het is dus nog te vroeg om afscheid van Rafa te nemen. Het is wel tijd om het oog te richten op de jeugd. Let eens ATP-ranking nummer 71 Bernard Tomic (21) of nummer 79 Jiri Vesely (20) bijvoorbeeld.
Foto: Yann Caradec
[…] Lees ook het origineel. […]
BeantwoordenVerwijderen