Waarde Lionel,
Het evenement bij uitstek om een heel jaar naar uit te kijken, nog meer dan het WK Voetbal dat eigenlijk pas begint te leven na afloop van het reguliere seizoen, zit er helaas alweer bijna op. Zoals je maandag al aangaf: de Tour de France ligt in de plooi en die plooi is de afgelopen week alleen maar duidelijker gearceerd. Wat een ongekend machtsvertoon van Vincenzo Nibali. Zestien jaar na 'De Piraat' hebben de Italianen nu 'De Haai' die zich de belangrijkste trui in de wielersport heeft toegeëigend.
Er wachten nu nog twee opdrachten voor het peloton: de langverwachte tijdrit van 54 kilometer en de altijd weer opzwepende massasprint op de klinkertjes van de Champs Élysées. De gele trui is dan wel vergeven; de rest van de podiumplekken is bij lange na nog niet in vaste handen. Al ligt het voor de hand dat de 37-jarige Jean-Cristophe Peraud het tweede schavotje zal opeisen. Inderdaad ja, 37 jaar, maar qua grote rondes heeft 'ie niet meer ervaring dan de 25-jarige Tejay van Garderen. Peraud werd namelijk pas prof op z'n 31ste en reed in zijn eerste Tour direct naar een negende plaats, om daarna weer voor jaren in de anonimiteit te verdwijnen.
Verliezen van een stelletje Fransen, terwijl er met het uitvallen van Chris Froome en Alberto Contador een unieke kans op Tourwinst lag: Alejandro Valverde zal het zich met enige spijt realiseren. Ook al gaat hij alsnog zijn top drie-notering heroveren, voor de Spanjaard zal het hoe dan ook als een nederlaag voelen. Het kan weleens de laatste keer geweest zijn dat 'De Onverslagene' een hele ploeg tot zijn beschikking had in 'La Grande Boucle'.
Verder wordt het uitkijken naar Nederlands getint succes. Bauke Mollema en Laurens ten Dam reden allebei een solide ronde, naar mijn idee hebben ze eruit gehaald wat erin zit. Dat een chronorit moet uitmaken wie van de twee er in Parijs het hoogst geëindigd is, is echter niet meer dan een geinig wedstrijdje in een wedstrijd. Want aan al dat gedoe met plekjes opschuiven of achterhaald worden heeft Tom Dumoulin geen enkele boodschap. Neerlands hoop in bange dagen in het rijden tegen de klok heeft het hele jaar al laten zien tot de wereldtop gerekend te mogen worden in de eerlijkste discipline die het wielrennen rijk is. Je verwees al naar hem in jouw artikel met redenen om de Tour te blijven volgen, je doelde op dit moment. Bovendien lijkt het parcours een kolfje naar zijn hand: het is continu op en af met de lengte en drie weken strijd erbij opgeteld verliest de enige echte specialist, Tony Martin, een behoorlijk deel van zijn intrinsieke voorsprong.
Tussen de klassementsmannen staan een aantal outsiders, maar in hun nadeel spelen de grotere onderlinge tijdsmarges bij de start. Bovendien staan er achter Dumoulin en Martin geen mannen die nog een klassement te verdedigen hebben, laat staan dat zij ambities zullen hebben richting etappewinst. Het inhalen zal dus makkelijker zijn en het voordeel dat dat oplevert gaat verder dan je op ruitjespapier kunt uitrekenen. Omdat er maar veertien plekken tussen de twee topfavorieten zitten, zullen ze ook in min of meer dezelfde omstandigheden op het parcours zijn.
De vraag is dus simpelweg: gaat Nederland voor etappe numero 2 of voegen de oosterburen nog maar eens een zege toe aan het al indrukwekkende aantal, dat aanstaande zondag waarschijnlijk sowieso alweer wordt uitgebreid?
Ik kijk nu al uit naar je visie op de komende week, hou je taai dit weekend.
Groet,
Wouter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten