Waarde Lionel,
Alle ontgoocheling en vertwijfeling ten spijt; de wereld is na afgelopen woensdag niet opgehouden met draaien. Sterker nog: we zijn gewoon nog van de partij op het wereldkampioenschap voetbal, dat vooraf maximaal op vier Oranje optredens was getaxeerd. Een wedstrijd voor spek en bonen? Afschaffen dit soort troostfinales? Als het aan mij ligt niets van dat. Het Nederlands elftal krijgt de kans op een waardige aftocht en die moet je dit keer met beide handen aangrijpen. Ik kan mij de vorige keer, tegen het Kroatië van Davor Suker, nog goed heugen. Groot was het massale verdriet en de tastbare bronzen plak leek niemand iets te interesseren.
Ditmaal liggen de zaken iets anders. Een toernooi dat begon zonder verwachtingen is voor ons uitgegroeid tot een schitterend voetbalfeest, dankzij een frisse, fitte ploeg vol met nieuwe gezichten. Een aantal van hen was vaste waarde, waar anderen ondanks een marginale rol hun stempel wisten te drukken. Juist zij, de Huntelaars, de Lens'en, de Depays, de Clasie's, kunnen deze gelegenheid bij uitstek aangrijpen om het toernooi op een fraaie manier af te sluiten. Met spelvreugde en met vastberadenheid zichzelf op de kaart te zetten. Dit was mooier dan in 2010. Laten we brons pakken, wat mij betreft met een gouden randje.
Dat Brazilië na een ruime pandoering rijp is voor een nieuwe afgang lijkt me dus duidelijk, maar hoe zit dat met Duitsland? Geldt daar het omgekeerde voor? In het geval dat Nederland de tegenstander was geweest zou ik ronduit 'nee' gezegd hebben, maar naar mijn oordeel mag Die Mannschaft blij zijn dat Argentinië komende zondag de opponent is. Terecht werd La Albiceleste door velen aangemerkt als topfavoriet. Aangevoerd door Messi beschikt men over een wapenarsenaal met verder onder anderen Agüero, Di María en Lavezzi, terwijl Mascherano de balans te midden van zijn troepen bewaakt.
Maar dat is buiten Duitsland gerekend. De ploeg van Löw is al jaren gestaag in opbouw en heeft als ploeg alles: techniek, kracht, snelheid, doelgerichtheid, persoonlijkheid, leiderschap. Na de snelle vijfklapper tegen de Goddelijke Kanaries werd men wat overmoedig, maar de Argentijnen zijn gewaarschuwd. Anders dan de aanvallend onmachtige ploegen uit de Lage Landen hebben onze oosterburen voorin voldoende pijlen om af te vuren. Collectieve discipline is daarbij de sleutel. De Europese droogte op Zuid-Amerikaanse WK's? Die duurt nog welgeteld twee dagen.
Voor de liefhebbers van het circus der smalle zadels gaat het ook weer ronduit genieten worden. In de Tour de France krijgen we, mede dankzij de verrassende ontknoping van de kasseienrit van afgelopen woensdag, twee interessante dagen. Op het eerste gezicht zijn beide etappes, door het heuvelachtige gebied van de Elzas, geknipt voor de jagers op dagsucces. De woensdagse zegetocht van Lars Boom smaakt natuurlijk naar meer. Zaterdag is een typische rit voor Tom-Jelte Slagter, die op dat terrein bij de wereldtop gerekend wordt. Zondag daarentegen is nog moeilijker voorspelbaar, wellicht dat Tom Dumoulin daar voor zijn kans zal gaan? Ik hoop alleen maar dat jij maandag bevestigend zult antwoorden.
Een belemmerende factor, ik refereerde er al aan, is de stand van zaken in het klassement. Huizenhoog favoriet Alberto Contador is door zijn achterstand gedwongen om iedere kans aan te grijpen en de drie venijnige klimmetjes in de finale van zaterdag zijn méér dan een voorzichtige suggestie. Met zijn ploegleider Bjarne Riis weet je het echter nooit. Zondag zijn de toppen hoger, maar wel verder weg van de finish. Het ideale terrein om een onverwachte coup te plegen. Het zal mij benieuwen wat de kale Deen uit de hoge hoed tovert.
Fijn weekend,
Wouter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten