Beste Lionel,
Nog nauwelijks bekomen van de weinig verheffende Europese midweek, staat er alweer een heerlijk voetbalweekend klaar. In de door jou veelvuldig bejubelde Premier League bijvoorbeeld: Queens Park Rangers tegen Stoke City. Of in de al net zo overschatte Primera Division: Elche tegen Eibar. Mis 't niet, zou ik zeggen.
Ik wil het met je hebben over Milan-Juventus. Al vroeg in het seizoen, op de pas derde speelronde, worden de Italiaanse liefhebbers getrakteerd op een kraker van jewelste. Een juweel van een affiche, waarover helaas te weinig wordt gesproken in de Nederlandse voetbalpers. Logisch, aangezien er hier te lande ook wel een aardig partijtje zal worden afgewerkt. Daarover later meer.
Milan tegen Juve dus. De Duivel tegen De Oude Dame. Zeven Europacups tegenover dertig officiële landstitels. Clublegende Filippo Inzaghi tegenover de man die hem in zijn laatste jaren minder vaak liet opdraven dan hem lief was, Massimiliano Allegri. In januari nog met pek en veren weggehoond bij Milan, maar enkele weken geleden plotseling beloond met het meest begeerde trainersbaantje in heel de Serie A, als opvolger van publieksheld Antonio Conte.
Juist het gegeven dat Milan thuis speelt maakt deze wedstrijd extra mooi. Niet alleen keert Allegri weer terug in San Siro, maar bovenal kan de opgekrabbelde grootmacht nu tegen de regerend landskampioen direct aan de bak in haar eigen sfeervolle ambiance. Want een verschil zal het zijn, vergeleken met 2 maart jongstleden. Ik was er zelf getuige van, in een tot de nok toe gevuld Stadio Giuseppe Meazza - om de officiële naam ook maar eens genoemd te hebben.
Het zat tjokvol, zoals altijd bij grote wedstrijden. Waar er gemiddeld een bezettingsgraad van 55% valt te noteren in de Italiaanse competitie, hebben de topduels over belangstelling nooit te klagen. Maar het zegt wel iets als bij zo'n wedstrijd het grootste gedeelte van het publiek aanhanger van de bezoekende ploeg blijkt te zijn. Het was behoorlijk surrealistisch om overal in het imposante bouwwerk grotendeels zwart-wit gestreepte shirts te ontwaren, die bovendien als één man opveerden bij de treffers van de superieure Turijners.
Zo'n scenario zie ik zaterdagavond zich niet voltrekken. Niet alleen omdat Milan de deplorabele staat waarin het vorig seizoen verkeerde heeft verruild voor een volledig nieuw enthousiasme. Coach Inzaghi en voorzitter Silvio Berlusconi hebben bijna iedere dag telefonisch contact en de 5-4 zege van vorige week tegen Parma verraadt ook een veranderde voetbaltechnische filosofie. Juventus heeft daarentegen nog niet overtuigd dit seizoen, hoewel het in zowel competitie- als Europees verband nog geen puntverlies leed en nog altijd een schoon doel heeft. San Siro zal echter weer voornamelijk roodzwart zijn en er staat sportief eerherstel op het spel voor de gastheren, waar de bezoekers geen overdreven belang zullen hechten aan deze ontmoeting.
Die balans in belangen zal er wel zijn op zondagmiddag in De Kuip, waarvoor ik je alvast een prettige wedstrijd wil toewensen. Het bezoekersvak zal weer leeg blijven, maar met de wedstrijd van donderdag nog in de benen zal het voor Feyenoord een zware kluif worden om zich te ontdoen van Ajax. Over de rivaliteit komen we nog wel ter sprake, maar vooral sportief gezien is het een wedstrijd om naar uit te kijken. De Rotterdammers hebben aanvallend een aantal interessante mogelijkheden, terwijl ze achterin nog wel een puzzel te leggen hebben. Iets soortgelijks geldt ook voor de Amsterdammers, die echter met Lasse Schone een sleutelspeler missen. Zou Frank de Boer het aandurven met zowel de in topvorm verkerende Anwar El-Ghazi als de worstelende Ricardo Kishna op de vleugels? Als bij de thuisploeg ook nog eens Colin Kazim-Richardsa aan de aftrap, durf ik een over 3.5 voorspelling wel aan.
Alvast een prettig weekend!
Wouter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten