Waar in de UEFA Champions League de poulefase pas halverwege is weet men aan de andere kant van de oceaan al hoe de kwartfinales er in februari uit gaan zien. Afgelopen week werd duidelijk welke ploegen dit jaar over de sterkste selecties van het continent beschikken. Sportpreview kiest acht spelers van de overgebleven ploegen die we liever in januari naar onze competities zien verhuizen.
De Concacaf Champions League kwartfinale herbergt teams uit Canada, de Verenigde Staten, Honduras, twee uit Mexico en maar liefst drie ploegen uit Costa Rica. Dat laatste is, terugkijkend op het wereldkampioenschap in Brazlië van afgelopen zomer, geen verrassende ontwikkeling. De Concacafteams kwamen tijdens dat toernooi allen goed voor de dag, met Costa Rica als absolute uitschieter. Waren de naties van Noord- en Midden-Amerika gedurende de gehele voetbalgeschiedenis het zorgenkindje, nu komen ook deze landen bovendrijven.
De spelers zijn gekozen via eigen waarneming. Statistieken komen van Squawka.com, Whoscored.com, Aldia.cr, Soccerway.com en ESPN Stats.
D.C. United vs Alajuelense
Bill Hamid
Tijdens de zomermaanden excelleerde doelverdediger Tim Howard bij de Amerikanen. In het duel in de tweede ronde tegen België speelde hij de wedstrijd van zijn leven. Het leverde hem zelfs een persoonlijk telefoontje vanuit het Witte huis op.
Howard is echter de jongste niet meer en in de Verenigde Staten is men voorzichtig aan het zoeken geslagen naar een opvolger. Bill Hamid (23) is een serieuze kandidaat. Hamid was namelijk al een aantal maal onderdeel van de nationale ploeg en maakte in 2012 op eenentwintigjarige leeftijd al zijn debuut.
Bij D.C. United houdt de doelman gemiddeld één op de drie wedstrijden zijn doel schoon. Gemiddeld redt hij zijn ploeg 2.38 keer per wedstrijd. Bovendien heeft hij al ruime ervaring in de MLS en CCL opgebouwd. Goede keepers zijn schaars en dus is Hamid een interessante optie voor Europese teams die een nieuwe doelman wensen.
José Guillermo Ortiz
Recentelijk zijn de Costa Ricanen in opkomst in het internationale voetbal. Deze zomer zagen we een jonge Joel Campbell schitteren in de groepsfase van het wereldkampioenschap en in Nederland werd FC Twente in 2010 kampioen aan de hand van Bryan Ruiz.
Een andere aanvallend ingestelde speler die weleens een grote toekomst tegemoet kan gaan is José Guillermo Ortiz. De speler van Alajuelense is voor Europese begrippen een laatbloeier, hij maakte onlangs als tweeëntwintigjarige pas zijn basisdebuut. Daarbij scoorde hij wel direct. In zijn eerste twee seizoenen ('12/'13 en '13/'14) speelde hij uitsluitend als invaller maar scoorde in de rol wel eens per 174 minuten, geen slechte staat van dienst als je het vaak met slechts een hand vol minuten moet doen.
Krijgt Ortiz een kans op een hoger niveau dan heeft hij nog voldoende groeipotentieel. De aanvaller is één van de exponenten van de wederopstanding van de opleiding van Alajuelense, de op één na grootste club van Costa Rica.
Club America vs Deportivo Saprissa
Miguel Layun
Club Ameríca is de thuishaven geweest van vele grootheden uit Mexico en andere (Latijns-) Amerikaanse landen. Cuauhtémoc Blanco, Hugo Sanchéz, Guillermo Ochoa, Sebastian Abreu, Claudio Lopez en Ivan Zamorano om er maar een paar te noemen. De ploeg stond al eens onder leiding van bijvoorbeeld Leo Beenhakker en Marcelo Bielsa.
In de huidige selectie zijn Oribe Peralta en Paul Aguilar spelers die bewezen hebben een hoog niveau aan te kunnen. De echte eyecatcher is echter Miguel Layun. De verdediger stond hoog op de lijst van Liverpool deze zomer, maar de lijst van de club aan de Mersey is dan ook bovengemiddeld lang.
Layun is echter wel een type speler waarvan je er niet veel meer ziet in Europa, een inschuivende centrale verdediger. Hij scoorde dan ook al zes maal dit seizoen. Layun is wel al 26 jaar, tijd is niet langer zijn vriend, als hij nog eens iets wil in Europa zal hij snel de overstap moeten maken.
Juan Bustos
Zoals Alajuelense José Ortiz heeft, heeft Deportivo Saprissa, de beste club van Costa Rica, Juan Bustos. Bustos (22) is inmiddels aan zijn vierde seizoen in de hoofdmacht van de hofleverancier van Costa Rica bezig en doet dat niet onverdienstelijk. Hij was al de spits van Costa Rica op wereldkampioenschappen onder 17 en onder 20, inmiddels is hij ook international van de A-ploeg.
Hoewel Bustos niet zo productief is als van een aanvaller verwacht mag worden, acht goals in 75 wedstrijden, is hij dit jaar echt los gekomen, hij scoorde al driemaal in acht duels. Tel daar ook nog zijn goal in de interland tegen Oman bij op en hij loopt bijna één op twee, een prima gemiddelde. Bovendien staat hij tegenwoordig op zijn geliefde ple van schaduwspits.
Zijn optreden tegen Sporting Kansas City in de Concacaf Champions League vestigde definitief zijn naam in de Amerika's. Het kan niet anders dan dat Bustos ook op de radar van de Europese scouts staat.
Herediano vs CD Olimpia
Francesco Calvo Quesada
Een stap terug betekent vaak later twee stappen vooruit doen. Francesco Calvo weet er alles van. Hij maakte het immers al tweemaal mee. De tweeëntwintigjarige verdediger heeft er namelijk al een korte periode in Europa op zitten.
Nadat Calvo door Herediano niet goed genoeg werd bevonden en hij naar de Costa Ricaanse subtopper Perez Zeledon werd gestuurd werd hij namelijk opgepikt door het Deense FC Nordsjaelland. Een stap terug bleek dus twee stappen vooruit waard. Dat was één stap teveel want na een half jaar kwam hij weer terug naar zijn vaderland. Nota bene naar het Herediano dat hem een jaar eerder niet goed genoeg vond.
Inmiddels is Calvo één van de beste spelers van de Primera Division en wordt het tijd dat hij een nieuwe kans in Europa krijgt. Met zijn eerdere ervaring in Europa en het feit dat hij al drie jaar een knipperlicht relatie met de nationale selectie heeft spreekt daarbij in het voordeel van de jongeling.
Alberto Elis Martinez
Het Bayern München van Honduras heet Club Deportivo Olimpia. Liefst zevenentwintig maal wist het de nationale titel op de erelijst bij te schrijven. Opvallend is dat dat vrijwel altijd met een uiterst jonge selectie gebeurt. Spelers in de leeftijd tussen negentien en tweeëntwintig jaar zijn eerder regel dan uitzondering.
Alberto Elis, ook bekend als Alberth, is de meest in het oog springende jongeling van het stel. Geboren op 12 februari 1996 is de aanvaller pas achttien jaar. Dit jaar is hij echter al vaste keus bij zijn ploeg. Hij maakte dan ook al vier goals na vijf basisplaatsen en drie invalbeurten. Bovendien mag hij zich sinds 9 oktober ook international noemen. Hij maakte zijn debuut tegen Mexico.
Honduras kan niet pronken met een groot aantal spelers dat de overstap maakte. Elis kan wel eens de eerste echte superster worden die het land op de voetbalvelden voortbrengt.
Montreal Impact vs Pachuca
Maxime Crepeau
In het recente verleden deden jonge spelers er geen goed aan om een contract bij Montreal Impact te tekenen. De ploeg geloofde meer in dertigers en zelfs veertigers. Tegenwoordig is dat anders, sinds de Canadese club in de MLS speelt is een drastische verjonging doorgevoerd.
Van al die jongelingen is Max Crepeau het troetelkind. De pas twintigjarige doelman beschikt over een reputatie die hem ver vooruit snelt. Hij heeft immers nog geen vaste plek in het eerste elftal. In de belofte-competitie van de MLS doet hij het echter zo goed dat hij in januari van dit jaar al wel een uitnodiging voor de Canadese nationale selectie kreeg. Hij is immers de keeper die Canada onder 17 naar een zilveren medaille leidde op het continentaal kampioenschap in Mexico twee jaar geleden.
Wat eerder voor Bill Hamid gold, geldt ook voor Crepeau, goede keepers zijn schaars. Europese ploegen doen er goed aan eens wat beelden van het talent uit Quebec op te vragen.
Erick Gutierrez Galaviz
Mexico heeft de reputatie altijd over goede jeugdploegen te beschikken. Zo won het land het Olympisch voetbaltoernooi in Londen twee jaar geleden met de onder 23-selectie. De talenten komen echter zelden tot volle wasdom als volwassen speler, uitzonderingen daar gelaten.
Één van die uitzonderingen kan Erick Gutierrez worden. De negentienjarige middenvelder maakte begin dit jaar zijn debuut voor Pachuca en is nu, in zijn eerste volle seizoen, al onomstreden basisspeler. Bovendien begint hij te scoren. Opvallend genoeg doet hij dat alleen in de Concacaf Champions League. Staat hij in eigen land zowel in beker als competitie nog op nul treffers, in de CCL heeft hij er al drie gemaakt.
Het enige wat Gutierrez nog kan weerhouden van een poging in Europa is zijn gebrek aan inhoud. In de Liga MX speelt hij inmiddels elke wedstrijd van begin tot eind maar in de CCL wordt hij door zijn coach steevast in de tweede helft in bescherming genomen. Misschien moet een Europese ploeg hem eerst een jaar in hun belofte team stallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten