Die staat van het Nederlands voetbal is bij de volgers al enige tijd bekend. Dat het achter de middellijn niet goed zit is niet nieuw in Nederland. Goed beschouwd is de verdediging al tien jaar de achilleshiel van Oranje. Sinds Frank de Boer en Jaap Stam afscheid namen na het Europees kampioenschap van 2004 hebben alle bondschoaches, Marco van Basten, Bert van Marwijk, Louis van Gaal en Guus Hiddink, dit zelfde probleem ondervonden. Marco van Basten deed er vier jaar over om de oplossing te vinden: niet één maar twee verdedigende middenvelders voor de verdediging opstellen (het zogenaamde 4-2-3-1 systeem). Een opvatting waarop Bert van Marwijk voortborduurde. Ook Louis van Gaal geloofde niet dat Oranje het met minder dan zes achter de middellijn kon klaren op het wk in Brazilië. Toen heette het systeem 5-3-2.
Nu is niet alleen het systeem maar ook de bezetting ervan eeuwig voer voor discussie. Spelers worden systematisch over het hoofd gezien terwijl anderen kampen met blessureleed. Op de Nederlandse, en Europese, velden lopen nog voldoende spelers met een Nederlands paspoort die weldegelijk weten hoe ze een bal moeten behandelen. Wij vonden zes voetballers die Oranje kunnen behoeden voor een afgang in de kwalificatiepoule. Daarbij maakten we gebruik van zowel de statistieken van Squawka.com, als naar ons eigen gevoel bij de spelers.
De geblesseerden
Als alleen al de geblesseerde spelers van Oranje weer inzetbaar zouden zijn zou de toekomst er een stuk rooskleuriger uit zien. Ron Vlaar is daar een voorbeeld van. De man uit Hensbroek kent een merkwaardige carrière. Binnen twee maanden na zijn debuut bij AZ in 2005 stond de twintigjarige verdediger al op de lijst van Oranje. Door blessures en vormverlies verdween hij vervolgens jaren weer uit beeld om pas tegen Portugal op het Ek van 2012 zijn definitieve terugkeer te vieren. Wel werd hij in de tussentijd twee keer Europees kampioen met Jong Oranje, hetgeen daarvoor en daarna nooit is gelukt. De aanvoerder van Aston Villa is sinds die wedstrijd tegen Portugal in Charkov nooit meer uit beeld geweest, en terecht. Vlaar staat voor een constant niveau in zijn prestatie. De verdediger wint gemiddeld twee van de drie duels die hij in het veld aangaat bij zijn club en loopt daarbij zelden tegen een gele en nooit tegen een rode kaart op. Het veilige gevoel dat Vlaar zijn vier jonge medeverdedigers gaf op het wereldkampioenschap blijkt nu van nog grotere invloed te zijn geweest dan men in juli al dacht.
Kevin Strootman staat symbool voor de fragiliteit van het Nederlands voetbal op dit moment. Oranje met en Oranje zonder Strootman is een verschil zo groot als de eredivisie en de topklasse. Sinds Strootman door een ernstige blessure een pas op de plaats moest maken is alles veranderd in Nederland. Zo besloot Louis van Gaal dat zonder Strootman het 4-2-3-1 wat al vijf jaar werd gehanteerd de deur uit moest. In Nederland liep geen tweede middenvelder rond die kon wat Kevin kan in de ogen van Van Gaal. Daar had de keuzeheer waarschijnlijk nog gelijk in ook. Tot het noodlot toesloeg was Strootman bij zijn ploeg AS Roma iedere wedstrijd zowel voor (kansen creeëren als achter (kansen voorkomen) de middellijn minimaal drie keer per wedstrijd doorslaggevend. Geen enkele middenvelder met Nederlands bloed kan zulke cijfers overleggen.
Lees het hele artikel (1400 woorden) in MyJour hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten