Beste Lionel,
Je schreef me begin deze week hoe zeer we met zijn allen iets kunnen leren van de Duitsers, die na het matchfixing-schandaal van tien jaar geleden het roer omgooiden en nu in alle opzichten de meest florerende voetbalnatie van deze planeet zijn geworden.
Dat zette mij aan het denken. Volgens mij draait het hele verhaal namelijk om één toverwoord: meritocratie. Het betekent dat kwaliteit leidend is. Kom je ergens in een organisatie binnen omdat je een vriendje bent van die-en-die, of omdat je met je competenties iets wezenlijks toevoegt?
In de voetballerij is het begrip meritocratie veelvuldig aan discussie onderhevig. Bij Ajax bijvoorbeeld bezemde de 'groep-Cruijff' bijna het complete personeel eruit, omdat deze met de verkeerde intenties bij de club werkzaam zouden zijn. Het was zogezegd een slangenkuil geworden, waar vele miljoenen voor het oprapen lagen en doortrapte leden van de vijfde colonne wel wisten hoe ze zichzelf en elkaar in stand konden houden. Over die kampenstrijd ga ik het nu niet hebben, maar ondertussen krijgt ook het huidige management onbedoeld de uitstraling van een soort sekte, waarin alleen cruijffianen nog kans maken op een rol bij de hoofdstedelingen,
Ook van de KNVB bestaat het beeld van een schimmige organisatie. De huidige technisch directeur, Jelle Goes, is namelijk niet bepaald een zwaargewicht, zoals dat van zijn voorganger Mohammed Allach ook allerminst gezegd kan worden. Om onduidelijke redenen werd Guus Hiddink als bondscoach verkozen boven iemand als Ronald Koeman, terwijl om nog minder duidelijke redenen ook alvast werd vastgelegd dat diens assistent Danny Blind het stokje in 2016 zal overnemen.
Akkoord: wie ben ik om te oordelen over de kwaliteiten van bovengenoemde mensen? Maar dat is niet mijn punt. Want zelfs de meest mediamijdende mensen kennen het voorbeeld van Andries Jonker, de Amsterdammer die gedurende zijn carrière als trainer vaak tot de staf van Louis van Gaal behoorde. Was het niet als naaste medewerker op de werkvloer, dan wel in een ondersteunende rol zoals op het WK in Brazilië, waar hij analyserapporten van de aankomende tegenstanders opmaakte. Voor Jonker was er, net als voor Patrick Kluivert, geen plaats bij Van Gaals Manchester United. Maar de oud-trainer van onder meer FC Volendam en Willem II heeft ondertussen een veel mooiere baan: die van Hoofd Academy bij nota bene concurrent Arsenal. Net als dat hij in niet toevallig Duitsland ook al zelfstandig emplooi vond bij Wolfsburg nadat het avontuur bij Bayern München voorbij was.
Verwarrend wordt het begrip meritocratie helemaal als je even stilstaat bij het verhaal van Graziano Pellè. Na een volkomen mislukte terugkeer naar de Serie A, die zelfs halverwege het seizoen eindigde in een rol als bankzitter bij een Serie B-ploeg, kwam de oud-AZ'er toevallig een paar vrienden van de zoons van Ronald Koeman tegen op vakantie. Van het één kwam het ander en zodoende tekende de goed gekapte Zuid-Italiaan een paar weken later onder begeleiding van de nodige scepsis een huurovereenkomst in Rotterdam.
Dit weekeinde debuteert hij bij het Italiaanse nationale elftal - in ieder geval als lid van de selectie. Pellè werd gedurende zijn jacht langs de Nederlandse velden steevast genegeerd door bondscoach Cesare Prandelli, die vooral rondom het WK kritiek kreeg op z'n selectiebeleid. Niet dat iemand het daarbij over Pellè had, trouwens. Er werden opmerkelijkere spelers wel of juist niet geselecteerd.
Was het meritocratie dat Pellè vervolgens in het kielzog van Ronald en Erwin (ook al zo'n voorbeeld?) Koeman een goed contract kon tekenen in Engeland? De vraag stellen is... enzovoort.
Schrik nu niet: Graziano Pellè en de man die hem een nieuwe kans gaf in het azuurblauwe shirt, dat hij natuurlijk al op diverse jeugdtoernooien droeg waarvan wij hem in eerste instantie kenden, komen allebei uit dezelfde stad, Lecce.
Is dit toeval? Is dit een duivels complot waarvan zich slechts het topje van de ijsberg nog heeft geopenbaard? Of is het gewoon het resultaat van je eigen plan volgen, kwaliteit leveren en daarvoor vervolgens beloond worden door iemand die reeds meermaals bewees alleen van winst uit te gaan. Want op dat gebied komt Pellè meer met Antonio Conte overeen dan alleen via hun gezamenlijke lokale wortels.
Geniet van dit weekend!
Groet,
Wouter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten