woensdag 29 oktober 2014

Zwart-witte hoofdpijn

Het seizoen in de eredivisie is pas tien wedstrijden op weg, maar waar de clubs in de top en de subtop stuivertje met elkaar wisselen is er één plek op de ranglijst die al tien weken lang identiek is. De rode lantaarn wordt al die tijd al gedragen door de club waar mijn hart bij ligt, Heracles Almelo. Na de afslachting in de openingswedstrijd tegen AZ (0-3) was het al duidelijk dat Heracles een lang en moeizaam seizoen tegemoet kon zien. Één overwinning en negen nederlagen later zitten de Heraclieden met zwart-witte hoofdpijn.

Al jarenlang hebben de fans kritiek op het beleid van Heracles. De beste spelers worden verkocht en er komen mindere spelers voor terug. Maar toch lijkt de scouting van Heracles iedere keer weer met goede spelers aan te komen. Goedkope en veelal Nederlandse spelers die in de cultuur passen en deel uitmaken van een team. Al jarenlang is Heracles één van de clubs met de laagste begrotingen in de Eredivisie. Die begroting is al jaren stabiel (Rond de negen miljoen) en kan ook nauwelijks omhoog. Dit komt omdat Heracles voor sponsors in dezelfde vijver moet vissen als grote broer (en aartsrivaal) FC Twente en qua bezoekersaantal de club aan zijn maximum zit. Voor het aanvragen van een seizoenskaart bestaat zelfs een wachttijd.

Het bestuur



De voorzitter wordt geroemd om zijn daden. Jan Smit is het gezicht van de club en Heracles kan zich geen betere ambassadeur wensen. Hij is van huis uit een deurwaarder en zal daarom geen cent te veel uitgeven. Ook voeren hij en zijn assistent (Nico-Jan Hoogma) samen het beleid. Toch is er altijd wel kritiek op het bestuur, omdat ze vaak voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. Een voorbeeld hiervan is de mislukte transfer van Nacer Chadli. Hij was persoonlijk al zo goed als rond, echter wilde AGOVV 400.000 Euro voor hem ontvangen, terwijl Heracles niet verder wilde gaan dan 300.000. Toen FC Twente de vraagprijs wel wilde betalen, kon Chadli aldaar aan de slag en werd na drie jaar voor enkele miljoenen verkocht aan Tottenham Hotspur.

Het stadion



Het verhaal rond het ‘nieuwe’ stadion is de afgelopen jaren een complete soap-serie geworden. Heracles heeft hiervoor jarenlang gespaard. Geld uit transfers werd slechts gedeeltelijk gestoken in nieuwe spelers. Om de begroting omhoog te krijgen en de club te laten groeien moest er een nieuw stadion komen. Dit stadion werd een dusdanige obsessie voor voorzitter Jan Smit, dat hij had gedreigd op te stappen als er geen nieuw stadion kwam. Er werden mooie plannen getoond, met winkels in het nieuwe stadion, maar dit werd door de gemeente afgewezen. De gemeente was bang dat de leegstand van winkelpanden in het centrum door het stadion zou groeien. Er werd zelfs gedacht aan een stadion in de binnenstad, maar uiteindelijk is er na jaren besloten het huidige stadion te verbouwen. Aan het einde van volgend seizoen moet de verbouwing af zijn, maar een ADO-scenario dreigt. Een nieuw stadion in de Jupiler League.

Het succes



Heracles begon dit jaar aan het tiende aansluitende seizoen in de Eredivisie. Binnen tien jaar is Heracles gegroeid van kleine provincieclub, tot een middenmoter en voorbeeld voor andere clubs. Heracles staat bekend om zijn frisse en aanvallende manier van spelen en krijgt hierdoor de sympathie van menig voetbalfan. Heracles heeft nog nooit Europees voetbal gespeeld maar heeft een hoge gunfactor.

In het seizoen 2009/2010 wordt vriend en vijand verrast als Gert-Jan Verbeek van Heracles een subtopper maakt. Spelers als Bas Dost, Willie Overtoom en Everton Ramos da Silva stijgen boven zichzelf uit en zorgen voor een zesde plek in de eindstand, helaas gaat het in de play-offs mis. Gert-Jan Verbeek vertrok en Bas Dost werd verkocht, maar onder leiding van Peter Bosz haalde Heracles wederom de play-offs. Talentvolle jongens als Samuel Armenteros, Glynor Plet, Lerin Duarte en Marko Vejinovic kwamen in het elftal maar ook zij zijn inmiddels verdwenen. Vorig seizoen begon het verval na het vertrek van Peter Bosz. Onder leiding van Jan de Jonge werd er minder aanvallend gespeeld en valt er in de thuiswedstrijden weinig meer te juichen

De Selectie



In de huidige selectie van Heracles loopt nog voldoende talent. Jongen als Mike te Wierik en Wout Weghorst zitten in de selectie van Jong Oranje. Bryan Linssen was vorig seizoen een revelatie, maar zit in een vormcrisis. Ilias Bel Hassani, Oussame Tannane en Thomas Bruns zijn goede, maar toch wispelturige spelers.
Helaas zijn de aankopen dit jaar weinig toevoegend. Ramon Zomer en Bas Sibum voegen niets toe aan de selectie en ook Mark-Jan Fledderus kan de kar niet trekken. John Stegeman heeft jarenlang goede zaken gedaan met het tweede elftal, maar is een trainer zonder ervaring op het hoogste niveau. Het elftal lijkt mentaal gebroken. De selectie van Heracles is gelijkwaardig aan die van Excelsior en FC Dordrecht, maar mentaal staat het team al met 0-1 achter bij het opkomen van het veld. Er zit geen vertrouwen in het team. Al ben ik van mening dat dit niet de slechtste selectie is die Heracles in tien jaar Eredivisie heeft gehad, maar wel het slechtste team. Er wordt niet voor elkaar gevochten en er staat geen team op het veld. Provincieclubs Go Ahead Eagles en PEC Zwolle hebben ons reeds sportief ingehaald.

Voor het eerst sinds jaren is er nu een relletje, nu het bestuur heeft bekend gemaakt dat de selectie zal worden ingekrompen van 32 naar 23 man. Dit hebben de spelers moeten horen via de media, iets wat Heracles, waar open communicatie voorop staat, on-eigen is.

Het is te hopen dat er snel een ommekeer komt.
Ik, als Heraclied, heb er jarenlang vertrouwen in gehad dat waar anderen begonnen te morren, alles wel goed zou komen. Maar ik begin nu toch ook te twijfelen of mijn club volgend jaar nog in de Eredivisie zal spelen. Er zullen absoluut dingen moeten veranderen, want mocht aan het einde van de competitie de stand op de ranglijst niet zijn verbeterd, dan zal mijn zwart-witte hoofdpijn overgaan in een zwart-wit gebroken hart.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten