Jong supertrio heeft alles wat Ajax zich wenst

Formeel heeft het duel met Paris Saint-Germain eigenlijk geen waarde voor Ajax, dat sowieso over twee weken thuis tegen APOEL overwintering in de Europa League nog in eigen hand heeft. Interessant wordt de ontmoeting wel. De hoofdstedelingen kunnen vrijuit spelen tegen de tot op het bot gemotiveerde sterrenploeg, die groepswinst voor het grijpen heeft. Een unieke kans voor de drie meest tot de verbeelding sprekende talenten van Frank de Boer.

 

Groot is hun potentie, wisselvallig is hun doortastendheid. Waar de al iets rijpere Davy Klaassen het dit seizoen meer en meer lijkt op te pakken, moeten nu ook de nieuwe coming men die volgende stap zetten. Lucas Andersen, Anwar El-Ghazi en de uitblinker van dit weekend, Ricardo Kishna, kunnen natuurlijk elke dag op YouTube kijken naar Zlatan Ibrahimovic. Lijf-aan-lijf gevechten met kerels als Thiago Motta,Blaise Matuidi en Thiago Silva maken ze echter alleen bij dit soort gelegenheden mee.

 

Vermoedelijk zullen ze niet alledrie in de basis staan. Dan zou Lasse Schöne plotseling geslachtofferd worden of een andere rol krijgen. De Deen is echter onomstreden als buitenspeler en gezien het ‘op scherp staan’ van El-Ghazi ligt het extra voor de hand dat Kishna zich vanaf de aftrap mag bewijzen tegen PSG. Ook Andersen heeft zijn positie de laatste weken geclaimd met zijn alsmaar groeiende spel. Dat de drie grootste voorbeelden van excellente jeugdscouting in ieder geval speeltijd krijgen is wél zo klaar als een klontje. Voor liefhebbers met een Ajax-hart is dat mooi: ieder van hen belichaamt namelijk, hoewel slechts voor een deel opgeleid op De Toekomst, een aspect van De Ideale Ajacied.

 

Schoonheid

Zonder het toe te lichten snapt iedere Ajax-volger wat dit betekent: Lucas Andersen lijkt gemaakt om het wit-rood-wit te dragen. De 20-jarige Deen koppelt een ragfijne techniek aan een esthetisch perfecte motoriek, een subliem spelinzicht en een lichtvoetige tred. Dromende romantici kost het weinig moeite hem te zien in de traditie van Jari Litmanen, Dani, Richard Witschge, Gerald Vanenburg, Rafael van der Vaart, Ronald de Boer. De voormalige speler van Aalborg heeft van allemaal wel iets.

 

Over Ronald de Boer gesproken. Die adviseerde zijn gevolg niet voor niets om, bij het bezichtigen van een training van Andersen, ‘een zakdoekje mee te nemen om het kwijl bij je mond weg te vegen.’ En over trainingen gesproken: nog maar enkele weken geleden sprak trainer Frank de Boer de angst uit dat ‘hij niet de nieuwe Ronald de Boer moet worden. Die was ook de koning van het trainingsveld, maar in de wedstrijden kwam het er lange tijd niet uit.’ Misschien gaven die woorden wel de aanzet tot de aanzienlijke groei van Andersens prestatiecurve.

 

Bravoure

Hij droomt ervan net zo goed te worden als Cristiano Ronaldo. Het talent heeft ‘ie wellicht, al bestaan er twijfels over zijn fysieke gesteldheid. Maar Ricardo Kishna hoeft op één aspect alvast niet onder te doen voor zijn Portugese idool. De brutaliteit waarmee hij zich bij zijn debuut in De Kuip manifesteerde is er nog altijd en ook buiten het veld schuwt hij niet om de scherpe kanten van zijn zelfverzekerdheid te tonen.

 

Het is wat de supporters graag zien, maar dan wel gekoppeld aan prestaties. Een grote mond leidt namelijk ook in Amsterdam tot afkeuring bij de minste of geringste verslapping, en ook Kishna heeft na een paar mindere beurten zijn portie al gehad. Het zegt wel iets over het karakter van de jonge Hagenaar dat hij zich er niet door van de wijs heeft laten brengen. Stoïcijns vervolgt hij zijn weg, met de branie en flair die hopelijk nooit meer uit zijn spel verdwijnen.

 

Winnaarsmentaliteit

Zonder dit aspect zou de prijzenkast in het Ajax Museum niet eens een fractie zijn geweest van de respectabele omvang die hij nu heeft. Het is niet voor niets dat zelfs in de gouden jaren zeventig, toen een voorhoede met Cruijff, Keizer en Swart tweewekelijks over het veld van De Meer wervelde, het knusse stadionnetje voornamelijk met mopperkonten gevuld was. Kun je nagaan hoe de sfeer soms in de ArenA is, waar het heden qua netto zilvergewicht soms schril afsteekt bij het rijke verleden.

 

Daarom doet het de mensen zo’n plezier om Anwar El-Ghazi te aanschouwen. Je ziet een gozer die er alles aan doet om het maximale te bereiken. Die na het weggestuurd worden bij Feyenoord een knop in z’n hoofd omzette: vanaf nu volledige toewijding. Ook onder de hoede van de trainers op De Toekomst had de oud-Spartaan nog een dosis aansporing nodig, maar nu is het alleen een kwestie van tijd eer de negentienjarige vleugelflitser de vruchten gaat plukken. Zolang El-Ghazi zich beseft het in eigen hand te hebben, zit Ajax gebakken.