Uitermate gewaardeerde Lionel!
We hebben - terecht - vaak wat te mopperen over onze respectievelijke clubs, maar deze week heb ik toch weer hoopgevende zaken gesignaleerd betreffende het vaderlandse voetbal. In amper 24 uur tijd was er twee keer een ploeg van Ajax op eigen veld sterker - in voetballend opzicht - dan de tegenstander van FC Barcelona; beide elftallen met een mix van zelf opgeleide jeugd en slim aangekocht talent.
Ik had het geluk bij beide wedstrijden aanwezig te zijn; dinsdagavond op Sportpark De Toekomst voor de uitgave in de UEFA Youth League en een etmaal later in de Amsterdam ArenA voor de ontmoeting in de Champions League. Na afloop van het eerste potje, door een zeer dominant Ajax A1 (onder 19) gewonnen met slechts 1-0, had ik niet eens durven hopen op een gedeeltelijke herhaling daarvan op de avond erna.
De A1 trakteerde het uitpuilende complex, waar ongeveer twee keer zoveel bezoekers ten opzichte van de officiële capaciteit aanwezig was, op een wervelende voorstelling. Dominantie is nog zacht uitgedrukt voor hetgeen de jeugdige Ajacieden op de mat legden tegen de leeftijdsgenoten uit Catalonië. De ene na de andere vloeiende combinatie tussen jongens als Abdelhak Nouri, Donny van de Beek, Vaclav Cerny en de flegmatieke Kroaat Robert Muric zorgde voor doelrijpe mogelijkheden, die echter op één na nauwelijks op waarde werden geschat door de verschillende schutters.
's Woensdags was het niet veel anders in het miljoenenbal, waar het dit seizoen nog niet al te overtuigende keurkorps van Frank de Boer liet zien in potentie een uitstekende ploeg te vormen, ook op het allerhoogst denkbare niveau. De multimiljonairs van Luis Enrique werden namelijk talloze keren goed uitgespeeld, middels het maken van de juiste keuzes en ook dankzij een technisch goede beheersing.
Maar wat vooral mooi was om te zien, was de lef die in een aantal situaties werd getoond. Het was een genot om te zien hoe de twee jaar geleden van Sparta gehaalde Anwar El-Ghazi geen enkel ontzag toonde voor directe tegenstander Jordi Alba. Regelmatig kirde het publiek van plezier bij de rushes van de nog altijd onervaren Deen Nicolai Boilesen en waren de momenten van goede samenwerking tussen diens landgenoten Lasse Schöne en Lucas Andersen ook eerder regel dan uitzondering. Tel daarbij op het zeer solide niveau van de nieuwe leiders Joël Veltman en Davy Klaassen en je zou zeggen dat deze selectie op korte termijn in ieder geval in de competitie haast geen punten meer gaat laten liggen, zeker als ook de nummer negen positie op de goede personele manier zal worden ingevuld.
Echter, het plaatsen van een kanttekening is toch gewenst. Waar de A1 dinsdag nog dusdanig veel balbezit had en kansen creëerde dat de tegenstander amper de tijd had om daar iets tegenover te stellen, is dat in het grotemensenvoetbal wel anders. Details zijn bepalend voor het resultaat. Niet alleen qua scoreverloop ben je erbij gebaat om op 1-0 te komen - ook heeft dat onverbiddelijk zijn uitwerking op dat vaak zo ongrijpbare aspect van sport en spel: het mentale. En het is natuurlijk ietsje makkelijker om tegen FC Barcelona, behorend bij de onbetwiste elite van het internationale voetbal, het koppie fier omhoog te houden, dan op een druilerige middag in pakweg Leeuwarden.
Want dat is uiteindelijk de ware kwestie: hoe ga je die stap maken van vrijblijvend potentie tonen naar consequent dominant zijn? Daar zit 'm de kneep en dat is dus terug te voeren op de jeugd. Want zowel daar als bij het vlaggenschip lijkt het vaak wel alsof de aanvallers bang zijn om de bal erin te prikken. Er wordt te lang gewacht met het maken van een keuze; plaatsen, stiften, hard schieten of toch nog afleggen? En die laatste mogelijkheid wordt - zeer symptomatisch - bijna stelselmatig op het verkeerde moment verkozen.
Ik zou daarom pleiten voor meer egoïsme. Gewoon altijd zelf voor het schot gaan en dat ook bij elkaar aanmoedigen. Als iedereen zich daarvan bewust is, zul je bovendien ook geen Van Persie-Huntelaar praktijken krijgen. Die bal moet namelijk tegen de touwen. Dan kun je namelijk van iedere ploeg winnen en zul je wellicht ooit ook nog eens in het voorjaar die geweldige Champions League-muziek kunnen horen, in plaats van alleen als opvulling in de groepsfase. Ook versla je dan makkelijker je tegenstanders in de competitie, waardoor je frisser door het seizoen wandelt en niet slechts de kampioensschaal opeist bij het falen van de rest, maar ook goed meedoet als de concurrentie wel weer eens bij de les is. Want dat lijkt deze jaargang niet toevallig het geval te zijn. Maar het signaleren van die ontwikkelingen laat ik verder aan anderen over.
Alvast een prettig weekend!
Groeten,
Wouter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten