Sinds afgelopen zondagavond het laatste fluitsignaal van speelronde dertien klonk houdt heel voetbalminnend Duitsland de adem in. Reikhalzend kijkt men uit naar morgen, vroeg in de avond, als Bayern München en Bayer 04 Leverkusen elkaar ontmoeten. Een duel op het scherpst van de snede, aangejaagd door de bestuursleden.
Het duel met Bayer 04 Leverkusen is na Der Klasiker met Borussia Dortmund waarschijnlijk de felste rivaliteit die Bayern München moet uitvechten binnen de landsgrenzen. Tussen Der Rekordmeister en Werkself is sinds de millenniumwisseling een steeds feller brandende vlam ontstaan. Bespraken we onlangs nog een klassieke rivaliteit die is uitgedoofd, die tussen Bayern en Bayer is er één die de Bundesliga in de eenentwintigste eeuw zijn glans teruggaf.
De schuld van Hoeness
Op het eerste gezicht is er geen enkel aanknopingspunt te vinden voor een felle strijd tussen Bayern München en Bayer Leverkusen. De steden liggen meer dan vijfhonderd kilometer uit elkaar, hetgeen geografische gronden om elkaar te bestrijden uitsluit. Waar Bayern München sinds het zijn intrede in de Bundesliga deed (1965) uitgroeide tot de meest tot kampioen gekroonde club wacht Bayer nog altijd op zijn eerste titel dus ook op prestaties lijkt het niet aan te komen. Tel daar ook nog eens bij op dat Bayern München sinds de eerste ontmoeting (van 71) altijd de baas over het fabrieksteam uit Leverkusen is geweest. Tussen 2005 en 2008 won de Beierse ploeg zelfs acht keer op rij van de ploeg uit Noordrijn-Westfalen. Wie de feiten voor het eerst onder ogen krijgt denkt dat het om slechts één van de 34 duels die nodig zijn om een seizoen te volmaken gaat.
De oorsprong van de rivaliteit tussen de twee grootmachten is dan ook te vinden op een onwaarschijnlijke plek, in de bestuurskamers. Die van Bayern München om precies te zijn. Als Bayern München in 2002 op de laatste speeldag Bayer Leverkusen de titel afsnoept roept de toenmalige voorzitter (en nu bajesklant) Uli Hoeness euforisch: "Leverkusen nooit iets zal winnen." De fans van de Zuid-Duitsers weten wel raad met de munitie die hen gegeven is door de leider. "Ze kunnen zichzelf beter Bayer Neverkusen noemen", wordt een gevleugelde uitspraak in München.
Ballack en de Brazilianen
De vlam slaat pas echt in de plan als de kersverse kampioen in de zomer van 2002 ook nog eens twee smaakmakers van de runner up overneemt. De Braziliaan Zé Roberto en Duits international Michael Ballack komen samen naar Bayern voor de som van achttien miljoen euro. De hilariteit in Noordrij-Westfalen is dan ook groot als juist Bayer Leverkusen in speelronde zeven van seizoen 2002/'03 het onverslaanbaar geachte Bayern München de eerste nederlaag toebrengt door met 2-1 te winnen.
Die wedstrijd, op 28 september 2002, is het officiële startsein voor de wederzijdse afkeer. Scheidsrechter Hellmut Krug trekt negen gele kaarten en Bayer Leverkusen staat tien minuten voor rust zelfs met nog maar tien man op het veld. Wel staat het dan al met 1-0 voor, het doelpunt wordt gemaakt door een Braziliaan die later ook als 'Judas' door het leven zal gaan, de verdediger Lucio. De centrale achterhoede speler schiet op fabelachtige wijze een vrije trap op dertig meter van het doel in de kruising.
Bayern brengt op die dag maar liefst vier spelers op het veld die een verleden bij Leverkusen hebben. Ballack en Zé Roberto worden geflankeerd door Robert Kovac en Nico Kovac. Bovendien zal naast Lucio zal ook keeper Butt later de overstap naar München maken.
David en Goliath
Het contrast is sterk tussen de twee rivalen. Zoveel titels als Bayern München won (24 landstitels, 17 nationale bekers, vijf Champions League eindzeges en zowel een Europa cup II als een UEFA cup), zoveel zilveren medailles hangen er in de prijzenkast van de ploeg van het chemieconcern uit Leverkusen (vijfmaal tweede in de Bundesliga, twee verloren bekerfinales en een verloren Champions League finale omringen een gewonnen DFB Pokal, een UEFA Cup en een titel in de 2. Bundesliga). Het is juist om die reden dat de wedstrijden tussen Bayern en Bayer zo fel zijn. Het is de eeuwige strijd tussen David en Goliath. Alleen wint in dit epos Goliath vrijwel altijd. Sinds de ploegen elkaar in 1979 voor het eerst ontmoetten (beide clubs hadden er toen al bijna tachtig jaar geschiedenis achter zich) hebben de Münchense gladiatoren 41 van de 71 keer aan het langste eind getrokken. Leverkusen was slechts zestien keer de sterkste.
Recente aanvaringen
Nog altijd bestoken spelers, trainers en bestuursleden van beide clubs elkaar in de media. Zo besloot aanvoerder Philipp Lahm in de aanloop naar een competitietreffen tussen beide ploegen een goed moment om de sterke man bij Leverkusen, Rudi Völler aan te vallen. Völler is de man die als bondscoach de, inmiddels, aanvoerder van Die Mannschaft in 2003 laat debuteren in de nationale ploeg. Toch maakt hij nauwelijks indruk op de rechtsback. " Trainen deden we eigenlijk nauwelijks. Minder dan ik ooit ergens anders heb moeten doen. Ik denk dat er zelden zoveel Playstation is gespeeld als toen," zegt Lahm. Völler is furieus en eist van de Duitse bond DFB dat Lahm zijn aanvoerdersband wordt ontnomen. De bond trekt zich er niets van aan. Opvallend gegeven bij dat duel? Jupp Heynckes is trainer van Bayern, hij kwam die zomer over van Leverkusen. Heynkes verdient zijn overgang aan het feit dat hij net ervoor Bayern München heeft verslagen met als gevolg dat Leverkusen niet alleen boven Bayern eindigt maar daarmee ook Bayern definitief uitsluit voor de titelwinst.
In de zomer van 2012 is het opnieuw raak. Heynckes wil een aantal van zijn voormalige oogappels uit Leverkusen naar de voetbalhoofdstad van Duitsland lokken. In 2011 heeft hij al geprobeerd Arturo Vidal naar Bayern te halen. Volgens de club heeft de speler zijn woord gegeven. Leverkusen (lees: Rudi Völler) wil er echter niets van weten. Hoewel Vidal aan zijn laatste contractjaar begint i Leverkusen slaat de club elk bod van Hoeness en de zijnen af. Zelfs het final offer van veertien miljoen euro wordt ter zijde geschoven. Des te bozer wordt Hoeness als hij verneemt dat Juventus Vidal enkele dagen later voor 12,5 miljoen euro binnenhaalt.
In 2012 is het dus opnieuw raak. Dit keer is Lars Bender het mikpunt. Ook nu wil de leiding van Leverkusen van niets weten. In München heeft men geen zin in een nieuwe soap en besluit veertig miljoen uit te trekken voor Javi Martinez van Athletic Club de Bilbao, ongeveer vier keer zoveel als de vraagprijs voor Bender. Völler en de zijnen lachen zich rot.
Huidige vorm
Bayern München is de te kloppen ploeg in Duitsland. Na dertien speelronden werd de ploeg pas één keer van scoren af gehouden in het 0-0 gelijkspel tegen Borussia Mönchengladbach. Tegen Die Borussen werd ook voor het laatst puntverlies geleden. De Zuiderlingen kregen pas drie goals in de competitie tegen dit jaar. Dat is ook niet vreemd Bayern heeft tot nu toe maar liefst zeventig procent van de tijd de bal in bezit gehad. Geen club die daar aan kan tippen. Bayer Leverkusen is ook vaak aan de bal, het moet behalve Bayern alleen hekkensluiter Borussia Dortmund voor zich dulden, maar doet dat slechts 51% van de tijd.
Bayer Leverkusen is opnieuw opgestaan aan de hand van aanvalsleider Stefan Kiessling. Sinds Kiessling weer aan het scoren is geslagen is de club weer terug de top drie in geschoten. Keissling weet zich omringd door drie jonge honden. Turkse international (maar in Duitsland opgegroeide) Hakan Calhanoglu, De kersverse Mannschaft-speler Karim Bellarabi (van Marokkaanse komaf) en het Zuid-Koreaanse wonderkind Heugh-Min Son wisselen voortdurend van positie en schieten naar hartenlust op het vijandelijk doel.
Daarin is ook het grootste verschil tussen de beide ploegen te vinden. Bayern, met Pep Guardiola aan het roer, speelt het beroemde Tiki-taka spel. München kent een passdichtheid van 86,7% dat betekent van iedere honderd passes slechts dertien hun bestemming niet bereiken. Het wervelende combinatie spel wordt het liefst van doellijn tot doel lijn uitgevoerd. Hetgeen ook de hoge mate van balbezit verklaard. In Leverkusen heeft men een andere opvatting: snel naar voren en schieten maar. Het leverde direct op de eerste speeldag de allersnelste Bundesliga goal ooit op (gemaakt door Bellarabi). Dit is terug te vinden in de feiten die aangeven dat Leverkusen vaker luchtduels wint en ook (als enige ploeg in Duitsland) vaker op doel schiet dan Bayern München.
Toch is Leverkusen psychologisch licht in het voordeel. Juist nu zij opklimmen na een kleine terugval zet Bayern de slechtste resultaten van het seizoen neer. In de Champions League werd verloren van Manchester City en uit bij Hertha BSC werd slechts met 0-1 gewonnen.
Wie spelen de beslissende rol?
Bij Bayern München moet vooral de team prestatie geroemd worden. Toch is er een duidelijke leider aan te wijzen: Arjen Robben. De Nederlandse vleugelflitser leidt de liga in aantal schoten op doel, heeft zes doelpunten en drie assists op zijn naam (wat neerkomt op betrokkenheid bij een goal per 78 minuten) en geeft per wedstrijd drie passes waar een doelpoging uit voortkomt (keypasses). Een statistiek die alleen Kevin De Bruyne kan weerleggen.
Bij Bayer 04 Leverkusen is Karim Bellarabi de grote man. Ook hij was al bij negen doelpunten betrokken (zeven goals, twee assists) en geeft twee keypasses per duel. Bellarabi is vooral een opvallende verschijning die zich het best laat omschrijven als de Dirk Kuijt van Duitsland. De Duits international brak pas laat door als prof en werd keer op keer afgeschreven op het moment dat hij een stap hogerop probeerde. Bellarabi is inmiddels achter Robben de best gewaardeerde speler van de Bundesliga.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten