Foto: ANP Archief
Tekst: Luuk Zegers en Lionel Stute
De Nederlandse voetbalfan is ruwweg in vier groepen in te delen: Ajacieden, Feyenoorders, PSV-fans en de rest. De grote drie zijn ook vertegenwoordigd binnen de redactie in de persoon van de columnisten Wouter (Ajacied), Luuk (PSV'er) en Feyenoordman Lionel. Wanneer de ploegen tegen elkaar spelen is dat dan ook reden om samen tot een productie te komen. Voor PSV-Feyenoord graafden Luuk en Lionel naar hun herinneringen bij drie typische ontmoetingen tussen de Eindhovenaren en de Rotterdammers.
Hoewel er door de jaren heen vele mooie duels tussen PSV en Feyenoord zijn uitgevochten, denk aan de 0-1 die Feyenoord terug aan de Nederlandse top bracht in 1991 of de 7-2 die het begin bleek van de dominantie van PSV eind jaren negentig en begin 2000, hebben we uitsluitend voor wedstrijden uit de eenentwintigste eeuw gekozen.
14 maart 2002, kwartfinale UEFA Cup
Luuk: De laatste wedstrijd van dit tweeluik staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Mijn broer is Feyenoorder, ik ben PSV-er. Wat ik nog weet van die pot is dat Mark van Bommel de bal van een ongekende afstand vernietigend in het doel schoot. Uit de herhaling bleek dat hij ‘m waarschijnlijk fout raakte en dus per ongeluk scoorde – het leek namelijk een punter en dat kon nooit de bedoeling zijn van zo ver. Ik weet ook nog dat Feyenoord bleef bikkelen en ik mijn broer zat uit te lachen. “Maak maar een doelpunt, Van Bommel kegelt ‘m toch weer erin”, hoonde ik. O wat had ik een pret – ooo wat was ik in mijn nopjes. In die tijd had ik volgens mij nog niet van afkloppen gehoord, en zo wel dan ben ik het in ieder geval vergeten te doen. In de allerlaatste minuut van de reguliere speeltijd kwam mijn straf. Pierre van Hooijdonk legde me over z’n knie en gaf me billenkoek. Ik verdrietig. M’n broer blij. Toen lachte hij mij uit. Vooral na de strafschoppenserie.
Lionel: De hele UEFA Cup reeks van 2002 is speciaal maar deze dubbele ontmoeting met PSV blijft daarin het absolute hoogtepunt. Vooral omdat het 210 minuten en een penaltyreeks lang nagelbijtend spannend was. Veel meer nog dan tegen SC Freiburg, Glasgow Rangers, Inter en Borussia Dortmund. Ik denk dat dat komt omdat de PSV-wedstrijden de zwaarst bevochten duels waren. Voor mij blijft dit duel gelden als de doorbraak van Robin van Persie. Pas twee maanden eerder debuteerde hij samen met zijn maatje Glenn Loovens in het eerste elftal. Hoewel velen menen dat de thuiswedstrijd tegen Glasgow Rangers een ronde eerder de beste wedstrijd is die Van Persie ooit voor Feyenoord speelde blijf ik erbij dat het deze wedstrijd in Eindhoven was. Elke aanval met hem was dreigend. Toen Feyenoord dit duel overleefde ging ik voor het eerst in een stunt geloven. En die kwam er ook.
27 januari 2010 Kwartfinale KNVB Beker
Luuk: Ik kan wel gaan liegen maar deze wedstrijd ben ik vergeten. Waarschijnlijk omdat hij te beschamend was vanaf de PSV-kant. Als ik de krantenstukjes teruglees zie ik echter een duidelijke oorzaak voor de 0 – 3: Isaksson. Hoe kan je claimen een topclub te zijn en zo’n pauper op goal zetten? Hij is vast heel erg aardig en goed in de groep ofzo, maar qua kwaliteit kan je gewoon niet zo iemand tussen de palen zetten. Daarbij was Dzsudzsák (aka ons scorend vermogen) geschorst en speelde Amrabat in zijn plaats: een leuke speler… voor VVV Venlo. Eindstand 0 – 3: schandalig, maar wel typerend voor de donkerste periode die ik heb meegemaakt als PSV-fan.
Lionel: De afstandsknal van Gio! Een half jaar later zou hij exact hetzelfde doen op het WK tegen Uruguay. Feyenoordsupporters zoals ik denken altijd tegen beter weten in dat het verleden zich herhaalt. De bekerwedstrijd tegen PSV in 1991 betekende ook het einde van een 'zwarte periode'. Het ging ook nu al vijf jaar heel slecht met Feyenoord dat drie keer op rij geeneens bij de beste vijf in de eredivisie eindigde. Ook deze wedstrijd had de ommekeer moeten worden. Niet wetende wat er tien maanden later in dit stadion nog stond te gebeuren was ik dolenthousiast over de 'doorbraak' van El Ahmadi. Zoals Feyenoord na deze wedstrijd heel lang geen enkel niveau meer haalde kwam ook die doorbraak uiteindelijk pas in de winter van 2012 van de grond. Deze slag was gewonnen maar de gifbeker bleek nog lang niet leeg.
24 Oktober 2010, Eredivisie
Luuk: Als je op Wikipedia zoekt op 24 oktober, zie je wat er allemaal is gebeurd op die dag. Belangrijke gebeurtenissen, zoals de geboorte van Luuk Zegers het Fenomeen (1990), en minder belangrijke gebeurtenissen, zoals het begin van de Grote Depressie (1929), wisselen elkaar af. De allerbelangrijkste gebeurtenis is echter die van 2010. Op mijn twintigste verjaardag schonk PSV mij het mooiste cadeau dat een voetbalfan kan krijgen: een winst met dubbele cijfers. 10 – 0. Wat weet ik nog van deze pot? Onder andere dat mijn grote held van dat moment Jonathan – El Junky – Reis de score opende met een verwoestende knal met links in de verre hoek. Ik weet nog dat deze man een hattrick maakte. Ik weet nog dat hij een hakje gaf op Afellay, die vervolgens perfect voorgaf op Ola Toivonen. Hij kopt ‘m fraai binnen. Ik weet nog van de prachtige counters. Ik weet nog dat zelfs Engelaar wist te scoren. Ik bedoel: Engelaar… kom op man! Vanaf dat moment kreeg ik zelfs een beetje medelijden met Feyenoord. Maar toen dacht ik: fuck it. Wij zijn PSV.
Lionel: Deze wedstrijd zelf bleek ik grotendeels verdrongen te hebben. Uit deze samenvatting kwam alleen de blessure van Fer me nog bekend voor. Wat ik me vooral kon herinneren was Mario Been die al tijdens de wedstrijd zijn spelers probeerde te beschermen als een soort schaapsherder. Ik zag dat hij bewust buiten zijn dug out bleef staan om de opmerkingen van de PSV-supporters naar zijn hoofd te krijgen. De dagen hierna kan ik me beter herinneren. Ik heb drie dagen gedacht dat het over was met mijn club. Op woensdagavond speelden we tegen VVV, ik was de hele dag misselijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten