Beste Wouter,
De komende maand zal in de kroegen op de Beijerlandselaan, de Groen Hilledijk en de Coen Moulijnweg uitsluitend over één zaak gesproken worden. Komt hij of komt hij niet? Keert de verloren zoon, die geeneens kind van de stad is, terug op het nest dat hij in 2006 verliet? Speelt Dirk Kuijt volgend seizoen weer voor Feyenoord?
De madeliefjes zullen met bossen tegelijk in het Maasgebouw bezorgd worden alwaar Martin van Geel en Eric Gudde als verliefde schoolmeisjes de blaadjes één voor één uit zullen trekken in de hoop de uitkomst te kunnen beïnvloeden. 'Dirk houdt van ons, Dirk houdt niet van ons.' Ook de supporters, die normaal meer op hebben met hard werken dan met diep geloven, zullen een extra kaarsje voor de Katwijker branden. Zelfs de Nederlandse editie van Wikipedia heeft in zijn paspoort gezet dat hij 'Spelend bij: Feyenoord' is. Alles om hem te overtuigen. Wat willen we graag dat de Diesel na de zomer weer in het rood met wit speelt.
Hoe komt dat toch, die Rotterdamse liefde voor Dollar Dirk? Wat is het dat de gewezen spits die op 22 juli de pensioensgerechtigde voetballeeftijd van 35 bereikt zo populair maakt op de tribunes van de Kuip? Kuijt liet 'zijn' club al eens in de kou staan toen hij elders een dikkere portemonnee op straat zag liggen en vraagt ook nu weer bedenktijd. Niet bepaald het gedragspatroon van iemand die de eeuwige trouw heeft verklaard. Aan zijn prestaties kan het ook niet liggen. Bij zijn afscheid bij FC Utrecht, ook al 'zijn' club, draaide hij Feyenoord de nek om in de Amstel Cup. In de drie seizoenen die hij vervolgens in Rotterdam speelde won hij welgeteld nul prijzen. Wel schoot hij regelmatig een bal tegen de touwen maar spitsen zijn slechts zelden niet in staat gebleken minder dan twintig keer het net te laten bollen in Rotterdamse dienst. Zelfs Kazim-Richards is goed op weg de grote 'Twee Nul' te bereiken.
De echte reden achter de loftrompet is te vinden in de recente geschiedenis van de club. Dirk Kuijt staat symbool voor het laatste stukje zelfrespect van Feyenoord. Dirk speelde aan de boorden van de Maas net voor het als een kaartenhuis in elkaar stortte. Een tijd die men in Rotterdam zo diepgrondig wenst terug te krijgen. Na het vertek van Dirk eindigde Feyenoord in vijf seizoenen nimmer bij de top drie. In twee seizoenen was het zelfs heel even hekkensluiter. De club was nagenoeg failliet en waar ooit Wim Jansen, WIllem van Hanegem, Ruud Gullit, Pierre van Hooijdonk, Paul Bosvelt en zelfs Dirk Kuijt speelden stonden nu Jhonny van Beukering en Gill Swerts in het veld. Tranen deden de beroemde rivier doen overstromen.
Een terugkeer van Dirk voelt alsof alles weer terug bij het oude is. Toen de prijzen ook niet werden gewonnen maar Feyenoord wel altijd tot de favorieten hoorden. Toen Cambuur Leeuwarden en PEC Zwolle thuis nog geen pas op wedstrijden waren. Toen Feyenoord korter geleden de eredivisie-titel had gewonnen dan FC Twente of AZ. Toen er nog niet voor straf nummerborden moesten worden genoteerd. Toen er nog geen Red de Kuip of Plan BAM bestond.
Als ik heel eerlijk ben, beste Wouter, denk ik niet dat hij komt. Ik vind ook niet dat Feyenoord erg bij zijn komst is gebaat. Trekken we de portemonnee omdat hij zo gezellig in de kleedkamer is, als ware hij de nieuwe Yannis Anastasiou? Komende zomer ging het ook al mis, Feyenoord verloor een spits en drie verdedigers en wat deed Van Geel? Die kocht een keeper en twee rechstbuitens. De kans is vrij reëel dat de club deze zomer in één klap Jordy Clasie, Tonny Vilhena en Terence Kongolo kwijtraakt. Ik ben buitengewoon ruimdenkend maar Dirk in de as gaat me echt te ver. Dirk op Varkenoord is wel weer eens dichtbij genoeg.
Ik spreek je vrijdag,
Lionel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten