Supercross review: Atlanta 2.

(Photo credits: Racerxonline/Cudby)

De jonge honden in de 250 klasse zagen vorige week de regerend kampioen redelijk makkelijk voorbij gereden worden, waarbij Jeremy Martin toch echt van een andere planeet leek te komen. Bij de grote jongens werd ook voor dit seizoen de vraag beantwoord of Chad Reed nog wel mee kon komen met de top van de concurrentie. In een historische rit pakte de oudgediende de winst, terwijl Dungey met zijn tweede plaats de leiding in het kampioenschap uitbouwde.

250 East klasse

In het main event ging de leider in het kampioenschap er met de holeshot vandoor en reed na twee ronden al 2,5 seconde los van de rest. Dat verraste weinig. De Zwitser Tonus reed tweede en Martin en Bogle erachter. De regerend kampioen, Bogle, lag dus wederom achter zijn directe concurrenten en moest achtervolgen. Na zes rondjes mocht Martin de jacht op Musquin openen zodat 1-op-1 uitgemaakt kon worden gemaakt wie de baas is. Dat gevecht bleef uit. Musquin reed tamelijk rustig naar finish en Martin bleef tweede, voor Bogle.

https://www.youtube.com/watch?v=7v_3DI6BMBo

Spannend werd het niet. Erg vermakelijk ook niet. En er zijn ook maar weinig opzienbarende dingen gebeurd in deze klasse. Wel is overduidelijk geworden dat Tonus flink aan zijn conditie moet werken, zie highlights, en dat het dominante optreden van Martin van vorige week een bevlieging kan zijn geweest. Musquin had de rode plaat, zette snelste kwalificatietijd neer, pakte de holeshot, soleerde naar winst en houdt daarmee de rode plaat. Dat is dominant optreden waar men wat aan heeft, met bevliegingen wint men geen kampioenschappen.

450 klasse

Onze Roczen blesseerde zich vorige week en liep ook dit weekend schade op aan zijn linkerbeen. Zijn kansen komen in het gedrang, temeer nu hij niet kon rekenen op een goede start in het main event. Dungey wel. Deze zat vlak achter Reed en Peick. Chad Reed schakelt zichzelf nogal klungelig uit maar wist nog van een 14^e naar een 7^e plaats te rijden. De factory Honda-collega’s Canard en Tomac bleven in de buurt. Maar nadat Dungey de leiding pakt moeten de drie achterblijvers het uitvechten waardoor deze een achterstand oplopen en zo Dungey zijn derde winst in zijn schoot werpen. Erg dankbaar zal hij echter niet hoeven zijn. Hij was gewoon de snelste en reed 7 seconden weg van de concurrentie. Een zeer verdiende winst, maar daarmee ook een verdiend verlies voor de achterblijvers.

https://www.youtube.com/watch?v=uahWjfByFyo

Acht races, vijf verschillende winnaars. Van de 22-jarige Tomac, tot de 32-jarige Chad Reed, alle grote namen wisten zich dit seizoen al te laten gelden. Met de leiding in het kampioenschap en zijn vormpijl loopt Ryan Dungey als een rode draad door deze geschiedenis. Consistent vreselijk snel, zo typeerde ik hem vorige week. Dat bewees hij wederom. Vergelijkingen met die andere Ryan, die met een 7^e plaats debuteerde (en dus teleurstelde) in de MXGP, durf ik nog niet te maken. Maar het is wel objectief bepaalbaar dat Dungey bezig is rol zijn over te nemen.

Het spijtigste van deze week is uiteraard dat Chad Reed een stomme fout maakte. Zijn snelheid en rondetijden bleken prima te zijn en hij had dus voor zijn tweede winst kunnen gaan. Daarnaast zien wij met lede ogen het kwakkelen van Ken Roczen aan. De fijne Duitser finishte op een 8^e plaats, achter vijf namen die hij eigenlijk op een rondje zou moeten kunnen zetten. Hopelijk herstelt hij snel. Daar zou zijn trainer, Aldon Baker, toch wel een middeltje voor moeten hebben.