Beste Lionel,
Of ik de Champions League maar een clowneske bedoening vind? Nou en of. In de totaal verkrachte voetbalwereld van heden ten dage kost het slechts een paar honderd miljoen, maar dan ben je wel vrijwel verzekerd van ieder jaar een kwartfinale, op z’n minst. Er is echter iets dat nóg idioter is: de Europa League.
In dat toernooi zit namelijk een onvergeeflijke weeffout. Clubs die in de Champions League tussen wal en schip vallen, krijgen een herkansing in de tweede continentale divisie. Dat is van eenzelfde krankzinnigheid als we in een aantal landen zien in het bekervoetbal: de elite stroomt pas een paar ronden later in.
‘Als je commercieel denkt, dan vernoem je het stadion naar mij. Hun denken commercieel, maar hebben het stadion niet naar mij vernoemd.’ Johan Cruijff zei het ooit eens over de Amsterdam Arena en zou hetzelfde over de Europese bekertoernooien kunnen zeggen. Iets met een klok en een klepel. De gedachtengang is logisch, maar leidt vervolgens toch tot een onnavolgbare uitkomst.
Maar goed, we moeten het ermee doen. Als je het er niet mee eens bent kun je een protestmars organiseren, of boze brieven sturen naar de Route de Genève in Nyon, desnoods vergezeld door een paar dozen opblaasbare bananen, het helpt toch niet. En dus hoop ik gewoon weer vurig op een zo langdurig mogelijke tocht van Ajax langs de iets minder toonaangevende velden van Europa. (Zou jij ook moeten doen trouwens, als je wilt dat Feyenoord ooit weer eens een beetje acceptabele coëffiënt zal hebben.)
En dan helpt cynisch gemekker over een troosteloze tegenstander weinig. Dat zou ook rijkelijk hypocriet zijn trouwens, want was dat niet ook de charme van de ouderwetse Europacups? Ik vind het juist wel mooi. Je hebt twee opties: een deceptie, maar die hebben we de laatste jaren iedere keer wel gehad, of het ongemakkelijke gevoel dat je niet vol uit je dak kunt gaan bij doorgaan – we blijven toch Ajax. En dan is er weer die kortstondige, bijna vlinders-in-je-buik-achtige sensatie rondom alweer een nieuwe loting.
Dnjepr Dnjepropetrovsk dus. Ik moet je bekennen dat als je mij middenin de nacht wakker maakt, ik de naam foutloos voor je opschrijf en hem tevens correct uitspreek. Dat is overigens niet zo spannend. Een klein beetje oefening en zelfs Tom Egbers kan het. Maar kom daar nog eens om.
Belangrijker is hoe die ploeg voetbalt en dat schijnt niet onaardig te zijn. Dat doet trouwens helemaal niet ter zake. Net als dat dogmatische gepalaver over ‘op dit niveau thuishoren’ (let op, de heren op RTL7 zullen het weer verschillende keren benadrukken). Knockoutwedstrijden zijn altijd onvoorspelbaar en je hebt twee teams nodig voor een behoorlijk niveau. In het geval van Ajax is dat maar af te wachten, maar ik laat me graag verrassen.
Hoe laat moet Ajax eigenlijk?
Groet,
Wouter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten