Beste Lionel,
Zeg jij het maar: Frank de Boer of Ricardo Kishna, wie treft het meeste blaam in wat onderhand op een dieper liggende vete begint te lijken? Twee kampen bekvechten over die vraag, met één gemene deler in het midden: de ‘kwade genius’ Mino Raiola.
Of beter gezegd: De Rioolrat. Het noemen van dat koosnaampje is te midden van de discussie voldoende om te begrijpen dat de Haarlemse Napoletaan (die in Monaco woont) ermee wordt bedoeld. De sluwe onderhandelaar, die met zijn no-nonsense tactiek iedere keer opnieuw de bovenliggende partij weet te zijn. Maar die daarbij ook nogal wat tere zieltjes en lange teentjes niet spaart.
Vanwege de transfer van Ouasim Bouy naar Juventus, nu drie jaar geleden, wordt Raiola door alles dat Ajax lief heeft met argusogen bekeken. Zo van: hij maakt de carrières van ‘onze’ talenten kapot, is er alleen maar op uit om zo snel mogelijk te cashen en schuwt daarbij geen enkel middel, zoals het vaker met succes door hem georkestreerde conflict.
En precies daar ligt de kiem van heel deze kwestie. Hoeveel partijen zijn er nodig voor een conflict? En wie heeft er belang bij? Het is zo eenvoudig dat het bijna gênant is, hoe de naar verluidt al honderden miljoenen bij elkaar verdiend hebbende makelaar keer op keer onervaren bestuurders en trainers op de kast weet te krijgen.
De breed gedragen oplossing voor dit probleem is al even pathetisch: gewoon kappen met die Raiola joh, banden doorsnijden en tot ziens tegen ieder talent dat hem als zaakwaarnemer kiest. Inderdaad een voor de hand liggend scenario, ja. Had ‘ie maar niet moeten roepen dat Cruijff dement wordt. We kunnen het ook wel zonder de grootste groeibriljantjes, vlak nadat we ze hebben klaargestoomd voor het echte werk. Ofzo.
Je raadt het al: ik ben niet helemaal objectief in dezen, want naast het feit dat ik Ajax al pakweg twintig jaar een warm hart toedraag, heb ik ook een grote sympathie voor de Raiola’s van deze wereld. Terwijl de halve planeet zich druk maakt om ethiek en fatsoen, doet dit soort mensen gewoon hun werk en vullen ze lachend hun zakken. Ik kan ze geen ongelijk geven. Omdat we deze idioterie van uit de hand gelopen belangen met z’n allen in de hand hebben gewerkt.
Ajax, vaak bij monde van directeur voetbalzaken Marc Overmars, doet niet eens moeite om te verhullen dat de club eigenlijk nog maar voor één doel bestaat: het zoveel mogelijk rendement maken op zelfopgeleide dan wel jong gescoute spelers. In dat licht is Kishna behalve een nuttige sportieve kracht vooral een potentiële goudmijn. En de fatsoensrakkers kunnen dan luidkeels hun afkeer laten blijken van de opstelling van de twintigjarige snotneus en diens vertegenwoordiger, maar de veranderde wetten van het profvoetbal wijzen toch ten gunste van laatstgenoemden.
Sinds Edith Schippers (jawel, ze schijnt ook ‘sport’ in haar portefeuille te hebben en daar gaat deze site toevallig ook over) weten we weer dat complotdenken niet helemaal je-van-het is, maar de behandeling van Frank de Boer van zijn gevaarlijkste aanvaller is toch niet helemaal kosjer als je het mij vraagt. Het wekt in ieder geval de schijn van het op z’n plaats willen zetten van het kamp Kishna-Raiola, dat echter allerminst onder de indruk zal zijn.
Persoonlijk vind ik dat doodzonde. Dit Ajax schreeuwt aan alle kanten juist om méér Kishna en minder voorspelbaarheid en tikkies terug. Tussen al die brave blonde koppies is de grillige dribbelaar meer dan welkom, al was het maar wegens zijn persoonlijkheid en bravoure. Als de club verstandig is, neemt ze vandaag nog enkele adviezen van Raiola ter harte, voordat hij in de zeven talen die hij machtig is al in alle mogelijke windstreken een kant-en-klaar contract heeft geregeld.
Nu ik er nog eens over nadenk hè, zie ik een rioolrat dat nog niet zo snel doen.
Tot vrijdag!
Wouter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten