Het winnen van een grote klassieker is niet iedereen gegeven. Nog minder renners mochten zich meerdere malen de winnaar noemen van wedstrijden die tot de vijf monumenten behoren: Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en Ronde van Lombardije. Slechts enkele wielerprofs wisten die overwinningen te verdelen over meerdere wedstrijden. Het winnen van dit vijftal koersen is van een extreme zeldzaamheid. Slechts drie Belgen wisten dit uniek kwintet bijeen te fietsen in hun loopbaan: Rik van Looy, Eddy Merckx en Roger de Vlaemink. Merckx en De Vlaemink waren ook nog eens de grootste klassiekerrenners aller tijden. Achter hen staat een vijftal (onder meer Nederlander Hennie Kuiper) dat tot vier overwinningen en een podiumplaats in de vijfde reikte.
De vijf wielermonumenten als specialisme
In het huidige peloton rijdt een aantal renners rond dat zich het genoegen heeft mogen smaken meerdere klassiekers te winnen. Het onderling verdelen van de zeges in de eerste drie van dit seizoen heeft van John Degenkolb en Alexander Kristoff leden van die elite-club gemaakt. Een man die al enkele jaren tot die club behoort, en die samen met Tom Boonen de meeste monumenten van het huidige peloton op zijn naam schreef, is Fabian Cancellara.
Het Zwitserse oermens mag dan bekend staan als specialist op de tijdrit, hij wist ook zeven keer zijn wiel als eerste over de streep te drukken in de moeilijkste wielerwedstrijden op aarde, eens in Milaan-San Remo en driemaal in zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix. Het is ook Cancellara die al in 2010 liet optekenen van winst in de vijf wielermonumenten te dromen, dit deed hij vlak na zijn eerste zege in de Ronde van Vlaanderen. Sindsdien won hij weliswaar nog vier keer een wedstrijd van zijn wenslijst alleen verdeelde hij die zeges over 'Vlaanderen' en 'Roubaix', 'Luik' en 'Lombardije' ontbreken nog altijd. Voor Cancellara, inmiddels 34 jaar oud, begint de tijd te dringen. En hoe zit het eigenlijk met de rest van het peloton, zitten daar potentiële toetreders tot de door Belgen gedomineerde 'club van vijf' tussen?
Fabian Cancellara
Aantal zeges: 7
Wedstrijden: Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix
De Zwitser Cancellara leek lange tijd het prototype te zijn van een all-round klassiekerrenner. Hij begon al jong met het winnen van grote wedstrijden en hij wist zich bovendien staande te houden in de korte rondes, zo won hij Tirreno-Adriatico en de Ronde van Zwitserland. Daarmee liet hij zien ook tot op bepaalde hoogte zijn mannetje te staan als het heuvel op gaat. Zijn wens om ook de twee ontbrekende schakels, Luik-Bastenaken-Luik en Ronde van Lombardije, aan zijn ketting te sluiten leek daarom geen luchtkasteel. Er is echter een probleem, sinds Cancellara in het profpeloton rijdt is hij nog nimmer aan de start van beide wedstrijden verschenen. Nu hij aan de verkeerde kant van 35 geraakt lijkt de kans dat hij tegen de dansende klimgeiten die traditioneel naar 'Luik' en 'Lombardije' komen op kan langzaam maar zeker tot nul te reduceren. Bovendien bleek dit jaar maar weer eens hoe teer een wielerleven is, een val gooit zomaar alle plannen in de war. Misschien is dit jaar het uitgelezen moment eens wat anders te proberen?
Philippe Gilbert
Aantal zeges: 3
Wedstrijden: Luik-Bastenaken-Luik, Ronde van Lombardije
Op het eerste gezicht lijkt Philippe Gilbert, die deze zomer 33 wordt, te ver weg van het doel dat in dit artikel gesteld wordt. Hij staat immers pas op twee uit vijf en is niet meer de jongste. Toch is niets minder waar. De meest succesvolle eendagscoureur van deze generatie moet namelijk volgens zijn erelijst prima in staat zijn zich staande te houden in de drie nog ontbrekende koersen. Ga maar na, Gilbert won de Omloop Het Nieuwsblad (de light-versie van de Ronde van Vlaanderen) tweemaal. Ook won hij de Brabantse Pijl (De mengvorm wedstrijd die het midden houdt tussen een Vlaamse en een Waalse klassieker) tweemaal. Hij won Clasica San Sebastian, Amstel Gold Race (driemaal), Parijs-Tours en het wereldkampioenschap. Tot slot mocht hij zichzelf ook eens winnaar van Strade Bianche (die Italiaanse evenknie van Parijs-Roubaix) noemen. Theoretisch staat niets Gilbert in de weg om 'De Vijf' op zijn palmares te krijgen. Behalve de biologische klok en het feit dat hij dit jaar bijvoorbeeld zowel in Vlaanderen als Roubaix niet aan de start verscheen. Dat mag volgend seizoen niet gebeuren.
John Degenkolb
Aantal zeges: 2
Wedstrijden: Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix
De ster van John Degenkolb is als een meteoor aan heldere hemel geschoten. Voor het eerst in bijna dertig jaar presteerde een renner het om in één seizoen Milaan-San Remo en Parijs-Roubaix te winnen. Daarmee is hij in een klap naast bijvoorbeeld Philippe Gilbert gekomen op de 'monumentenlijst'. Veelvraat Degenkolb is bovendien nog lang niet uitgegeten. De Duitser is slechts 26 jaar oud en lijkt pas aan het begin van zijn mogelijkheden te staan. Om een idee van die mogelijkheden te geven: hij werd in 2012 al vierde op het wereldkampioenschap in Valkenburg, op het parcours van Amstel Gold Race, en won eerder dit jaar een machtsprint bergop in de Ronde van Dubai die niets onder deed voor de finish in Luik. Waarom zou het daarom niet in Luik zelf kunnen. Hij werd ook al eens negende in de Ronde van Vlaanderen. Zijn grootste handicap zal de Ronde van Lombardije worden. Anderzijds, de renner uit het verleden waar hij de meeste overeenkomsten mee vertoont (en tevens de renner die hem voorging in de 'San Remo/Roubaix-dubbel'), Sean Kelly, won de Ronde van Lombardije driemaal in zijn leven.
Alexander Kristoff
Aantal zeges: 2
Wedstrijden: Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen
Alexander Kristoff is de Noorse evenknie van John Degenkolb. Daarmee lijkt juist hij degene te zijn die de Duitser de voet dwars kan zetten als het gaat om het binnenhalen van 'De Vijf'. Toch heeft Kristoff een kleine achterstand op Degenkolb, hij liet sinds zijn jeugdjaren (Cote de Picardie) nooit meer zien een peloton te kunnen kloppen als de weg niet kaarsrecht vooruit loopt. Omdat Kristoff de afgelopen weken de man in vorm was en hij in maart en april een bijna ongeëvenaarde zegereeks neerzette werd even gedacht dat Kristoff de nieuwe sterkhouder van het profpeloton was. Aan die droom kwam een eind op een wielerbaan in Noord-Frankrijk, hij werd slechts tiende. Parijs-Roubaix winnen moet gezien zijn resultaten in de afgelopen jaren zeker tot zijn mogelijkheden behoren in de komende jaren. Winnen in klimklassiekers als Luik en Lombardije is waarschijnlijk een brug te ver.
Peter Sagan
Aantal zehes: 0
Wedstrijden: niet van toepassing
Op het eerste gezicht is het totaal niet te verdedigen dat Peter Sagan, met nul zeges in de monumenten op zijn palmares, op deze lijst is verschenen. Ware het niet dat Sagan pas 25 is en zowel in Milaan-San Remo als in de Ronde van Vlaanderen al driemaal in de top vijf reed en ook al eens een top tien klassering ophaalde in Parijs-Roubaix. Ter vergelijking: John Degenkolb stond tot dit jaar pas op drie top tien plekken. Sagan eindigde bovendien ook al eens op de derde plek in de Amstel Gold Race (in 2012, hij was pas 22), waarmee zijn kwaliteiten in klimklassiekers ook in een kader worden geplaatst. In Luik startte hij echter nog nooit en zijn enige poging in Lombardije eindigde voortijdig. Sagan heeft al ruim driekwart jaar fikse moeite om wedstrijden te winnen. Dat is ook niet zo vreemd, Sagan wordt alom gezien als het grote talent. Het is goed mogelijk dat Degenkolb en Kristoff juist kunnen floreren door de alom in het peloton aanwezige angst voor de Slowaak. Mocht hij zich aan de druk kunnen ontworstelen, dan zou hij alsnog de koning van de monumenten kunnen worden. Hij heeft er bovendien nog ruim tien jaar de tijd voor om dat te bewerkstelligen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten