Eindelijk is het zover. America’s favourite pastime gaat los. Komende zondag, 5 april, staan St. Louis Cardinals en Chicago Cubs tegenover elkaar op Opening Day. Om het volgen van de Major League iets makkelijker te maken voor de Sportpreviewlezer hebben wij wat orde in de chaos die Major League heet proberen te scheppen. Dit is de ultieme gids die jou het spel vanaf nu met gemak laat volgen.
MLB-Teams
Om te beginnen gaan we hele horde aan hippies tegen de schenen schoppen. Anders dan iedereen je wil doen geloven is Moneyball namelijk niet de end all solution om een winnend honkbalteam te formeren. De echte volgorde is ongeveer deze: Luck beats Money beats Moneyball. Anders gezegd, met een flink gevulde portemonnee of een hele gedegen bedrijfsvoering moet je de play-offs kunnen halen maar vanaf daar is het ieder voor zich, vrouwen en kinderen eerst, god zegen de greep en de bal is rond. Wie gaat rekenen is sowieso verloren. Het is niet voor niets dat Oakland Athletics, de moeder aller Moneyballploegen, de afgelopen drie jaar bij elkaar opgeteld de meeste regular seasonzeges bijeen sloeg en pitchte maar welgeteld nul titels in de wacht sleepte. De laatste titel dateert trouwens sowieso van ver voordat iemand ook maar gehoord had van Moneyball, 1989. En dat terwijl de veel rijkere directe rivaal San Francisco Giants (aan de overkant van de bay) in de afgelopen vijf jaar wel tot driemaal toe de trofee in de vitrine bij kon zetten. Beide ploegen hoeven dit jaar niet te rekenen op een plek in de World Series. Al waren de Athletics wel veruit de sterksten van allemaal in de oefenpotjes van spring training. I rest my case.
Oakland A’s en San Francisco Giants worden het dus niet, maar wie wordt het dan wel? Dat is de moeilijkste voorspelling van allen. Hoewel je geneigd bent te denken dat 162 regular season wedstrijden en een twintigtal play-offduels genoeg moet zijn om het kaf van het koren te scheiden zagen we vorig seizoen weer eens dat zelfs dan nog een team als Kansas City Royals (Het RKC Waalwijk van de MLB) zomaar ineens in de World Series terecht kan komen. Het lijdt geen twijfel dat Washington Nationals en Seattle Mariners de sterkste rosters op de been kunnen brengen. Daarmee zijn zij titelkandidaten nummers één en twee. Dat is opvallend omdat dit precies de enige twee teams zijn die nog nooit in de World Series stonden. Zie ze als een soort AZ en FC Twente van de Major League, het zijn niet meer dan subtoppers maar ze zijn dit jaar echt in staat de titel een keer op te eisen.
Daarnaast zijn er de teams die in het schemergebied tussen favoriet en Dark Horse opereren. De ploegen die de afgelopen jaren veel ‘geluk’ hebben gehad bij de jaarlijkse draft vanwege de slechte prestaties op de diamond en hier en daar ook nog eens een handige deal wisten te sluiten. Daardoor zijn ploegen als Chicago Cubs en Miami Marlins in sommige kringen de stiekeme favorieten. De meeste kenners zijn het er echter over eens dat beide teams dit seizoen weliswaar tot in de play-offs kunnen meedoen maar dat hun echte oogstjaren van 2016 tot en met 2018 zullen zijn.
Dan zijn er nog de gevoelsmatige favorieten. Bovenaan die lijst prijkt zonder twijfel Los Angeles Dodgers. De Dodgers mogen zichzelf dit seizoen het rijkste team in de League noemen. Ze hebben een prima roster dat nauwelijks minder is dan dat van Nationals en Mariners, ze hebben een extreem sterke mediamarket en fanbase achter zich en voor een olichargenvereniging is het in LA bijzonder rustig. Relletjes blijven hen grotendeels bespaard. De Dodgers moeten tot in oktober mee kunnen doen. Dat betekent dus World Series. Daarin kunnen ze wel eens de kampioen van twee jaar geleden tegenover zich treffen: Boston Red Sox. Sox is naast de huidige kampioen Giants de andere grootmacht van de eenentwintigste eeuw met titels in 2004, 2007 en 2013. Vorig seizoen werd, zoals gewoonlijk, de beste speler weg geroofd door aartsrivaal New York Yankees en die klap kwam het team nooit echt te boven. De orde en rust lijkt hersteld en ook in Massachusetts zou men wel eens tot in oktober aan de buis gekluisterd kunnen zitten. Oh ja, ze hebben Nederlandse Arubaan Xander Bogaerts, het grote talent waarvan verwacht wordt dat 2015 zijn break out year wordt. Trouwens, over New York Yankees gesproken, het zegt heel veel dat hier en daar gesuggereerd wordt dat New York Mets wel eens de nieuwe grootmacht uit de Big Apple kan worden, de afgelopen tachtig jaar was deze gedachte genoeg voor een enkeltje Abu Ghraib.
MLB-Players
Wie zijn de grote mannen van de MLB? Wie geeft je dat warme gevoel van binnen als hij op de plaat verschijnt en wie is de atleet van de diamond? Om te beginnen zijn er Mike Trout (Los Angeles Angels of Anaheim) en Bryce Harper (Washington Nationals), de twee echte grootmeesters van de Major League. Dit zijn min of meer de Dr. Jekyll en Mr. Hyde van de MLB. Waar Trout America’s sweetheart is, is Harper hard op weg de meest gehate man van de USA te worden. Dat is ook niet zo vreemd, Harper is zo blij met zichzelf dat hij nog voor hij ook maar één bal als prof had geslagen al een boek schreef met als titel: The Last Natural, Bryce Harper’s Big Gamble in Sin City and the Greatest Amateur Season Ever. Het is de gedachtegang van Harper in een notendop. Deze zomer hintte hij zelfs heel even op een geforceerd vertrek bij Nationals, de enige ploeg in de MLB waar hij vrienden heeft. Hij dacht overal terecht te kunnen omdat het simpelweg niet in hem opkomt dat niemand hem moet.
Achter de twee spotlightcatchers staat een heel contigent aan hele fijne spelers. Zo zijn er de harde klappen van Miggy Cabrera (Detroit Tigers) en Giancarlo Stanton (Miami Marlins). Dit tweetal wordt echter bedreigd door de huidige man in vorm Jose Abreu (Chicago White Sox), de herboren Nelson Cruz (Seattle Mariners) en New kid on the block Kris Bryant (Chicago Cubs). Vooral die laatste kan wel eens heel snel heel groot worden. Al zullen we nog even moeten wachten tot de home run koning van spring training in actie komt. Tot groot ongenoegen van zijn manager Scott Boras heeft de leiding van de Cubs namelijk besloten dat Bryant in de Minor League aan het seizoen begint.
In het veld is het sowieso uitkijken naar de Rembrandt onder de shortstops, onze eigen Andrelton Simmons (Atlanta Braves). Al wordt er zo langzamerhand wel nog meer van de Curaçaoënaar verwacht dan verdedigende schoonheid alleen. En er is die andere wonderspeler Yasiel Puig (Los Angeles Dodgers). De Cubaan heeft alles in zich om een topper te worden maar moet in 2015 wel eindelijk een heel jaar constant presteren. Puig is de laatste der Mohikanen. Moesten Cubanen tot voor kort nog in het holst van de nacht in een houten bootje zo hard mogelijk van het eiland weg roeien op zoek naar het beloofde land, sinds dit seizoen mogen de Brazilianen van het honkbal met gerust hart in en uit lopen. De 24-jarige Puig is daarom een bezienswaardigheid op zich. Hij is de belichaming van de American Dream. Vaders zullen tegen hun zonen verhalen over hoe vroeger alles beter was bij de aanblik van deze Puig.
En dan zijn er nog de pitchers. Je kunt niet over de mannen op de heuvel praten zonder te beginnen bij Clayton Kershaw (Los Angeles Dodgers). Het is nog iets aan de vroege kant maar heel voorzichtig beginnen de eerste vergelijkingen met Sandy Koufax, toevallig ook een Dodger en in de ogen van velen de beste pitcher aller tijden, de kop op te steken. Kenley Jansen, die andere geslaagde Nederlander in de MLB, zal hem regelmatig aflossen als hij gezond is en blijft. Even verderop, in San Francisco, loopt Madison Bumgarner rond. MadBum was vorig jaar de grote architect achter de World Serieszege van de Giants.
Aan de oostkust kijkt men vooral uit naar het tweede jaar van Masahiro Tanaka (New York Yankees). Dat komt vooral omdat het eerste seizoen van het Japanse wonderkind na een vliegende start toch wat uitdoofde. Tot slot verwacht heel Amerika grootse prestaties op de heuvel van Chris Sale (Chicago White Sox). Een ding is zeker, de top draft pick van vorig seizoen, Brady Aiken (18), gaan we voorlopig niet zien. Hoe jong hij ook is, hij is nu al ten prooi gevallen aan de Tommy John epidemie. Deze typische pitchersoperatie, vernoemd naar de eerste pitcher die hem onderging, wordt door sommigen als een gedoogde vorm van doping gezien. Een prima start van je carrière dus. Let’s play ball.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten