Het beste en het slechtste van Parijs-Roubaix

Parijs-Roubaix is zonder twijfel de grootste wielerkoers op aarde. Dat was te danken aan een spijkerhard parcours en een hele reeks aan heroïsche overwinningen. Ook in 2015, en met een kurkdroog parcours, kreeg de liefhebber een fascinerend schouwspel voorgeschoteld. We kozen zoals de beste en de slechtste ploeg. Puur op gevoel, zonder statistische onderbouwing

Beste ploeg: Etixx-Quickstep

Je zal maar zonder de man die het afgelopen decennium jaarlijks de graadmeter was voor Parijs-Roubaix, Tom Boonen, de wedstrijd moeten maken. Geen geringe opgave. Toch kreeg de formatie van Patrick Lefevre het voor elkaar. De overmacht waarmee de ploeg tussen kilometer negentig en kilometer dertig op kop bleef rijden was imposant. Dat tegen John Degenkolb (Giant-Alpacin) in de eindsprint op de wielerbaan van Roubaix geen kruid is opgewassen is hen vergeven. Tot aan dat moment ging alles namelijk goed. De aanval van Yves Lampaert, het juist gekozen moment om het gat alsnog te dichten door Zdenek Stybar, alles klopte. Zelfs de sprinttactiek van diezelfde Stybar, hij probeerde Degenkolb in te sluiten, was bewonderenswaardig.

Slechtste ploeg: Trek Factory Racing

Waar Etixx-Quickstep zonder zijn grote roerganger toch de koers wist te maken gold voor Trek Factory Racing exact het tegenovergestelde. Waar het verlies van Boonen door de Belgen perfect werd opgevangen betekende het verlies van Fabian Cancellara direct de onthoofding van de Trek-formatie. Stijn Devolder, die vorige week onverwacht goed voor de dag kwam in de Ronde van Vlaanderen, viel ook nog eens al heel vroeg in de wedstrijd en dat betekende direct het definitieve einde. Het is pijnlijk duidelijk geworden dat Trek in de klassiekers compleet en volledig van één man afhankelijk is. De opdracht voor het Waalse drieluik dat de renners te wachten staat luidt dan ook: redden wat er te redden valt.