Het duurde zestig tellen. En toen was het grootste sportduel aller tijden uitverkocht. Iedereen kijkt uit naar 2 mei, de dag waarop Floyd Mayweather en Manny Pacquiao gaan uitmaken wie zich de grootste mag noemen. Pacquiao, de man die kampioen was in acht verschillende klassen en Mayweather, de man die nog nooit verloor in zijn leven, voegen een nieuw hoofdstuk toe aan de toch al rijke geschiedenis van epische duels in de bokssport.
De opzet van vechtsporten draagt per definitie een voordeel met zich mee. Wanneer twee supersterren in een gewichtsklasse tegelijk actief zijn dan kunnen ze elkaar uitdagen tot een rechtstreeks duel. Één rechtstreeks gevecht, man tegen man, dat een einde aan elke discussie kan maken. Stel nu eens dat je zoiets kunt doen in andere sporten, waar dat minder makkelijk te organiseren is, wat zou er dan gebeuren? Wie lieten onze fantasie de vrije loop en bedachten een aantal duels die we waarschijnlijk nooit zullen zien.
Alpe d'Huzes om de prijzen
De wielerwereld lijkt gezegend. Met Alberto Contador, Christopher Froome, Nairo Quintana en Vincenzo Nibali heeft die fietssport zijn eigen Big Four. De afgelopen maanden werden diverse plannen gelanceerd om dit viertal tegen elkaar uit te laten komen in verschillende wedstrijden, allen met het doel te bepalen wie zich de grootste van allemaal mag noemen. Zo wilde teambaas Oleg Tinkov diep in zijn buidel tasten om de heren in de drie grote rondes (Giro, Tour, Vuelta) aan de start te krijgen. Zelf lanceerden we ook een plan dat de vier tenoren in een groot duel tegen elkaar moest brengen.
Alle mooie ideeën ten spijt, de echte strijd wordt in de bergen gestreden. Dit viertal mag zich de Big Four noemen omdat ze in het hooggebergte onoverbrugbare afstand tussen hen en de rest van het wielerpeloton weten te creëren. Alleen op die manier weten de mannen de grote rondes naar zich toe te trekken. Als we willen weten wie de beste van allemaal is zullen we er dus stijgingspercentages tegenaan moeten gooien. Gelukkig hebben we daar in Nederland sinds enige jaren een goede uitdaging voor: de ALpe d'Huzes.
Deze strijd voor het goede doel biedt ons een ideale blauwdruk voor het ultieme gevecht tussen de vier kemphanen. Zes keer achtereen Alpe d'Huez beklimmen op één en dezelfde dag. Een dergelijke beproeving in de bergen bestaat namelijk niet. Weliswaar kennen alle grote, en minder grote, wielerrondes zware bergetappes en zijn er ook enkele eendagswedstrijden die over hoge toppen voeren maar een echte klimklassieker bestaat simpelweg niet. Het wereldkampioenschap op de weg kent jaarlijks bovendien dan wel een klim in het parcours die meerdere keren beklommen moet worden, maar die is dan weer niet selectief genoeg voor de Big Four, die geen van allen de wereldtitel wisten te veroveren tot op heden. Het idee van de Alpe d'Huez, dat eventueel ook op een andere beklimming geprojecteerd kan worden moet uitkomst bieden. De vier tenoren starten tegelijk en de man die als eerste het sextet heeft volbracht is de ultieme kampioen.
Vettel versus Hamilton versus Alonso versus Le Mans
Lewis Hamilton is al bijna anderhalf jaar ongenaakbaar in zijn Mercedes GP Formule 1-bolide. Hoewel de cijfersuitwijzen dat Hamilton zich kan meten met zijn meest succesvolle voorgangers in de sport wordt toch vooral ook veel nadruk gelegd op de kracht van zijn auto als onderdeel van zijn dominantie. Zijn voorganger Sebastian Vettel maakte min of meer hetzelfde mee in zijn periode als wereldkampioen in de Red Bull-wagen. Zeker nu Vettel tenminste één keer heeft bewezen zich op zijn minst te kunnen verdedigen tegen het Mercedesgeweld rijst de vraag wie nu eigenlijk echt de beste coureur op aarde is. En dan is er ook nog Fernando Alonso, de man die al een leven lang het stempel 'intrinsiek de beste coureur' draagt maar al tien jaar geen wereldtitel meer wist te veroveren.
De oplossing laat zich raden. Man tegen man tegen man in een exact gelijke auto op een echt battle-circuit. En welk autopark leent zich daar nu beter voor dan dat in de bossen van Le Mans. De keuze voor deze track is niet geheel toevallig. De koninginnenrit van het Endurance-seizoen wordt hier jaarlijks verreden. Het is langer dan het gemiddelde Formule 1-circuit en staat dus ook niet op de kalender van de koningsklasse. Dat komt goed uit want dat betekent dat we daarmee neutraal terrein hebben gevonden. De mannen rijden één wedstrijd over Formule 1-lengte, winner takes all. Of we de strijd uitvechten in drie exact gelijke Ferrari's, McLaren Honda's of een trio Mercedes GP-bolides moet loting dan maar uitwijzen.
Klitsjko versus Verhoeven
De uitdaging die het dichtst bij Mayweather versus Pacquiao ligt naar onze mening. Wladimir Klitsjko is eigenlijk al de gehele eenentwintigste eeuw alleenheerser in het zwaargewicht van het conventionele boksen. Zijn overmacht is zo groot dat de kenners zich zelfs langzaam tegen hem beginnen te keren. Het wordt de Oekraïense grootmeester vooral verweten uitdagingen aan te nemen van mindere goden, hetgeen het verdedigen van zijn titels vergemakkelijkt. Zijn evenknieën in de sport gaat hij vakkundig uit de weg, zo is de consensus.
Als Klitsjko zijn gordels dan niet echt op het spel durft te zetten, misschien biedt een duel buiten zijn sport uitkomst. Wladimirs broer Vitali zetten zijn eerste schreden in de vechtsport Bijvoorbeeld ook in het kickboksen. Als het aan ons ligt komt de kampioen tegen zijn evenknie in het kickboksen de Nederlander Rico Verhoeven uit. Verhoeven mag zich momenteel de wereldkampioen in het zwaargewicht bij de organisatie Glory mag noemen. Hij werkt gestaag aan een even imposante winreeks als de Oekraïense bokser, zijn winstreeks staat ook al op zes duels. Net als voor Klitsjko raken ook voor Verhoeven de tegenstanders langzamerhand op. Dit duel verdient door de crosssport insteek meer dan één editie, zowel een conventioneel boksgevecht als een kickboksgevecht. mocht er na die twee duels een 1-1 stand staan moet loting uitwijzen welke vorm het derde en beslissende duel aanneemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten