In de midseason-break konden sommige teams hun wonden kunnen likken waar andere teams, (of beter, team) hun trofeeën hebben uitgestald. De show ging weer terug van de oostkust richting het westen om daar de weken voor Las Vegas te verblijven. De schifting in de 450 klasse is gemaakt. Ryan Dungey staat +75pt los in het kampioenschap op de eerstvolgende nog rijdende concurrent. In de 250 klasse is het altijd afwachten of de jongens voordeel hebben gehad aan hun pauze van acht weken. Maar Cooper Webb, Malcolm Stewart en Tyler Bowers zullen de messen geslepen hebben, zij hebben nog een aantal rekeningen openstaan.
(photocred: racerxonline)
Het kampioenschap in de koningsklasse kon wegens uitvallers dit weekend beslist worden. Hetzelfde gold voor de 250 West waarin de voorsprong van Webb 30pt op de momenteel geblesseerde Jessy Nelson is. Dominant Dungey zal niet ontspannen in de rondte kon koersen, maar de magere marge van Webb en het feit dat hij kampioen kon worden zal voor extra stress gezorgd hebben.
250 West klasse
Zoals bekend is Webb maatgevend. Hij was de snelste in de kwalificatie en zijn heat race. Bij de holeshot kwam hij vierde te liggen. Dat was positief voor de fans. Maar de snelheid van Webb zorgt ervoor dat er voor hem geen noodzaak tot agressief rijden was. Bowers liet hem simpeltjes passeren en de daaropvolgende jongens ook. De winst werd hem in zijn schoot geworpen en het kampioenschap kreeg hij er wegens genoemde omstandigheden, gratis bij.
https://www.youtube.com/watch?v=lcDzRT0lcBY
De race van Webb was geen paradepaardje, wel een parade.
450 klasse
Andrew Short, Cole Seely en Chad Reed kwamen als eerste door de holeshot. Zo opgelijnd voor het mooiste podium van het jaar. Dungey lag toen achtste en had mazzel dat Justin Barcia weer aan de start verscheen. Bam Bam wil nogal agressief rijden en daarmee automatisch zijn tegenstanders (en zichzelf) ophouden. Zo geschiedde. De gevechten links en rechts speelden Dungey in de kaart en hij reed beheerst en kalm naar een tweede plaats. Finisht achter Seely, waar eigenlijk de hele wereld Andrew Short de winst wilde zien pakken.
https://www.youtube.com/watch?v=zRaMJu6VTtQ
Tja..
Twee van de drie kampioenschappen zijn beslist. Waarvan eentje door Cooper Webb. Die nog geen twintig is en al sinds zijn vierde op een crossmotor zit. Een ware atleet, waarvan er nog minimaal 30 rondrijden in zijn klasse, alleen is hij nét even beter. En alleen wint hij wél het kampioenschap. Waardoor hij wél de roem en het contract met bijbehorend salaris en zekerheid krijgt. Een aanzienlijk deel van zijn concurrenten zal weer een jaartje home schooled in de camper rondtrekken. Meedoen is in sommige sporten niet belangrijker dan winnen.
Over het kampioenschap van Dungey kan ik hier kort zijn. Dat kampioenschap krijgt een eigen post, voor de twijfelaars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten