Om het gevoel van de door slaaptekort in de hand gewerkte onderkoeldheid te onderdrukken kruip ik onder een deken dat al sinds de tijden van Cassius Clay in de familie is. Het ging van generatie op generatie en zag zo alle groten der aarde. Het is donker, zoals het hoort, en zelfs de geur van koffie met gevulde koek hangt in de kamer. En toch is het niet zoals het was.
Ik kijk naar 'The fight of the century': Floyd 'Money' Mayweather versus Manny 'Pacman' Pacquiao. Alles is zoals toen maar toch is het niet hetzelfde. Het duurt even voor ik door heb wat er anders is dan de tijden van Mike Tyson en Evander Holyfield, die ik zelf heb meegemaakt, of de tijden van Ali, Frasier en Foreman, waar ik zoveel verhalen over heb gehoord. Is het de zwakke, uit de lucht geplukte, stream op een veel te klein laptop scherm? Of zijn het die rare, gekleurde thrunks en gloves? Vooruitgang heeft de sport in ieder geval geen goed gedaan.
Pas als ik al knikkebollend zie dat ronde twaalf gaat beginnen dringt het tot me door. In de ring staan twee mannetjes die net iets meer dan de helft van mijn eigen lichaamsgewicht met zich meedragen elkaar al een half uur te bestoken en er is nog geen schop uitgedeeld. Boksen is ingehaald door de moderne tijd. Hoewel men het probeerde te verkopen als een volgend hoofdstuk in een lange lijn van wereldveranderende gevechten, van Joe Louis versus Max Schmelling, via de 'Thrilla in Manilla' en 'Rumble in the Jungle' met Muhammad Ali tot Tyson versus Holyfield, die tijden zijn gewoon voorbij. Boksen is iets voor op de geschiedeniswebsites, een voetnoot van Wikipedia.
Lees de hele column op ons MyJour-kanaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten