Raakt het werelduurrecord zijn aura kwijt?

Het werelduurrecord op de fiets is vandaag eens te meer van eigenaar gewisseld. Tijdritspecialist Alex Dowsett (Movistar) mag vanaf nu opscheppen dat hij de meeste kilometers in een uur weet weg te trappen. Over vijf weken staat echter de volgende poging alweer gepland. Is dit een goede zaak?

Toegegeven, ook wij, hebben meer aandacht besteed aan het werelduurrecord dan aan de meeste jaarlijks terugkerende wedstrijd in het afgelopen jaar. Zeker wanneer er Nederlanders bij betrokken waren. Zoals we in het eerste bericht hierover al meldden, het werelduurrecord wordt weer interessant. Het zijn vooral de renners die hier zo over blijken te denken. Stond het record bijna tien jaar lang op naam van een relatief onbekende Tsjech, momenteel willen renners van allerlei pluimage zich aan een poging wagen.

Overkill

Na een rustig eerste half jaar sinds de regelwijziging opende de afzwaaiende Duitser Jens Voigt op 18 september 2014 het bal. In de acht maanden die sindsdien voorbij zijn gegaan zijn maar liefst zes andere pogingen gedaan het record in handen te krijgen, waarvan de poging van de Brit Dowsett vandaag de derde succesvolle was. De enige andere periode van dergelijke drukte rond om de toptijd was tussen in de jaren 1993/1994, toen het record zes keer van hand tot hand ging. Vanaf de laatste poging in 1994, door Tony Rominger, tot aan de poging van Voigt werden minder pogingen gedaan, zes.

De huidige recordkoorts begint inmiddels de vorm van een overkill aan te nemen. Werden de eerste pogingen nog live op televisie vertoond, naar de pogingen van Gustav Erik Larsson (mislukt) en Dowsett keek eigenlijk niemand meer om. De mythe die het werelduurrecord sinds zijn ontstaan in 1893 was lijkt binnen acht maanden tijd vakkundig te zijn afgebroken. Dit ligt overigens niet alleen aan de vele wisselingen van houder maar ook door de allure die de houders met zich meedragen. Waren de mannen die het record op hun naam hadden staan in het verleden zij die zich onder de groten der aarde mochten scharen (Lucien Petit-Breton, Fausto Coppi, Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Francisco Moser en Miguel Indurain) de renners dat zich momenteel om de mondiale toptijd bekommeren zijn te splitsen in twee groepen: zij die nog veel te bewijzen hebben en zij die het nooit helemaal bewezen.

Wiggo is de volgende

De oplossing voor het 'probleem' zit ook in die laatste opmerking opgesloten. Het wordt tijd dat de echte grote tenoren zich met het werelduurrecord gaan bemoeien. Kondigden viervoudig wereldkampioen tijdrijden Fabian Cancellara en drievoudig wereldkampioen tijdrijden Tony Martin al aan eens een poging te gaan wagen, de huidige wereldkampioen gaat het ook echt daadwerkelijk doen. De volgende recordpoging staat namelijk op 7 juni gepland en zal gedaan worden door Bradley Wiggins.

Wiggins, een man met veel ervaring op de baan, zou wel eens iets kunnen doen wat de anderen de afgelopen maanden nalieten. Het record werd per keer met vijfhonderd tot zevenhonderd meter verlegd. Om het geheel enigszins tot rust te brengen zou een nieuwe houder bij voorkeur meer dan een kilometer verder moeten reiken dan Dowsett, die het record vandaag op 52.937 zette vandaag. Kort gezegd moet Wiggins mikken op tenminste 54 kilometer. Met Cancellara, Martin en ook eeuwig talent Taylor Phinney als mogelijke aanvallers in de nabije toekomst kan de mythe dan alleen maar weer groeien.