Het beste en het slechtste van: Letland-Nederland

De Oranje-editie van deze rubriek is zo langzamerhand verworden tot een klaagmuur. Waren we ooit van plan om hier met een kwinkslag interlands van het Nederlands elftal te bespreken, inmiddels kunnen we gewoon ronduit stellen dat de rubriek het schrijvers equivalent van de welbekende sofa is geworden. Ook Letland-Nederland bracht weer weinig om te juichen. Desondanks kozen wij de beste speler en de slechtste speler op het veld. Puur op gevoel, zonder statistische onderbouwing.

Beste Oranjespeler: Georginio Wijnaldum

Het is niet langer te rechtvaardigen om toch maar weer een speler te kronen tot man van de wedstrijd om dat hij tussen de tientallen foute passes ook een leuk hakje of een aardige tackle had zitten. Derde keeper Kenneth Vermeer of zelfs de supporters kiezen is ook niet langer origineel. We hadden daarom al besloten om maar helemaal niet te kiezen. Totdat Georginio WIjnaldum het veld betrad. Zijn eerste balcontact ging nog net voorlangs maar zijn tweede balcontact brak na zesenzestig minuten dan eindelijk dan ban, 0-1 tegen Letland. Daarmee word je tegenwoordig al man of the match in Oranje.

Slechtste Oranjespeler: Luciano Narsingh

Het is bijna zielig voor de rechtsbuiten van PSV, om bij zo'n collectieve wanprestatie tot grootste wanpresteerder te worden gekroond. Dat neemt niet weg dat hij gewoon veruit de allerslechtste man op het veld was. Hij leed veel balverlies en kwam nimmer zijn, volslagen onbekende, bewaker voorbij. En die ene keer dat hij dat wel deed was dat slechts te danken aan het feit dat de vijfde official door de vingers zag dat de bal meer dan tien centimeter achter de achterlijn terecht was gekomen. Guus Hiddink liet Narsingh desondanks gewoon staan en hij mocht zowaar de 0-2 nog inschieten ook. Zijn krediet was toen al verspeeld.