Thibaut Pinot, het vijfde lid van de Big Four?

Al vanaf de dag dat de in een anti-climax geëindigde Vuelta a Espana van 2014 tot het verleden behoorde leeft de wielerwereld voor slechts één ding. Een nieuwe confrontatie tussen de Big Four op het hoogste niveau. Er zijn echter kapers op de kust. Moeten Contador, Froome, Nibali en Quintana een Frans gevaar vrezen?

Alsof het slechts een training met publieke belangstelling betrof. Zo zat Thibaut Pinot op zijn fiets net voor het startschot voor zijn tijdrit in Bern klonk. Zelfs de, bij veel renners gebruikelijke, laatste diepe zucht voor hij op de trappers ging staan bleef achterwege. Thibaut is in control, al sinds hij de gele leiderstrui opeiste in etappe vijf. En dat terwijl hij nog alles behalve zeker was van de eindzege, met tijdritfenomenen Geraint Thomas en Tom Dumoulin zo dicht in zijn buurt. Een eindzege die er ook niet kwam.

Strijd der titanen

Al tijdens de wintermaanden werd er uitsluitend over het jaarlijks terugkerende zomerse drieluik der grote rondes gesproken. Alsof een wielerseizoen geen andere wedstrijden dan de kruistochten door Italië, Frankrijk en Spanje beslaat. En, nog belangrijker, het onuitputtelijke peloton van Pro Tourrenners leek ook uit slechts een kwartet mannen te bestaan, de overige vijfhonderd contractrenners dienden slechts als omlijsting.

Alberto Contador, Christopher Froome, Vincenzo Nibali en Nairo Quintana zijn ontegenzeggelijk van een klasse apart. Contador en Nibali behoren tot een select gezelschap van renners dat alle drie de grote rondes wel eens wisten te winnen. Froome mocht in zijn laatste vijf optredens in de drieweekse koersen naast een opgave ook twee eindzeges en twee tweede plaatsen noteren. Quintana, de benjamin van het gezelschap, werd in zijn eerste Tour de France tweede en zijn eerste Giro d'Italia eindigde zelfs in een zegetocht, ruimte voor verbetering, welke ruimte voor verbetering? Het is dan ook niet vreemd dat de liefhebbers hunkeren naar een antwoord op de vraag die alle andere vragen overbodig maakt: wie is nu eigenlijk de allerbeste?

De ogen van de Nederlandse wielervolgers mogen dan al maanden gericht zijn op Tom Dumoulin en zijn heilige doel, het Geel in Utrecht, de rest van de wereld heeft zoals gezegd andere kopzorgen. het beantwoorden van een vraag die open bleef staan na de vorige confrontatie in Spanje, afgelopen augustus. Niet alleen liet Nibali verstek gaan, ook bleek Froome onvoldoende hersteld van zijn blessure en kwam Quintana voor het eerst in zijn carrière tegenslag tegen, twee dagen op rij tegen het asfalt bleek de Colombiaan te machtig. Vanaf het moment dat bekend werd dat de tenoren allen naar Frankrijk zouden afreizen denkt men wereldwijd bijna aan niets anders meer.

Het gevaar uit Frankrijk

Omdat de ogen van wielerland uitsluitend op de Big Four gericht lijken, houdt men ook weinig rekening met andere kapers op de kust. De ronderenners uit de tweede lijn worden niet in staat geacht om het de veelwinnaars serieus moeilijk te maken dit jaar en dus worden de Mollema's, Gesinks, Kreuzigers en Henao's in hun waarde gelaten. Zelfs types als Jean-Christoph Peraud, vorig jaar tweede in het eindklassement, worden niet genoemd op de lijstjes van mogelijke klassementswinnaars.

Slechts één man lijkt zich uit het achtergrondkoor op te werken tot één van de leadsingers, de eerder genoemde Thibaut Pinot. De jongeling uit Frankrijk heeft alle reden om zichzelf tot meer dan een schaduwfavoriet te rekenen. Zo eindige hij nog nimmer buiten de top tien van het eindklassement in Frankrijk. Ook was hij dit jaar al meer dan eens in staat om de grote vier bij te houden. Zijn vierde plaats in Tirreno-Adriatico, achter Quintana maar voor Contador en Nibali, en zijn vierde plaats in de Ronde van Romandië, achter Froome maar voor Quintana en Nibali, leveren overtuigend bewijs.

De zwakke plek van Pinot kwam vandaag in de Ronde van Zwitserland eens te meer aan het licht, de tijdrit. Zoals hem eerder al in Romandië gebeurde werd hij ook in Bern voorbij gestoken door een handvol mannen die de strijd met de klok wel kunnen winnen. Het zal de Fransman dan ook deugd doen dat het zwaartepunt voor hem al op dag één ligt, als men in Utrecht een rondje om de Jaarbeurs moet volbrengen. Pinot krijgt vervolgens twintig etappes de tijd om het gat dat hij na die, kleine, veertien kilometer heeft opgelopen te dichten. Met maar liefst tien dagen in de bergen en ook nog eens drie ritten met finishes als de Muur van Hoei en de Mur de Bretagne is deze Tour gemaakt voor de thuisfavoriet. Hij won immers al de koninginnenritten van Romandië en Zwitserland. Het maakt van hem het vijfde lid van de Grote Vier.