Pomp de banden op en buig de beugels recht. Vandaag is het tijd voor het jaarlijkse feestje van de tot de weg bekeerde off-roadcoureurs. De modderworstelaars die op zoek gingen naar een droger bestaan. Het woord is aan de veldrijders en de mountainbikers. Vooral de mountainbikers.
Het is geen raketwetenschap maar je moet wel het verband even zien. Pak de uitslagen van de kasseienritten naar Arenberg uit de Tour de France van 2010 en 2014 en je ziet dat zij die over enige ervaring in het sturen over onverharde wegen hebben zowel onder de zon (2010), als in de stromende regen (2014) sterk in het voordeel zijn. Zo won een oud-wereldkampioen veldrijden, Lars Boom, de etappe al eens. Het valt echter vooral op dat in zijn kielzog een hele reeks voormalige MTB'ers zichzelf met schijnbaar gemak over de stenenstroken heeft weten te sturen.
Waren het in 2010 niet Cadel Evans en Ryder Hesjedal, beide voormalig podiumklant op een MTB WK, die de plekken drie en vier opeisten zelfs nog voor Fabian Cancellara, de onderkoning van Roubaix. En was het niet de mountainbike-liefhebber Vincenzo Nibali die vriend en vijand verraste met zijn derde plaats in 2014? 'De Haai' stond ook nog eens ingeklemd tussen voormalig belofte mountainbikewereldkampioen Jakob Fuglsang en voormalig junioren mountainbikewereldkampioen Peter Sagan op de plekken twee en vier.
Het rekensommetje lijkt snel gemaakt. Worden de banden wat dikker en de fietsen wat zwaarder, dan zijn de MTB'ers in hun element. Gisteren klom Alexis Vuillermoz naar de derde plek op de Muur van Hoei. De 27-jarige Fransman werd al eens Europees mountainbikekampioen in teamverband, het kan niet anders dan dat het hem vandaag een klein voordeel zal geven. Bovendien heeft Vuillermoz in de afgelopen negen maanden ook eindelijk geleerd hoe je een wedstrijd op de weg kan winnen, twee zeges waren zijn deel. Het boek lijkt reeds geschreven, alleen de laatste pagina dient nog te worden ingevuld. Dit is jouw dag, Alexis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten