Op zo'n dag als vandaag zijn er twee zekerheden in het leven: tenzij er niemand met voorsprong aan de finale begint, komt Alejandro Valverde juichend over de streep, terwijl mits erop gefocust Tom Dumoulin een levensgrote kans heeft om de gele trui om de lenden te mogen hangen. Als hij de aanwijzingen van Sportpreview nauwkeurig opvolgt, kan hij zich na afloop nooit verwijten maken.
Allereerst: de twee stoomlocomotieven die momenteel de bovenste twee plaatsen in de algemene rangschikking bezetten, zijn beslist geen koekenbakkers. Bovendien zullen zowel Fabian Cancellara als Tony Martin het respectievelijk behouden en veroveren van de gele trui tot de laatste druppel bloed bevechten. Maar de Vlinder van Maastricht heeft niet die bijnaam omdat hij alleen rechttoe-rechtaan de pedalen kan martelen. Juist op geaccidenteerd terrein komt het talent van de Limburger volledig tot z'n recht, al moet gezegd dat hij op hellingen à la de Muur van Huy nooit tot de absolute elite zal behoren.
Dat typisch Waalse kronkelweggetje, met slecht asfalt waarop over de volledige 1,5 strekkende kilometer de naam van het stadje ontelbare keren onder elkaar geschreven is met witte verf, kent bizarre stijgingspercentages tot wel 26 procent. Omdat het niet gebruikelijk is om straten naar nog levende personen te hernoemen, als van hernoemen überhaupt al eens sprake is, draagt dit heuveltje nog steeds niet de naam van de renner die er praktisch altijd wint. Maar het valt niet uit te sluiten dat men na 6 juli 2015 toch eens gaat nadenken over de Muur van Valverde.
En die aanwijzingen voor Tom dan? Komen ze: doe wat je in de Ronde van Zwitserland ook deed. Attent voorin rijden. En daar in Zwitserland (of eigenlijk Oostenrijk, op de verschrikkelijke Rettenbachferner richting wintersportoord Sölden) liet hij ook zien met steile flanken goed uit de voeten te kunnen. Dat komt goed van pas bij het allerbelangrijkste: als een zuignap vastgenageld blijven aan het wiel van El Imbatido.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten