De Tour de France, wederom toch al geen editie die zuinig is op haar grote namen, is één van de meest iconische renners van dit tijdperk kwijt. Sterker nog: waarschijnlijk geldt dat voor de wielersport als geheel. Addio Luca Paolini. Een beetje cocaïne in de urine werd hem fataal.
De eerste zin van dit episteltje, dát moet het nieuws zijn. Dat de sympathieke, maar o zo messcherpe oude vos Paolini het veld moet ruimen. Dit is niet zomaar een dopinggevalletje. Ook geen enorm drama trouwens. Een renner die in zijn vrije tijd wat van het witte goud proeft; we zagen het eerder regelrechte kanonnen als Jan Ullrich en Tom Boonen doen.
Maar de stringente dopingreglementen zijn onverbiddelijk. Ook een partydrug is in koers een vergrijp waar de doodstraf op staat - dat is althans wel het gevolg voor een 38-jarige coureur. Dat weten de betreffende pedaalridders trouwens als geen ander, dus met wie faalt bij een bloed- of plascontrole is medelijden geenszins op zijn plaats.
Nuance is dat overigens wél. Iedereen loopt op elk onbewaakt ogenblik de kans bepaalde producten binnen te krijgen zonder zijn medeweten en laat het witte poeder nou net één van de meest aangetroffen stoffen zijn op bijvoorbeeld bankbiljetten.
Hoe het ook zij: dit was het hoogstwaarschijnlijk wel wat betreft de sluwe vos uit Milaan, die in de nadagen van de herfst van zijn derde jeugd nog op imposante wijze klassiekers in België wist te winnen. De man met één van de meest eigenaardige bijnamen van het peloton: Il Gerva, afgeleid van Gervasoni, een personage van een komisch trio uit Italië. De knuffelbeer van Katusha, die het tegen het einde van zijn lange loopbaan wel welletjes vond met zijn gladgeschoren rennerskin en een baard liet groeien waar menig hipster jaloers op is.
Dat lijkt me trouwens nog niet makkelijk snuiven, met van die woeste snorharen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten