zondag 27 september 2015

Column Eredivisie: Dirk en het Geletrui-effect

De klok gaf aan dat er nog tien minuten te spelen waren. En toen gebeurde het. De oude meester zag het gevaar, perste nog eenmaal alles uit het oude lijf en veroverde de bal. Opgebrand? Verre van! Dirk Kuijt verplaatste het spel direct naar zijn meest aanvalslustige ploeggenoot, die zag waar de kans lag en gooide de wedstrijd in het slot.

Er is geen ontkennen meer aan, de komst van Dirk Kuijt heeft Feyenoord naar een hoger plan getild. De Katwijker in de ploeg hebben is te vergelijken met de grootste mythe die de sportwereld kent, het placebo-effect dat de leiderstrui van een wielerkoers teweegbrengt. In het bezit zijn van de Maillot Jaune in de Tour of de Maglia Rosa in de Giro stuwt een ploeg naar grootse hoogten. Sprinters worden waterdragers en waterdragers worden klimgeiten. Kampioenen gaan in zichzelf geloven en zijn adjudanten geloven mee.

Het is een vergelijkbaar effect met de uitwerking die Kuijt heeft op Feyenoord. Of het nu Karsdorp, Elia, Kramer of El Ahmadi betreft, hoe harder Dirk loopt, des te meer hebben zijn ploeggenoten voor hem over. Mister Duracell sleurt en sleept, zijn ploeg steeds verder opzwepend naar een hoger niveau. Inmiddels beginnen de Rotterdammers langzaam maar zeker de scalpen van de eredivisie aaneen te rijgen. PEC Zwolle waande zich al sinds april onschendbaar maar wist deze week in honderdtachtig minuten tweestrijd met de Kuipbewoners geen seconde een vuist te maken.

Feyenoord gaf dit seizoen bijna tien miljoen euro uit aan op zijn minst een illusie van de Coolsingel. Geef genoeg uit en je lijkt in ieder geval op een titelkandidaat. Voor de enige aanwinst die de schaal daadwerkelijk naar het bordes kan brengen hoefde geen stuiver in de begroting worden vrijgemaakt. Als Dirk Kuijt zijn geliefde rood met wit aantrekt dan waant hij zich aan de leiding van het klassement. De kampioen begint in zichzelf te geloven en zijn adjudanten geloven mee,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten