Zou hij het beseffen? Zou Peter Sagan weten dat hij zijn regenboogtrui dankt aan niets anders dan een reeks kwartjes die de goede kant op bleven vallen? Zou hij doorhebben dat zijn grootste zege tot nu toe al op een regenachtige dag in maart in Porto Sant'Elpidio werd ingeleid? Heeft iemand hem uitgelegd hoe hard de vlinder met zijn vleugels sloeg?
Het moet ergens begin maart zijn geweest. Alle experts en de doemdenkers van Sportpreview beginnen openlijk te twijfelen aan het kunnen van de jonge showboat uit Slowakije. Natuurlijk is hij nog maar net 25 jaar. Natuurlijk zit hij in een nieuwe ploeg en moet hij zijn draai nog vinden. Natuurlijk moet het wedstrijdverloop ook even meezitten. Maar hij had al driekwart jaar geen wedstrijd meer gewonnen. Zo begon dat ook bij Edvald Boasson-Hagen, ooit de nieuwe Merckx, nu eerder een tweede Eddy Bouwmans. Hij mag wel oppassen. Hoe kan het dan dat Sagan tien maanden later de regenboogtrui krijgt omgehangen?
Het kunnen van die kleine beslissingen zijn op zo'n regenachtige dag die de loop der dingen dramatisch doen veranderen. Het kan dan ook geen toeval zijn dat juist Boasson-Hagen het eerste kwartje laat vallen. Als een uitgedund pelotonnetje op de finish in Porto Sant'Elpidio aan de Adriatische kust afraast krijgt Boasson-Hagen misschien wel een ingeving. Misschien denkt hij wel: 'mijn laatste zege is al 21 maanden geleden. Wat als ik nou vandaag de stalorders eens negeer? Wat als ik voor eigen kans ga?' Die kiem is gelegd.
De Noor moet eigenlijk de sprint aan trekken voor ploegmaat Gerald Ciolek die dag. Dat doet hij ook wel, maar op een manier die gunstiger is voor hemzelf dan voor de Duitser. Met als gevolg dat geen van beide wint, Hagen mist de snelheid, Ciolek wordt niet goed gelanceerd. De winnaar van de dag heet Peter Sagan. De vlinder heeft met zijn vleugels geslagen. Boasson maakt een keuze die niet zijn carrière, maar die van Sagan nieuw elan geeft.
Amerikanen noemen dit The Butterfly Effect, een kleine verandering in de beginwaarden heeft catastrofale gevolgen voor de uitkomst. De naam is afgeleid van het bekendste voorbeeld, stel dat een vlinder ergens in Brazilië net iets krachtiger met zijn vleugels slaat, leidt hij dan een tornado die zes maanden later over Texas zal razen in? Vlindertheorie is veruit de leukste theorie om over te speculeren. Het is de levenselixer van de complotdenkers en de reddingsboei voor niet te beargumenteren filosofie. Het is de verklaring voor de wederopstanding van een bijna gevallen wielerheld.
Hoe gaat het verder? Nu Boasson-Hagen voor zichzelf heeft gekozen heeft hij Peter Sagan terug op zijn paard geholpen. De geest is uit de fles. De Slowaak heeft zijn vertrouwen terug en begint weer met lef te koersen. Het maakt hem bemind en beroemd als hij in de Tour de France dag na dag aanvalt maar in het zicht van de haven strandt, één keer door toedoen van Greg Van Avermaet, onthoud die naam. Hij begint weer te winnen. Hij wint zelfs meer wedstrijden dan ooit. Moeilijkere wedstrijden ook. Hij wint de Tour of California door elke dag bij de eerste zes te eindigen. Was hij in het begin van het seizoen nog een nachtkaars, nu is hij een brandend vreugdevuur.
Dan komt 27 september 2015, de dag van het wereldkampioenschap. De koers wordt beslist als de aanstaande kampioen in de laatste ronde zijn jump plaatst. Over zijn schouder ziet de televisiekijker dat twee mannen tot op anderhalve meter naderen: Greg Van Avermaet en Edvald Boasson-Hagen. Misschien, heel misschien denkt Boasson-Hagen wel terug aan die ene dag in maart: 'toen liet ik mijn ploeg in de steek en hadden we niets. Van Avermaet versloeg Sagan trouwens ook in de Tour, daar kan ik nooit tegenop. Alex (Kristoff) kan ze wel verslaan. Ik blijf zitten waar ik zit.' De vlinder slaat nog eens met zijn vleugels. Peter Sagan is de nieuwe wereldkampioen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten