Hoe het 'Strootmanprobleem' zichzelf oplost

Heel voorzichtig is een oplossing voor het probleem op het middenveld van het Nederlands elftal zich aan het aandienen. Die oplossing zit vanavond op de bank in de halve finale van de Champions League tussen Atletico Madrid en Chelsea: Marco van Ginkel.

Dat Van Ginkel nog mag dromen van een rol in de nationale ploeg tijdens het WK is een klein wonder. Van Ginkel heeft net zes maanden geblesseerd aan de kant gestaan. In september scheurde hij zijn voorste kruisband. Hij was toen net zijn naam definitief aan het vestigen. Hij had, in tegenstelling tot de meeste potentiële internationals destijds, net een goed EK achter de rug met Jong Oranje. In Israël speelde hij Jordy Clasie, nu de meest genoemde naam als vaste kracht op het middenveld in Brazilië, uit de basiself en dwong een transfer naar Chelsea af.

Ook in Londen leek hij op weg zich in de basis te spelen toen het noodlot toesloeg. Van Ginkel leek daardoor het toernooi te missen. Niet dat er niet genoeg tijd was om te herstellen, de ploeg leek zich simpelweg te ontwikkelen zonder hem. Totdat Kevin Strootman uitviel, de naamgever van 'het Strootmanprobleem'.

Dynamisch

Clasie lijkt momenteel keuze nummer één om Strootman te vervangen. Dat betekent dat het middenveld anders samengesteld wordt dan Van Gaal tot nu toe deed. Om Strootman direct te kunnen vervangen heeft Louis van Gaal een dynamische middenvelder nodig. Een speler die het hele veld bestrijkt, box-to-box-player noemt men dat populistisch. Clasie is niet dat type speler, Van Ginkel is dat wel.

De andere optie die vaak genoemd wordt is Leroy Fer. Fer is wel een type Van Ginkel. Daarbij moet aangetekend worden dat Van Ginkel Fer in een onderlinge strijd al meerdere malen verslagen heeft en dus gesteld mag worden dat Van Ginkel de betere optie is. Met Van Ginkel krijgt het Nederlands elftal in één speler zowel verdedigend als aanvallend een extra wapen.

Terugslag

Het gevaar bij Van Ginkel zit hem in het afgelopen blessureleed. Spelers die zo lang aan de kant hebben gestaan maken altijd een comeback volgens een vast patroon. De volledige rust, de adrenaline van de terugkeer en totaal onkritische blik zorgen voor een vliegende start. Na enkele weken volgt vervolgens de dip. Daarna bouwt de speler langzaam op naar zijn echte niveau.

In deze cyclus gaat Van Ginkel die dip dus op het toernooi in Brazilië ondervinden, denk aan Ibrahim Afellay op het EK'12 die ook net op tijd hersteld leek en onderuit ging op het toernooi. In dat geval zou de dragende kracht eerder een blok aan het been worden. De vraag is of Van Ginkel en Clasie elkaar opnieuw zullen dwarszitten op selectiegebied.