We gaan terug naar 12 juli 2013. Etappe 13 van de Tour de France brengt de renners van Tours naar Saint Amand Monrond. In de laatste zestig kilometer voltrekt zich een ware oorlog op de fiets waarbij het peloton in vele stukken uiteenvalt, de zogenaamde waaiers. Veertien renners hebben elke schifting overleefd en komen als eerste in de finishplaats aan. Onder hen zijn drie Nederlanders, Niki Terpstra, Bauke Mollema en Laurens ten Dam, twee sprinters, Mark Cavendish en Peter Sagan, maar ook een Deense vreemde eend in de bijt. Die Deen is Jakob Fuglsang van Astana, zijn ploeggenoten zijn nergens te bekennen. Fuglsang pakt de vierde plek in de etappe en komt de top tien van het algemeen klassement binnen. Die plek in de top tien staat hij in de tien dagen die volgen niet meer af om de Tour uiteindelijke als zevende te finishen.
Vreemdeling
Het is niet voor het eerst dat Fuglsang op een opzienbarende manier van zich doet spreken. Zo dankt hij zijn wegcarrière door als mountainbiker met zijn toenmalige ploeg aan de Ronde van Denemarken deel te nemen en die te winnen, daarbij een heel peloton aan wegrenners achter zich latend. Fuglsang is gewend tegen de wind in te fietsen, als anderen iets doen, doet hij het tegenovergestelde.
In 2012 heeft hij openlijk kritiek op zijn ploeg Radioshack en het verkeerde beleid dat in zijn ogen door de Luxemburgse broers Schleck wordt gevoerd. Het kost hem zijn plek in de Tour de Franceselectie van dat jaar. Geen probleem voor Fuglsang die dan toch gewoon in de Ronde van Oostenrijk start? Fuglsang maakt zich één keer boos in etappe vier, zet het volledige peloton op meer dan een minuut en staat de leiderstrui niet meer af. De Tour van 2012 wordt een deceptie voor de Radioshackformatie. Fuglsang lacht en doet geeneens moeite om dat in zijn vuistje te doen.
Etappe vijf van 2014
Vooraf werd etappe vijf gezien als sleutel-etappe in de Tour de France van 2014. Dezelfde rit, over de kasseien van Parijs-Roubaix, zorgde in 2010 voor de ineenstorting van -toen nog- icoon Lance Armstrong. Omdat in 2014 uiteindelijk de regen een grote factor die de uitslag bepaalt wordt is het slagveld nog groter. Lars Boom wint de etappe, op korte afstand gevolgd door Fuglsang die zijn kopman Vincenzo Nibali in veilige haven loodst.
Het geheim van Fuglsang is dat hij zich niet druk maakt, zo zegt hij zelf in ieder interview. De Deen gaat iedere koers in zonder verwachtingen. En dat maakt hem zo gevaarlijk. Een knechtenrol, een etappezege, top tien in het eindklassement, voor hem is alles winst. Dat maakt hem iedere keer de morele winnaar van de wedstrijd. Bovendien maakt zijn verleden als mountainbiker hem geschikt voor vele terreinen en de meest barre omstandigheden. Als anderen vooral bezig zijn zichzelf recht te houden, is Fuglsang bezig met koerstactiek. Slimmigheden hij net zo makkelijk voor zichzelf (2013) als zijn kopman (2014) inzet. De Deen is met recht de slimste renner van het peloton.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten