Dit zijn de sporthelden van Generatie Y

Sportpreview zocht uit welke sporters de helden van de Millennials zijn. Welke prestaties maakten de grootste indruk op Generatie Y? Dat deden we door op geheel millenniale manier te werk te gaan, we vroegen het onze sociale netwerken. Over de grootste prestaties en verrassende keuzes. Van Lionel Messi tot Sidney Crosby met Ireen Wust er tussenin.

De Millennials, of Generatie Y, zijn volwassen geworden. Geboren in de jaren tachtig, opgegroeid in de nineties en zeroes en nu de drijvende kracht van de productiemaatschappij. Millennials zijn onlosmakelijk met de opkomst van internet verbonden. Heldenverering heeft in voor deze generatie dan ook een hele nieuwe wending gekregen door de opkomst van het wereldwijde web. Sportmannen en -vrouwen zijn dichterbij dan ooit, nooit verder dan een paar muisklikken weg. Tegelijkertijd zijn ze nog nooit zo onaanraakbaar geweest door de zorgvuldige afscherming. Niet langer tellen alleen de sportprestaties maar ook alles om de grote sterren heen.

Het Amerikaanse 120 Sports, bekend van de twee minuten durende sportvideo's, besteedt ontzettend veel aandacht aan welke atleten en sportmannen de grootste invloed op Generatie Y uitoefenen. Wij deden het op onze eigen manier. We sneden de randzaken weg en vroegen de dames en heren puur op hun sportieve prestaties te beoordelen.

Door de methode van onderzoek moeten we met een kleine disclaimer beginnen. De enige vraag die gesteld werd luidde: Wie zijn de meest indrukwekkende sporters sinds het jaar 2000? Een ieder die de vraag onder ogen kreeg op Twitter, Facebook, of via Whatsapp mocht zijn stembiljet invullen.​ Het aanspreken van de eigen netwerken brengt als nadeel met zich mee dat de kans bestaat dat groepen ondervertegenwoordigd zijn. Zo valt op dat helden uit de vier grote Amerikaanse sporten: football, honkbal, basketbal en ijshockey, sterk in de minderheid zijn. Het noemen van slechts één ijshockeyer, een quarterback uit de NFL, twee basketballers en twee sterren uit de MLB is een opvallend gegeven. Te meer omdat een Amerikaan uit een hele andere tak van sport, snowboarder Shaun White, wel enkele stemmen verzamelde. White is anderzijds wel de enige atleet uit een 'moderne' sport die zich mag verheugen op een plek in de Hall of Fame van de eenentwintigste eeuw. Zowel de echte Amerikaanse sporten als de New sports krijgen minder aandacht op Sportpreview dan bijvoorbeeld voetbal, tennis en wielrennen krijgen en zullen daarom ook minder onder de volgers leven. Volgers van de American Sports en extreme sports zoeken hun heil immers ergens anders.

Een duidelijke, en ook te verwachten, schifting is te maken tussen de grote sporten en de sporten die in Nederland nauwelijks enige faam genieten. Zo werd achtvoudig wereldkampioen rallyracing Sebastian Loeb slechts twee keer genoemd. Terwijl bijvoorbeeld Steven Gerrard, die voor voetbalbegrippen weinig prijzen won, wel vaker werd genoemd. Zoals ook Arjen Robben en zelfs wielrenner George Hincapie, beiden geen veelwinnaars als het om de echte grote prijzen gaat, stemmen kregen. Een out of the box voorbeeld van een ondergewaardeerde sportheld op basis van sportcultuur is de Australische cricketgrootmeester Shane Warne. In grote delen van de wereld zal Warne absoluut opduiken in een lijst van meest tot de verbeelding sprekende sportsterren van deze generatie. Warne wordt immers alom gezien als de beste aller tijden in zijn sport. In Nederland, waar cricket totaal geen aandacht krijgt, werd hij geen enkele maal in de lijstjes van de stemmers opgenomen.

Consistentie versus piekmomenten

Voordat de lijst inhoudelijk wordt besproken is het interessant om te bekijken welke prestaties meer indruk maken. Vooraf werden immers geen voorwaarden gesteld wat betreft het aantal behaalde prijzen en ander eremetaal. Door die non-voorwaarde kon zonder voorbedachte rade een tweede conclusie worden getrokken. Het optellen van de stemmen maakt duidelijk dat consistentie zwaarder weegt dan tot eenmalig grootse hoogten stijgen. De piekmomenten van, pakweg, Martin Verkerk hebben twaalf jaar na dato nauwelijks nog enige blijvende waarde terwijl Pieter van den Hoogenband en Micheal Schumacher, beiden ook al jaren van het hoogste podium verdwenen, nog wel in het geheugen liggen.

Zo werden ook 'Bladerunner' Oscar Pistorius en Nederlandse cultheld op twee wielen Johnny Hoogerland slechts eenmaal genoemd ondanks de unieke prestaties en voorkomens. Ook vele eenmalige kampioenen en recordhouders zijn alweer in de vergetelheid geraakt zo lijkt het, denk aan schaatsers als Jochem Uyttehaage of aan gymnast Yuri van Gelder, ooit 'The Lord of the Rings'. Beiden verantwoordelijk voor een unieke prestatie in hun sport.

Sporters die sinds jaar en dag de sportkaternen domineren zijn daarentegen de overduidelijke winnaars van de verkiezing. Zelfs sportmannen uit teamsporten die al jaren meedraaien weten een plekje op de lijst te veroveren. Lange carrières worden gewaardeerd ongeacht de sport die beoefend wordt. Zo kregen bijvoorbeeld biathleet Ole Einar Björndahlen, formule 1-piloot Sebastian Vettel en rallycoureur Sebastian Loeb een schouderklopje op het stembiljet en werden voetballers als Zlatan Ibrahimovic , Ryan Giggs en Andrea Pirlo niet vergeten. Desondanks haalde bijvoorbeeld Wladimir Klitsjko en Floyd Mayweather, beiden al bijna de gehele eeuw titelhouder in hun respectivelijke boksklassen, nauwelijks stemmen. Zoals ook de Nederlandse K1-vechters weinig bijval kregen.

De lijst

Zonder enige omwegen beginnen we met de top 10 bij de mannen:

1. Lionel Messi
2. Roger Federer
3. Usain Bolt
4. LeBron James
5. Michael Phelps
6. Sven Kramer
7. Phil Taylor
8. Tiger Woods,
9. Fabian Cancellara
10. Lance Armstrong, Valentino Rossi

Deze lijst kent voor de geoefende sportliefhebber weinig verrassende namen. Opvallend is dat er op deze lijst slechts twee sporters staat die nooit een wereldtitel veroverden, teamsporters Lionel Messi en LeBron James. Dit kan overigens deels worden ontkracht als de wereldbeker voor clubteams in het geval van Messi wordt meegeteld. Daarnaast is duidelijk te zien dat de lengte van de carrières van alle heren een doorslaggevende rol heeft gespeeld. Niemand van de tien heeft minder dan tien jaar ervaring op het hoogste niveau. Wat verder opvalt is dat Lance Armstrong de enige sportman in de top 10 is die niet meer op het hoogste niveau actief is.

Wat daarnaast opvalt is dat het wielrennen nog altijd een tot de verbeelding sprekende sport is. Hoewel de wielrennerij bol heeft gestaan van de schandalen die het eerste decennium van de eenentwintigste eeuw teisterden is de sport als enige met twee beoefenaars vertegenwoordigd, Fabian Cancellara en Lance Armstrong. Vooral de Amerikaan is opvallend, zijn hoofd werd op het hakblok gelegd om te kunnen afrekenen met het EPO-tijdperk toch zijn de zeven opeenvolgende Tour de France zeges even veel waard als de acht wereldtitels van motorcoureur Valentino Rossi. Dat Armstrong zijn titels op papier moest inleveren werd door meerdere deelnemende stemmers als een formaliteit beschouwd, de prestatie blijft staan.

Sven Kramer is de overduidelijke chauvinistische keuze. Gaven we eerder namen als Sebastian Loeb en Shane Warne op als afwezigen door toedoen van de Nederlandse sportculturr, Kramer is om diezelfde reden juist wel lid van de top tien. Dit neemt overigens niet weg dat de Fries op sportief gebied moeiteloos kan wedijveren met zijn mede-uitverkorenen. Kramer heeft immers zes wereldtitels en zes Europese titels op de schaatsmeerkamp veroverd en daarnaast nog een prijzenkast vol aan medailles en bekers voor andere prestaties op de schaats.

De vrouwen

1. Ireen Wüst
2. Serena Williams
3. Jelena Isinbayeva
4. Marianne Vos
5. Lucia Rijker

De in de eerste alinea's benoemde disclaimer treedt hier eveneens in werking. Vooraf maakten we geen onderscheid tussen sportmannen en -vrouwen. De dominante stem onder de kiezers was echter een mannelijke en de heren atleten zijn dan ook veel vaker gekozen dan de vrouwelijke evenknieën. Wanneer één lijst was gemaakt zou alleen Ireen Wüst de top 10 hebben bereikt, hetzij op het nippertje.

Zoals ook bij de mannen de prestaties die rond de millenniumwisseling plaatsvonden (denk aan Van den Hoogenband en Schumacher) alweer vervlogen lijken is dit ook het geval bij de vrouwen. Leontien van Moorsel werd geen enkele maal genoemd. Polstokhoogspringster Jelena Isinbayeva, tweevoudig wereldsportvrouw van het jaar, maakte wel genoeg indruk om de top drie te halen. Daarmee bleef ze bijvoorbeeld medaille veelvraat Marianne Vos nipt voor.

Opvallende namen

Vaak leveren verkiezingen ook enkele opvallende namen op. Namen die helaas niet altijd vermeld worden als de definitieve uitslag openbaar wordt gemaakt. De meest opvallende verschijiningen verdienen volgens ons toch een podium. Zo werd de jonge motorcrosser Jeffrey Herlings meerdere malen genoemd. Dit vooral opvallend omdat Herlings zelf maar nipt een Millennial is. Het Brabantse wonderkind werd namelijk in 1994 geboren, de officieuze ondergrens om tot Generatie Y te behoren. Motorcross heeft bovendien vele jaren geen grote aandacht gekregen in Nederland. Toch kreeg ook een tweede crosser een stem, de Amerikaan Ryan Villopoto, een sportman die in Nederland zo onbekend is dat er zelfs geen Wikipedia-pagina in het Nederlands over hem bestaat.

Het is ook vreemd om de naam Pieter van den Hoogenband op te zien duiken. Niet omdat Van den Hoogenband er de erelijst niet voor heeft, het lijkt echter alweer zo lang geleden. 'Hoogie' heeft echter alle recht om tussen de helden van de MIllennials te staan vanwege zijn prestaties tijdens onder meer de Olympische Spelen van 2000 en 2004. Zo werd ook de naam van Martin Verkerk geopperd. Verkerk baarde opzien door in 2003 uit het relatieve niets (de echte kenners wisten van zijn goede vorm) ineens de finale van het tennistoernooi van Roland Garros te halen.

Waar Roger Federer net niet de grootste sporter van deze generatie werd, daar werden de mannen waar hij dat mede aan te danken heeft een stuk minder vaak genoemd. Rafael Nadal en Novak Djokovic stonden onderin de lijst en zagen zelfs darter Phil Taylor en veldrijder Sven Nys vaker een kruisje achter hun naam krijgen. De vierde topper in tennisland, Olympisch kampioen Andy Murray, werd zelfs helemaal overgeslagen. De Amerikanen Tom Brady (NFL), Kobe Bryant (NBA) en Derek Jeter (MLB) verdedigen de eer van de USA. Zoals ook de Nederlandse, in Amerika groot geworden, honkballer Andruw Jones dat doet. Tot slot bungelen onderaan de lijst de namen van de Britten Chris Hoy en Ronnie O'Sullivan.

De aanwezigheid of juist het ontbreken van enkele namen heeft ons doen besluiten een terugkerend fenomeen van deze lijst te maken. Het lijkt ons, de redactie van Sportpreview, zeer interessant om de ontwikkeling te volgen en hierover te berichten. Verwacht daarom in de toekomst nog vele verhalen over de helden van de Millennials.