2015 is nog maar net onderweg maar de eerste contouren van het nieuwe wielerlandschap zijn al zichtbaar. Zo is definitief duidelijk dat de Tour de France winnaar van 2012, Bradley Wiggins, van het hoogste podium verdwijnt. Daarnaast zagen de liefhebbers in de eerste grote afspraak van 2015 zijn opvolger toeslaan. Hoe ziet de toekomst van Team Sky eruit?
Het Britse Team Sky staat symbool voor het (nieuwe) nieuwe wielrennen. De opkomst van de Britse formatie, sinds 2010, liep parallel met de afrekening van het EPO-tijdperk. Wielrennen was niet langer een sport van wie al dan niet met synthetische hulpmiddelen het langst kon doorgaan op maximaal vermogen, voortaan was hij die over de meeste informatie beschikte de sterkste. Winnen deed men door de juiste inspanning op het juiste moment te leveren, tot op iedere wedstrijd- en trainingscentimeter nauwkeurig berekend. De wetenschappelijke benadering van manager Dave Brailsford leverde het team bijvoorbeeld al twee Tour de France eindzeges op. Meer dan vele ploegen die al een eeuwigheid in het peloton meedraaien op hun palmares hebben.
Snelle successen
De vroege spin in het web van Team Sky was Bradley Wiggins. De in het Belgische Gent geboren Engelsman is zonder twijfel één van de grootste geweldenaren op de fiets die het eiland ooit voortbracht. Zijn grote successen vierde hij op de baan waar hij meervoudige Olympisch kampioen werd. Genoeg om na de Spelen van Peking 2008 zijn honger op de ovaal te stillen en een nieuw doel te zoeken: de weg. Wiggins, die in dienst van het Amerikaanse Garmin al eens op een haar na het podium miste, wil de Tour de France winnen. Twee landgenoten met een gemeenschappelijk doel vinden elkaar.
Wiggins' aanwezigheid is dan ook essentieel voor het slagen van het project van Brailsford. Wielrennen is immers één van de weinige sporten waarin Britten niet excelleren en dat ook nooit hadden gedaan. Om de bevolking achter zich te krijgen moeten uitslagen worden behaald door namen waarachter een Union Jack geplaatst kan worden. Zij die wel mee kunnen komen in het peloton, naast Wiggins gold dit ook voor Christopher Froome en Mark Cavendish, moeten daarom de eer van de grootste profploeg die het land had voortgebracht verdedigen.
Het plan werkt. Mark Cavendish rijdt in de regenboogtrui van wereldkampioen rond, Bradley Wiggins wint de Tour de France in 2012 en Chris Froome doet hem dat een jaar later na. De grote zeges gelden in het plan van Brailsford echter slechts als fundering voor de toekomst. In de komende jaren moet Team Sky namelijk dezelfde resultaten boeken maar dan uitsluitend met mannen die door de eigen opleiding zijn voortgebracht. De snelle successen waren nodig om de lange termijn te waarborgen. Sponsoren en bevolking moesten overtuigd worden van de visie van Brailsford. Alles verloopt volgens plan.
Overbrugginsperiode van Sky
Wetende dat talentontwikkeling enige tijd in beslag zou nemen koos Team Sky er al bij oprichting voor een handvol jonge, internationale talenten van andere profploegen aan zich te binden. Ook zij behoren tot het plan van de meester. Met deze 'buitenlanders' moet de periode tussen de opbouwfase en de volwassen fase worden overbrugd. Zo kwamen Edvald Boasson-Hagen (HTC), Richie Porte (Saxo Bank), Rigoberto Uran (Caisse d'Esparge) en Sergio Henao (Gobernation de Antiqua) al in de beginjaren van Team Sky naar Engeland. De renners, die al op jonge leeftijd met de groten van de sport kunnen meekomen, moeten in eerste instantie Wiggins en Froome bijstaan. Hen wordt bovendien voorgehouden dat zij op termijn voor eigen kansen mogen gaan.
Kwamen aan de ene kant jonge honden binnen, aan de andere kant stapt Mark Cavendish al snel weer uit het project. De Manx Missile kan zich niet verenigen met de koers van de ploeg, die meer gericht is op het winnen van klassementen dan het aaneenrijgen van dagzeges, Cavendish' specialiteit. Sinds afgelopen winter is ook duidelijk dat Bradley Wiggins geen factor van belang meer is bij de Britten. Na zijn Tourzege kon Wiggins nooit meer zijn hoge niveau halen. Steeds vaker verloor hij de strijd van zijn eeuwige rivaal Chris Froome, die inmiddels de belangrijkste renner van Team Sky was geworden. In september 2014 stijgt Wiggins nog een laatste keer boven zichzelf uit en wint, weliswaar in nationaal tricot, het wereldkampioenschap tijdrijden. Een mooi moment om er de brui aan te geven.
Het heden
Beide ontwikkelingen komen nu samen. Dat Christopher Froome in ieder geval kopman in de Tour de France zal zijn leidt geen twijfel. Maar met het van het podium verdwijnen van Wiggins (Zijn contract loopt tot en met april, daarna stapt hij over naar zijn eigen continentale team WIGGINS) moet de ploeg opzoek naar twee andere kopmannen voor de Giro d'Italia en de Vuelta a Espana. Wetende dat Rigoberto Uran vorig jaar al overstapte naar Omega Pharma-Quickstep en dat in de winter van 2014 ook Edvald Boasson Hagen vertrok (die bovendien niet geschikt bleek voor de grote rondes) en dat Sergio Henao in 2013 al eens jammerlijk mislukte als kopman in de Vuelta a Espana richt de ploeg zich nu volledig op Richie Porte.
Australiër Porte kende zijn topjaar in 2013. Gedreven door de succesgolf die in '12 en '13 de ploeg droeg pakte ook de tijdritspecialist zijn zeges en ereplaatsen mee. Eindwinnaar in Parijs-Nice en tweede plaatsen in Criterium International en de Ronde van Baskenland. Porte liet bovendien zien niet ver verwijderd te zijn van het niveau van Froome en Wiggins. In de Tour de France van 2013, gewonnen door Froome, wisselde Porte uitzonderlijke prestaties af met 'rustdagen'.
Het levert hem de zo vurig gewenste status als kopman op in 2014. Porte mag de zwarte trein van Sky leiden in de Giro d'Italia. Een kleine maand voor de start van de eerste grote ronde van het jaar worden de plannen echter gewijzigd. Team Sky presteert niet zoals in de voorgaande twee jaar en gevaarlijke tegenstanders als Alberto Contador en Nairo Quintana rijden het peloton aan stukken in elke koers waar ze verschijnen. Dat Porte wegens ziekte twee koersweken mist wordt dankbaar als excuus gebruikt om hem het kopmanschap te ontnemen en hem klaar te stomen voor nog een jaar als superknecht van Froome in de Tour de France.
Het loopt anders. De fragiele Keniaanse Brit stuitert over de stenen rondom Roubaix tijdens de vijfde etappe van La Grande Boucle en moet gedesillusioneerd de strijd staken. Halsoverkop wordt Porte aangewezen als zijn vervanger. Porte blijkt echter al teveel krachten te hebben verspeeld in het uit de wind houden van zijn kopman in de eerste dagen en finisht in Parijs als drieëntwintigste, vier plaatsen lager dan in zijn knechtenrol een jaar eerder.
Toch Porte in 2015?
Ondanks de tegenvallende resultaten in 2014 krijgt Porte opnieuw de kans om zich als leider te ontplooien. Al in de wintermaanden wordt besloten dat het voorjaar van de ploeg geheel in het teken staat van de Giro-missie van de negentwintigjarige. Zo leidt hij zijn ploeg in de eerste World Tour afspraak van het jaar, zijn thuiskoers Tour Down Under.
Het begin van Porte is veelbelovend. De eerste profkoers op hoog niveau is traditiegetrouw het Australisch kampioenschap tijdrijden. Dit jaar is het deelnemersveld sterker dan ooit. De winnaars van de afgelopen twee editities, Michael Hepburn en Luke Durbridge, doen mee maar ook drievoudig wereldkampioen Michael Rogers stapt op. Bovendien stappen erkende tijdrijders, in Australië telt de race tegen de klok zwaarder dan in bijvoorbeeld Nederland, als Rohan Dennis, Jack Bobridge en Campbell Flakemore (wereldkampioen tijdrijden in de onder 23 categorie) op. Toch pakt Porte voor het eerst in zijn leven de nationale titel.
De kampioen werpt zich daarmee al op acht januari op als de eerste favoriet voor dit seizoen. Hoewel de Giro d'Italia nog vier maanden op zich laat wachten krijgt Porte op zijn dertigste dan toch nog de kans zijn belofte in te lossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten