Vorige week zagen we Dungey en Musquin een ongekende prestatie neerzetten voor het KTM factory team. Beide heren stonden deze week met de rode plaat aan het hek in Atlanta, de vraag is natuurlijk of ze ook met de rode plaat weer mochten vertrekken uit Atlanta.
250 East klasse
Zoals bekend in deze klasse zijn er altijd maar een aantal heren die voor winst rijden. Davalos is daar een van, hij pakte de holeshot en begon aan een zege te bouwen. Musquin wilde de schade te beperken en begon daarmee door over iemand heen te springen en alvorens zijn weg naar voren te banen. De top 4 kampioenschapskandidaten onderscheden zich van de rest waardoor Davalos de rappe jongens in snel zijn nek voelde hijgen. Het leek of hij zwichtte. Hij zag drie man in drie bochten voorbij schieten om de rit als vierde te eindigen. Over de hele race gezien reed Martin het minst geforceerd en de beste lijnen. Deze vloeiende stijl moest Bogle ontberen. Hij reed slechts in defensieve modus waar Martin en Musquin van profiteerde. Ze declasseerden Bogle naar de derde plaats, waar Musquin de schade beperkte door tweede te worden.
https://www.youtube.com/watch?v=UZlXomvfXc8
Musquin houdt de rode plaat maar met een Jeremy Martin in deze vorm zal hij flink aan de bak moeten om deze ook te behouden. Martin reed in de laatste drie ronden een seconde per rondje weg bij Musquin. Dat is een regelrechte belediging aan het adres van de veteraan met de rode plaat. Het verschil tussen de twee bedraagt nu vier punten en Bogle staat daar slechts 1 puntje achter. Dat betekent dat een blockpass, een dwarsliggende achterblijver of desnoods een ingescheurde teennagel het kampioenschap weer binnenstebuiten kan keren.
450 klasse
Het was de iets te vriendelijke Ryan Dungey die in de heat races bijna een seconde minder dan de rest nodig had om een rondje te rijden. De toon was gezet, het was helemaal duidelijk, consensus alom: Dungey is consistent én vreselijk snel, maar nu ook consistent vreselijk snel. Erg vervelend voor de achtervolgers.
In het main even pakte oudgediende Chad Reed de holeshot. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij de snelheid niet meer heeft om de jonge honden echt af te schudden. Deze jonge honden zijn o.a. Dungey, Roczen en Canard. Zij hadden echter een vreselijke start, waarbij Roczen zelfs als 15e aan de race begon. Met constante maar fluctuerende voorsprong ging teameigenaar Chad Reed op weg naar een zege. Deze volgde ook nadat Dungey nog wel dichterbij kwam, maar de gelapte racers ervoor zorgden dat een machtsgreep uitbleef.
Dungey blijft met de rode plaat rondrijden en liep in feite op iedereen uit aangezien Reed op flinke afstand staat in het kampioenschap. Sinds deze week staat The Diesel 25 punten los in het kampioenschap. Zo’n voorsprong is belangrijk aangezien een eerste plaats evenzoveel punten oplevert.
https://www.youtube.com/watch?v=P7wL5begj-k
Onze sympathieke oosterbuur Ken Roczen katapulteerde zichzelf in de training van de baan af. Hij blesseert zijn linkervoet en we moeten nu met lede ogen aanzien dat de Europeaan die het seizoen startte als de te kloppen man, nu een inconsistente middenmoter met uitschieters is.
American dream?
Dit weekend is er eigenlijk maar één verhaal: Chad Reed en zijn Two Two Motorsports. De man groeide op in Australië. Liet op zijn achttiende alles achter om in Europa te racen voor zijn brood. Had hier succes en vertrok dus naar de VS. Pakte kampioenschappen bij fabrieksteams en werd daar later uitgekotst. Kwam nergens meer aan de bak en startte van zijn eigen geld een raceteam waarmee hij twaalf jaar na zijn eerste supercross zege wederom een main event pakt. De twijfels over zijn leeftijd zijn weer op juistheid getoetst en ongegrond bevonden. Ja, een Australiër die de American dream herdefinieerd, prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten