Kleurrijke figuren zijn dun gezaaid in het mondiale toptennis. John McEnroe durfde nog wel eens te discussiëren, Andre Agassi was een relatieve losbol en dat was het wel weer zo'n beetje. Jeff Tarango werd eens een jaar geschorst omdat hij openlijk aan de objectiviteit van de scheidsrechter twijfelde. Het is de tennissport in een notendop. Veelal kleurloze kampioenen die zich uitsluitend met de bal en het racket bezighouden. Veel Sampras, Courier en Federer types. Dat de mondiale nummer 1 Novak Djokovic als de grote grappenmaker wordt gezien omdat hij, bij een veilige voorsprong of een regenpauze, nog wel eens met een ballenjongen van rol wisselt zegt veel.
In die wereld beweegt zich misschien wel de meest doorsnee prof van de internationale sportwereld, Tomás Berdych. Hij valt er nauwelijks op. Een fletse speler met een fletse uitstraling. Zelfs zijn door H&M aangemeten werkuniform straalt geen felheid uit: wit, zeeblauw en grijs. Het enige flitsende aan de Tsjech was zijn website maar zelfs die heeft hij in 2015 versoberd. Berdych is geen man die vaak het nieuws haalt. Hij is wel een man die bij alle vier grandslams de halve finale heeft gespeeld.
Weg der geleidelijkheid
Berdych was geen jongen wiens status hem vooruit snelde. Zoveel status had hij als junior immers niet opgebouwd. Bij de junioren edities van de vier grote toernooien kwam hij slechts op Wimbledon eens tot de laatste acht. Dit lukte hem echter pas nadat hij al zijn eerste wedstrijden op de ATP Tour had geslagen.
De aandacht op zich vestigen doet hij op de Olympische Spelen van Athene 2004. De heerser van de tennisjungle heette (ook toen al) Roger Federer. De jonge Tsjech heeft daar echter weinig boodschap aan. Hoewel hij minder ATP-wedstrijden in zij gehele carrière heeft gespeeld dan Federer op de gemiddelde grand slam doet is hij de Zwitser in drie sets de baas. Ook een andere geplaatste speler, de Spanjaard Tommy Robredo, moet buigen voor Berdych. Zijn naam is gevestigd.
Het duurt tot het einde van 2005 voordat hij voor het eerst weer echt van zich doet spreken. Hoewel hij al het gehele jaar aardig presteert is hij in Parijs oppermachtig en wint hij er de Paris Masters. De route naar die zege is imposant: Jiri Novak, Guilermo Coria, Juan Carlos Ferrero, Gaston Gaudio, Radek Stepanek en Ivan Ljubicic, zonder uitzondering spelers die op enig moment tot de mondiale top tien behoren. Het is lang de enige uitschieter van Berdych. Het duurt vijf jaar voor hij de volgende stap maakt in zijn loopbaan. Tussen 2005 en 2010 wint Berdych namelijk net zoveel als hij verliest en pakt hij gemiddeld eens per jaar een toernooizege.
Vanaf 2010 kan hij zich echt mengen met de mondiale top. Hij haalt halve finales, wint toernooien en bereikt de top tien van de ATP ranking. Hij staat zelfs in de finale van Wimbledon. Berdych blijft echter geen echte winnaar. Zijn gemiddelde van een toernooi per jaar blijft in stand. Wel is hij in 2013 inmiddels opgeklommen tot de top 5 van de wereld.
Nog altijd top, behalve tegen Stan
Dertien jaar op de ATP Tour heeft Tomás Berdych nog niet versleten. Hij bereikt dit jaar de finale van het toernooi van Doha, de halve finale van de Australian Open en staat in de finale van het ABN Amro WTT, het toernooi waar hij titelverdediger is. Een finale die hij bereikt met slechts één keer setverlies, in de kwartfinale tegen Andreas Seppi. Zijn overige opponenten gunt hij nauwelijks games en hij in elke ronde in minder dan anderhalf uur klaar. Bovendien staat hij wèl en staan kroonprinsen Grigor Dimitrov en Milos Raonic niet in de finale.
Nadeel voor Tomás Berdych is dat hij vanmiddag in Rotterdam zijn grootste plaaggeest treft, Stan Wawrinka. Een speler waar hij pas vijf keer van won in eenentwintig ontmoetingen, waarvan vier in de eerste zes. Berdych kon al een kleine twee jaar niet meer van de Zwitserse nummer 2 winnen. De laatste keer dat de twee elkaar tegenkwamen was ook op een indoortoernooi, de ATP Finals. Wawrinka jaagde Berdych in november 2014 door de hal en liep in minder dan een uur de baan weer af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten