Natuurlijk, de belangrijkste prijs van het mondiale clubvoetbal staat op het spel. Dat alleen al is genoeg om als overwinnaar van het veld te willen stappen. Toch geldt er in de bestuurskamer van Manchester City een andere, zwaarder wegende, reden om vanavond van FC Barcelona te willen winnen.
Bij de leiding van Blue Moon brandt diep van binnen een vurig verlangen. Niet alleen wil men de volste prijzenkast, het grootste stadion en de beste selectie, men wil ook iets wat zelfs met al het geld van de wereld niet te koop is. Men wil wereldwijd respect. Men wil een ieders 'tweede club' zijn, de favoriete club buiten de landsgrenzen van elke willekeurige voetbalfanaat. Men wil worden wat FC Barcelona is, de troetelclub van de voetbalwereld.
Men neme een oud-topman
If you can't beat them, hire them. Het is de filosofie van Manchester City in een notendop. Overal in de organisatie van de Citizens is de Barcaficatie te vinden. Opvallend genoeg nog het minst in de eerste selectie. Slechts Yaya Touré (wel direct de sleutelspeler bij uitstek van de Engelsen) maakte de directe overstap uit de Catalaanse hoofdstad. City heeft zich weliswaar gemanifesteerd als koopclub, de boodschappen worden zelden in Catalonië gedaan.
Anders is dat op eigenlijk alle andere plekken binnen de club. Te beginnen bij de dagelijkse leiding. Ferran Soriano was ooit vice-president van FC Barcelona onder Joan Laporte. Laporte, inmiddels niet meer zo geliefd bij de Socios, stond aan de wieg van de opmars van de club naar de absolute top vanaf 2003. Soriano was daarbij zijn steun en toeverlaat totdat het duo in 2008 in onmin raakte, hetgeen het vertrek van de huidige 'uitvoerder' van Manchester City betekende. Soriano vond eerst onderdak bij Spanair, een luchtvaartmaatschappij, maar toen die opging in Qatar Airways zag Sjeik Mansour Bin Zayed zijn kans schoon, de man die alles wist van de structuur van FCB was vogelvrij voor de hoogste bieder. En dus trok de sjeik uit Abu Dhabi direct zijn goed gevulde portemonnee.
En zo begint het nabouwen van de meest succesvolle voetbalorganisatie van de eenentwintigste eeuw. Vooral in het opzetten van een jeugdopleiding (een Academy zoals de Britten het noemen) zoals het uiterst succesvolle La Masia staat hoog op de verlanglijst. Direct succes is te koop maar de lange termijn moet geboetseerd worden. Aan faciliteiten geen gebrek op het hypermoderne complex van de Citizens, nu de know-how nog.
Rancune als motivator
Thank god for rancune moet men gedacht hebben toen zich eind 2013 een buitenkans van formaat voordeed. Wat wilde het geval, directe concurrent Liverpool FC ontdeed zich van een aantal jeugdcoaches. Waaronder het hoofd van de Academy. Deze bovenmeester van de Liverpoolse voetbalschool is niet zomaar een naam, het gaat om Rodolfo Borrell. De man die eerder La Masia bestuurde en spelers als Lionel Messi, Gerard Pique, Cesc Fabregas en Sergio Busquets opvoedde. Soriano springt nog net geen gat in de lucht als het nieuws tot hem komt en twijfelt geen moment, Borrell is zijn nieuwe hoofd jeugdopleidingen. Sterker nog, Borrell mag zijn kunsten niet alleen in Manchester vertonen maar mag ook de zusterclubs (Melbourne City, New York City) onder handen nemen.
Al snel worden de eerste vraagtekens bij de werkwijze van de 'afvalligen' geplaatst. In de tussentijd is namelijk ook Txiki Begiristain aangesloten als technisch directeur. Het drietal kan FC Barcelona echter niet loslaten. Tenminste dat beweert de huidige leiding in 2013. In de Spaanse sportkrant Marca laat voorzitter Sandro Rosell zich ontvallen dat het drietal aan trainers, spelers en jeugdspelers van FC Barcelona trekt maar dat het 'vissen' geen vangst zal opleveren.
Soriano gaat ondertussen rustig door met het 'Barcificeren' van MCFC. Zo wordt in 2014 het Australische Melbourne Heart overgenomen en Melbourne City FC gedoopt. Ook wordt in samenwerking met honkbalclub New York Yankees de MLS-club New York City FC opgericht. Beide plannen stonden ooit hoog op het lijstje van Barcelona dat graag een filiaal in Miami wilde openen. Totdat Soriano vertrok...
Opleiden om identiteit te vinden
Het drietal is niet op het achterhoofd gevallen. Soriano, Begiristain en Borrell weten dat met Frank Rijkaard de club uit het slop werd getrokken door vooral te kopen: Samuel Eto'o, Ronaldinho, Ludovic Giuly, Juliano Belletti, Henrik Larson, Gio van Bronckhorst en zelfs Edgar Davids (een half seizoen).
In de jaren die volgden werd de ploeg stapsgewijs gevuld met eigen jeugd: Messi, Victor Valdez, Bojan, Giovani Dos Santos, Pedro, Busquets en de teruggekeerde Pique en Fabregas. Bovendien werd Rijkaard aan het roer vervangen door een clublegende in de persoon van Pep Guardiola. Eveneens een figuur die zich op La Masia had ontwikkeld, zelfs als coach. Deze lichting was verantwoordelijk voor het positieve imago van Barca.
En dus wil men in Manchester langzaam afstand nemen van het koopclubembleem. Het opleiden van junioren is een must geworden. Voor het zover is wacht eerst de ultieme krachtmeting vanavond, op bezoek bij de club die tegelijkertijd Best Friend en Worst Enemy is. Een overwinning is een must.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten