Beste Wouter,
Terwijl Ajax PSV in de namiddag op zijn plaats aan het zetten was, waren mijn gedachten heel ergens anders. Feyenoord is ver verwijderd van de vorm waar het een week of drie geleden nog in stak. Van een afstand bekeken lijkt het alsof iedereen er wel een beetje klaar mee is in Rotterdam. Fred Rutten nog het meest van allemaal.
Het kwam nooit echt op gang in De Kuip deze voetbaljaargang. Goed beschouwd is het seizoen voor de Stadionclub half november begonnen en eind januari alweer geëindigd. Het duurde namelijk even voordat de ideale samenstelling was gevonden. En toen die opstelling eindelijk ontdekt was, was de achterstand op de koppositie al zover opgelopen dat direct alles of niets gespeeld moest worden. Een nederlaag tegen PSV in Eindhoven en een brilstand in de Amsterdam ArenA later wist men dat het niets meer ging worden. En dus speelt men al een ruime maand voor de welbekende spek en bonen mee in de eredivisie.
Nu lijkt het erop dat het bordje is leeggegeten. De trainerstaf, de spelers, niemand wil eigenlijk nog het lekker het veld op op zondagmiddag. Ze zijn eigenlijk wel op elkaar uitgekeken. Fred Rutten weet dat hij vertrekt. Jordy Clasie en Lex Immers weten trouwens ook al dat ze volgend jaar een ander shirt zullen dragen. Khalid Boulahrouz en Joris Mathijsen gaan misschien wel pensioen. Ook de ooit zo bewierookte talenten snakken naar een nieuw, ruttenloos, leven en hoewel ze het niet openlijk willen toegeven doen assistenten JP en Gio dat stiekem ook. Dan kunnen ze eindelijk datgene doen waar ze voor gekomen zijn, het elftal onder de hoede nemen.
Het lijkt er een beetje op alsof Fred Rutten misbruikt is voor het heilige, hogere doel in Rotterdam. Daar droomt men ervan ooit, het liefst op korte termijn, de roerganger van het Nederlands voetbal te worden. Een voorbeeld voor allen. Een elftal voor Varkenoorders, onder leiding van 'een echte', dat de vloer aanveegt met de concurrentie in de eredivisie. Die echte is Jean-Paul van Gastel en zo is hem dat ook voorgehouden door de leiding. 'Jij bent onze man, hou vol, het wachten is op de juiste ploeg.' En dat elftal is al enkele jaren aan de overkant in de maak. Het was alleen dit seizoen nog niet klaar. Een verdedigingslinie zonder een enkele twintiger was wat al te gortig en verwachten dat iedere zeventienjarige de nieuwe Luc Castaignos is, dat had men na Anass Achabar wel afgeleerd.
Geen probleem, moet men gedacht hebben in het Maasgebouw. Dan halen we gewoon een handvol oude mannen om een jaartje te overbruggen. We zetten er een kop van jut bij en wie weet komen we met enig kunst en vliegwerk nog een heel eind. En zo kwamen Luke Wilkshire en Khalid Boulahrouz in het kielzog van Fred Rutten in Feyenoord één terecht. Diep van binnen wist men toen al dat het slechts ter overbrugging van de ene lichting naar de andere lichting gold. Zonder dat hij het wist was het dus eigenlijk vanaf het eerste moment al de bedoeling om Rutten na een jaar weer kwijt te spelen. Hij is gewoon simpelweg misbruikt. Door te roepen dat de club voor het kampioenschap ging dekte Martin van Geel zich mooi in. Door de hoogste lat te leggen kon hij Rutten zelfs na een goed jaar kwijt. Rutten op zijn beurt dekte zich al vroeg in door te roepen dat hij zich afvroeg of hij zijn spelers veerkracht kon bijbrengen.
Voor Feyenoord eindigt 2014/'15 als het zoveelste verloren tussenjaar. Kun je eigenlijk nog wel spreken van een tussenjaar? Is het niet treffender om die benaming voortaan te gebruiken als men onverhoopt wel een keer op de Coolsingel terecht komt? Misschien volgend jaar. Met Jean-Paul. Zonder Rutten.
Ik spreek je vrijdag,
Lionel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten