De Giro is leuk. De Giro is geweldig. De Giro is goddelijk. Al gaat dat er bij een groot deel van de opiniemakers vooralsnog niet in. 'Gij zult geen Giro-plezier beleven', zo lijkt het eerste gebod van de professionele wielervolger te luiden. Wielrennen mag niet leuk zijn, niet geweldig en al helemaal niet goddelijk. Wielrennen is een spel tussen valsspelers en dopeurs. En die gedachte willen de romantici maar al te graag in stand houden.
Een beetje romanticus veroordeelt elke renner in het huidige peloton die ten oosten van Berlijn of ten zuiden van Parijs geboren is. Lever een prestatie in een turquoise tricot en het staat vast dat je naar de spuit hebt gegrepen. Eindigt je achternaam op een klinker dan kan het niet anders zijn dan dat de dokter je een onrechtmatig handje heeft geholpen. Kom je echter uit Groningen of uit Friesland, uit Essen of uit Baal, dan is alles mogelijk. Een etappe winnen kan niet zonder doping, een half minuutje erachter als tweede eindigen is echter een uitmuntende prestatie. Het is het evangelie van de romantici. 'Gij zult geen Giro-plezier beleven'.
De romantici, zij die al vele jaren in het geheim in een Noord-Koreaans laboratorium werken aan klonen van Coppi en Bartali, van Kübler en Koblet, van Van Est en Wagtmans en van Van Steenbergen en Schotte. Geen van hen weet zeker waarom, hen is verteld dat vroeger alles beter was, dus nam men dat blindelings aan. Alleen Coppi kon het bovennatuurlijke op eigen kracht. Het is ook om die reden dat ook de romantici dopinggebruik in het huidige peloton zonder enig tastbaar bewijs aannemen. Als de dicipel van dienst het zegt dan moet het wel waar zijn. De wedstrijd wordt gedomineerd door dopeurs, dus is er niets aan. 'Gij zult geen Giro-plezier beleven'.
Lees de hele column in MyJour door hier te klikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten