Dat was het dan, na een kleine vier uur zweten tegen een man uit het anti-tennisland bij uitstek is het met je gedaan. Jij, ooit de jongste winnaar van een ATP-toernooi, jongste mondiale nummer één en grondlegger van een nieuw tennistijdperk kan niet langer opboksen tegen een Fin op leeftijd. En nu kun je racket in de vitrine zetten, Lleyton Hewitt.
Eigenlijk was het al voorbij, Lleyton. Eigenlijk mocht je al geeneens afreizen naar Londen. Je had de afgelopen maanden simpelweg te weinig punten verzameld. Jij, met je veel geprezen vechtersmentaliteit, wist je niet langer langs middelmatige jongeren te knokken. Overal waar je kwam was het na één onbeduidende partij alweer voorbij. In je hoofd had je ons een jaar geleden al gedag gezegd. Je liet je overhalen om iets te doen wat je eigenlijk niet langer op kon brengen. Je zeventiende jaar als prof was voor jou al het laatste, het achttiende was slechts een geste naar zij die je nog eenmaal wilden zien.
Lees de hele column in MyJour hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten