De oude meester rijdt ver uit het zicht, de wereldkampioen is al naar huis en de meesterontsnapper kreeg op voorhand al geen rugnummer opgespeld. Voor velen mag de Tour de France dan het hoogtepunt van het seizoen zijn, Lampre-Merida had de maand juli liever voorbij laten gaan.
De winnaars van deze Tour lijken zich bij bosjes te melden. Team Sky, Team MTN, Team BMC, iedere ploeg heeft wel iets te vieren. Behalve de Lamprianen van Orlando Maini. De felle koerspakken ten spijt, de ploeg rijdt nogal kleurloos rond. Dat is ook niet zo vreemd. Lampre-Merida rijdt niet bepaald op volle oorlogsterkte door Zuid-Frankrijk. Ariel Richeze, Sacha Modolo en Roberto Ferrari, de tactiek is dit jaar duidelijk op de eindspurt geënt. Deze mannen zitten echt met z'n allen thuis. Het is alsof men zich al in Utrecht gewonnen gaf.
Klimmers Rafael Valls en José Serpa hebben die ene pijl die zij per etappekoers op de boog hebben bovendien al verschoten. Ze misten beide elk doel. Tot overmaat van ramp kneep de dure kopman Rui Costa ook nog eens in de remmen. Iedereen gelooft dat de Portugees 'zijn' jaar nog moet beleven, 2015 zal het met zekerheid niet zijn.
De acht die nog over zijn krijgen nog zeven kansen. Zeven mogelijkheden om de tussen de benen hangende staart opnieuw te spitsen. Geen van die kansen is echter zo opgelegd als die van vandaag in Valance. Dat zit zo. De Lamprianen hebben Davide Cimolai. En deze Cimolai won al eens dit jaar. Deze Cimolai won een sprint op een nagenoeg gelijk parcours in een nagenoeg gelijk peloton. Davide won namelijk op 15 maart van dit jaar in Rasteau de vijfde etappe van Pari-Nice.
Dus Davide, mocht het je zo uitkomen vandaag. En wil je je eens onttrekken aan de algehele malheur die jouw omgeving om je heen heeft gehangen. Trek dan de veters nog eens aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten